"Potrzebujecie bowiem wytrwałości, abyście spełniając wolę Bożą, dostąpili obietnicy." Hbr 10.36

Ten czas, który w tej chwili następuje, on ukazuje otwieranie się wewnętrznego świata. Tajemnica, która się pojawia, ten wrześniowy stan, który od 2 września się zaczyna, jest wywróceniem na lewą stronę całego człowieka, czyli ujawnia się wszystko co wewnętrzne, podświadome, co nieznane dla człowieka, a co powinien poznać. Przychodzi moc odgórna, aby ujawnić rzeczywisty stan natury podświadomej człowieka. Dlatego, że Bóg stworzył Synów Bożych po to, aby poszli i naprawili tą przestrzeń, tą naturę wewnętrzną. Aby Chrystus, który tam został obiecany, aby tam się objawił. Boskie Prawo musi być wypełnionym. Dzisiaj ta natura wewnętrzna przychodzi do nas, i staje otworem. Piękna córka ziemska, bóstwo na sposób ciała, ona jest ukorzenieniem Synów Bożych, bez niej oni nie są ukorzenieni, i nie są w stanie być umocnieