"Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?" 1Kor 15.55

Grzech, którym był człowiek obciążony przez Adama, przez Chrystusa Pana w jednej chwili został usunięty. Nie w jakimś długim procesie, ale w sposób nagły w jednej chwili. Jezus Chrystus jest ukrzyżowany i sytuacja się odmienia, bo taki był zamiar Boga, aby zło zostało ukrzyżowane i nagły stan światłości przyszedł na całą Ziemię i świat został uwolniony ze zła. Diabeł nie mógł zareagować w żaden sposób, mógł tylko spotkać się z królestwem światłości, królestwem Chrystusa na Ziemi, którego pokonać nie mógł w otwartej walce, ponieważ jest to niemożliwe.
1Kor 15:57: "Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa."
Czy Jezus Chrystus umierał latami? Nie! To się stało w jednej chwili. W jednej chwili rozdarła się zasłona w świątyni, w jednej chwili do serc ludzkich powróciła chwała, w jednej chwili zły duch człowieka został uśmiercony przez dzieło Chrystusa, w jednej chwili zostaliśmy odmienieni. Dlatego musimy być świętymi już od tej chwili i nie jest to niczym dziwnym, tylko całkowicie naturalnym, nie musimy się do tego dostosowywać, że to może potrwać wiele lat. Świętość i bezgrzeszność jest to nagły stan, dar Boga, który nas dotyka i jesteśmy w tej jednej chwili już świętymi; obdarowani tymi darami! Rz 6:6: "To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu." Ef 2:8-9: "Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga: nie z uczynków, aby się nikt nie chlubił."
1Kor 15:55-56: "Gdzież jest, o śmierci twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień? Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo."
Bóg chce, abyśmy Jemu ufali, i żebyśmy Jemu podlegali, a On nas posyła do dobrych rzeczy; i żebyśmy siebie samych nie posyłali, ażeby posyłał nas Bóg. Bóg nie daje nam więcej, niż możemy unieść, ale człowiek ma naturę taką, że sam sobie wiąże ciężary nie do uniesienia. Więc gdy odda się Bogu, będzie mu lżej, niż będzie sam się prowadził, bo gdy się sam prowadzi, wiąże sobie ciężary nie do uniesienia i nie może się z tego wydobyć, bo sam stworzył sobie hierarchię czego Bóg potrzebuje. Ale Bóg potrzebuje jego miłości, Bóg potrzebuje jego wierności, Bóg potrzebuje jego pokory. Pokora jest relacją. Człowiek chce dla siebie lepiej, a Bóg chce dać człowiekowi prawdziwą opiekę, więc człowiek, tylko powinien być Jemu posłuszny.
J 3:29: "Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu."
Wiara jest relacją. Świętość jest też relacją. Jest to relacja z Bogiem. I wolność od grzechów, też wynika z relacji, bo to jest dar. Nie dajemy darów sami sobie i sami sobie łaski nie dajemy, tylko otrzymujemy łaskę od Boga, otrzymujemy dar świętości, dar bezgrzeszności, i jest to wiara, która jest relacją. Ez 16:8: "Oto przechodziłem obok ciebie i ujrzałem cię. Był to twój czas, czas miłości. Rozciągnąłem połę płaszcza mego nad tobą i zakryłem twoją nagość. Związałem się z tobą przysięgą i wszedłem z tobą w przymierze - wyrocznia Pana Boga - stałaś się moją."
J 3:30-31: "Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał. Kto przychodzi z wysoka, panuje nad wszystkimi, a kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i po ziemsku przemawia. Kto z nieba pochodzi, Ten jest ponad wszystkim."
Ludzie nie chcą dać wiary Bogu, nie chcą uwierzyć Bogu, że Bóg uczynił ich naprawdę wolnymi, ponieważ są cielesnymi, a w ciele widzą grzechy, bo trudno ich nie zobaczyć, jak one tam są i ciało jest zbudowane z grzechów. Ale wewnątrz tego ciała jest doskonałość, Boska doskonałość. Bóg od dawien dawna dał ciału prawdę doskonałości, a obciążył je trudem, ponieważ ten trud pochodzi z innego stanu, ale nam dał nie trwogę z powodu udręczenia przez ciało, ale dał nam już zwycięstwo.
J 3:32-34: "Świadczy On o tym, co widział i słyszał, a świadectwa Jego nikt nie przyjmuje. Kto przyjął Jego świadectwo, wyraźnie potwierdził, że Bóg jest prawdomówny. Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela Ducha."
Przychodzi do mnie język, czuję jego obecność i potęgę, i potrafię mówić to językiem zrozumiałym dla państwa, to co on mówi. Jak ja prowadzę wykłady - to wszystko płynie stamtąd, ale będąc tam, nie mam wiedzy, mam przekonanie, pewność i jestem tym, jestem tą naturą. Jest to przekonanie, pewność i pełne istnienie. Jest to stan, który we mnie istnieje, który do mnie dociera, który mnie wypełnia, i gdy do mnie dociera, ja czuję obecność potężnej mocy, duchowej Boskiej mocy, która we mnie istnieje, a mówiąc to co mówię, mówię to co ona tam mówi. Tam znam całą prawdę w niej zanurzoną, i całą prawdę, która tam istnieje; nie mogę jej wypowiedzieć, ale wypowiadam to co jest w tej chwili w stanie, co Duch Święty mi pozwala wypowiedzieć. I myślę o tym, abyście państwo mieli użytek z tego, co Bóg przedstawia, i żebym kwestii i słowa nie uronił, abym je tak objawiał jak Bóg chce - i to jest najważniejsze, to chce żebym mówił, więc mówię. Ludzie, którzy są na spotkaniach i na webinariach także, oni otrzymują odpowiedzi na swoje pytania, ale ja nie mogę znać pytań wszystkich państwa. To Duch Święty je zna, i On we mnie daje odpowiedzi na te pytania, tylko że ja nie jestem świadomy tej sytuacji, że ja odpowiadam na te pytania. Duch Święty daje mi to co przekazuje w ścisłym stanie, konkretym stanie ufności Bogu, gdzie Duch Święty we mnie działa. Ale to co mówię, jest związane z potrzebą tych wszystkich ludzi, którzy uczestniczą. Duch Święty zna te myśli dogłębnie, nikogo nie chce opuścić, a dla każdego chce tej prawdy. On prowadzi ten wykład, i bierze pod uwagę nawet tych wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek będą tych wykładów słuchać z archiwum - za rok, za pięć lat - doświadczają oni przemiany, doświadczają odpowiedzi, Duch Święty do nich przemawia w tym momencie, bo On działa poza czasem, a poza czasem jest teraz, i ci którzy słuchają są też teraz, nie są kiedyś, nie są tam czy tam, są teraz. Iz 6:7-8: "Dotknął nim ust moich i rzekł: «Oto dotknęło to twoich warg: twoja wina jest zmazana, zgładzony twój grzech». I usłyszałem głos Pana mówiącego: «Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł?» Odpowiedziałem: «Oto ja, poślij mnie!»"
1J 5:10-11: "Kto wierzy w Syna Bożego, ten ma w sobie świadectwo Boga, kto nie wierzy Bogu, uczynił Go kłamcą, bo nie uwierzył świadectwu, jakie Bóg dał o swoim Synu. A świadectwo jest takie: że Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu."
Kto uwierzył Chrystusowi jest Synem Bożym. Wszystko możemy czynić, ale wszystko w miłości. Pobożność to Bogu oddawać pokłon, ufać Bogu, uznać Jego dzieła względem nas i nie być wrogiem Boga; uznać bezgrzeszność i uznać świętość, dar Boga. Bóg chce kamienie żywe, chce świątynie z żywych kamieni, którymi są Synowie Boży. Oni są żywymi kamieniami, nieodwołalnie uwolnieni od grzechów i nieodwołalnie uczynieni świętymi, bo Jego dzieło jest prawdziwe i Jego dzieło jest doskonałe i Jego łaska jest nieodwołalna; i Bóg nie ustanie.
1J 5:20: "Wiemy także, że Syn Boży przyszedł i obdarzył nas zdolnością rozumu, abyśmy poznawali Prawdziwego. Jesteśmy w prawdziwym Bogu, w Synu Jego, Jezusie Chrystusie. On zaś jest prawdziwym Bogiem i Życiem wiecznym."
Jeśli ktoś stawia opór, to Bóg powie taką rzecz: dałem ci wiele czasu, ale teraz przyszedł Mój czas dla ciebie, chciałem abyś się nawrócił, ale lawirujesz, uciekasz, chcesz swoją drogę znaleźć, więc zrobię jedną rzecz, zadam ci ranę, zadam ci cierpienie, abyś wołał do Mnie - Panie przyjdź i ulecz; a Ja przyjdę i cię uleczę, wysłucham i cię uleczę, wtedy będziesz wołał do Mnie - mój Pan, mój Bóg; a Ja powiem - Mój lud, który uwierzył w Boga. Ci, którzy nie uwierzyli w Boga, aby im dać możliwość uwierzenia - zadam im ranę, ale jestem lekarzem i ich uleczę gdy będą do mnie wołać, uleczę.
1J 4:8-9: "Kto nie miłuje, nie zna Boga, bo Bóg jest miłością. W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu."
Język duszy jest światłem żywym Boga, który niesie w sobie całą tajemnicę wszechświata, całą tajemnicę duszy, całą tajemnicę życia, całą tajemnicę Boga, do której mamy dostęp i jesteśmy częścią tej natury. Mamy dostęp do tej tajemnicy i ona w nas istnieje, i my w niej istniejemy. Nie ma tam dla nas granic. J 6:68-69: "Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego. A myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga»."
1J 4:12-13: "Nikt nigdy Boga nie oglądał. Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas i miłość ku Niemu jest w nas doskonała. Poznajemy, że my trwamy w Nim, a On w nas, bo udzielił nam ze swego Ducha."
Bóg jest światłością, Bóg jest miłością. Miłość w sobie ma swoją naturę prawdy, sensu, swoją naturę istnienia. Ten, który żyje miłością, i w tej miłości jest poddany, jest także częścią świata niebieskiego, dla którego wszystko co w tym świecie jest, jest jasne i jawne, bo ma dostęp do jawności tajemnicy miłości, gdzie miłość jest to pewien świat - szkliste morze, a szkliste morze, gdy jesteśmy na nim, mamy dostęp do tego innego świata, innej wiedzy, innego pojmowania i innego rozumienia, to nie jest tylko bycie tam. Ten stan tam, on przenika nas, i to jest język duszy, to uczucie w sobie ma całą tajemnicę wewnętrznej prawdy, do której nie mają dostępu ludzie, którzy funkcjonują na poziomie emocji czy odczucia behawioralnego. Jest to stan, który znajduje się w miłości. Kto nie zanurzy się w miłości, a miłość nie objawi mu siebie, miłość nie objawi mu swojej tajemnicy swojego życia, swojej światłości, tam nie będzie mógł zaistnieć. Flp 4:7: "A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie."
1J 4:16-17: "Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim. Przez to miłość osiąga w nas kres doskonałości, że mamy pełną ufność na dzień sądu, ponieważ tak, jak On jest, i my jesteśmy na tym świecie."
Bóg spowodował, że nasza świadomość musi się skierować do bóstwa na sposób ciała, które jest w strasznie opłakanym stanie, i nie może człowiek gdzie indziej iść, bo tam Bóg właśnie umieścił naturę, która czuje życie, która daje życie, a człowiek czując życie jest świadomy. Życie jest to odczuwalny stan wewnętrznego istnienia Boskiej natury, i tylko człowiek to odczuwa - świadomość. Świadomość to miłość. Życie, to ludzkie, jęczącego stworzenia, jest związane ze śmiercią, ale człowieka nie, więc człowiek nie może myśleć jak maszyna, którą można wyłączyć. Człowiek boi się dlatego, że nie wie, nie zna, nie rozumie i nie widzi. I człowiek wierzy dlatego, że nie wie, nie zna, nie rozumie i nie widzi. Więc dlaczego ten sam stan, rozdziela człowieka na ludzi, którzy się boją i ludzi którzy wierzą? Ci, którzy się boją nie ufają Bogu, że On nimi się opiekuje, a ci którzy wierzą, ufają Bogu, że nawet tam gdzie nie wiedzą i nie rozumieją, Bóg nad nimi ma pieczę i nimi się opiekuje, czyli wzrastają wedle wiary, której nie widzą, nie rozumieją, ale wedle niej postepują. Hi 23:10-12: "Lecz On zna drogę, którą kroczę, z prób wyjdę czysty jak złoto. Moja noga kroczy w ślad za Nim, nie zbaczam, idę Jego ścieżką; nie gardzę nakazem warg Jego i w sercu słowa ust Jego chowam."
1J 4:18-19: "W miłości nie ma lęku, lecz doskonała miłość usuwa lęk, ponieważ lęk kojarzy się z karą. Ten zaś, kto się lęka, nie wydoskonalił się w miłości. My miłujemy, ponieważ Bóg sam pierwszy nas umiłował."
Co zabrania człowiekowi być nagle świętym, nagle bezgrzesznym? - nic, tylko przekonania i niedowiarstwo, i że to jest niemożliwe, bo ludzie mają taki wewnętrzny stan kariery w tym świecie, gdzie świętość może ją przerwać w sposób nagły. Jak być świętym? Jak bezgrzesznym? - nagle, po prostu nagle, już teraz w tej chwili, bo nie są to czynności, jest to wiara, która jest relacją z Bogiem. Zostawiasz inną relację, a masz tą relację. Wiara powoduje to, że nie jesteś już związany z tym co robiłeś w sposób byle jaki, nieowocny, w sposób tylko taki, żeby zarobić i żeby to zrobić; tylko robisz to dla Boga i to jest wiara, robisz to wszystko dla Boga, dla miłości, nagle stałeś się święty i nagle stałeś się bezgrzeszny, bo jest to dar. J 4:10: "Jezus odpowiedział jej na to: «O, gdybyś znała dar Boży i [wiedziała], kim jest Ten, kto ci mówi: "Daj Mi się napić" - prosiłabyś Go wówczas, a dałby ci wody żywej»."
J 15:12: "To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem."
Nie bójmy się przemiany nagłej, bo ona wam nie szkodzi, szkodzi szatanowi, szkodzi władzy tego świata, szkodzi tym, którzy zbudowali kościół grzeszników, bo grzech jest siłą tego kościoła. Ale my jesteśmy tymi, którzy uwierzyliśmy Bogu. Więc, gdy uwierzyliśmy Bogu, to jesteśmy tymi, którzy są świętymi Boga. Niesiemy pokój, który przyszedł na nas nagle, w jednej chwili, i w nagły sposób staliśmy się wolni od wroga. To są tajemnice bóstwa na sposób ciała, gdzie w głębinach spotyka się człowiek światłości z wszędobylską wyobraźnią, która chce zamotać teraźniejszość, która jest chwałą Synów i tajemnicą bóstwa na sposób ciała, które jest zakryte przed przyszłością i przeszłością, jest teraźniejszością. A demony, upadli aniołowie i wszelkie zło, nie może żyć w teraźniejszości, ponieważ teraźniejszość to obecność Boga, obecność faktu, który nie przyjmuje wyobraźni. Bóg działa w teraźniejszości, teraz działa; to jest relacja z Bogiem. J 17:4-5: "Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał."

Link do nagrania wykładu - 20.01.2023r.
Link do wideo na YouTube - 20.01.2023r.
· Irek dnia January 21 2023 Drukuj
Wygenerowano w sekund: 0.04
2,315,441 unikalne wizyty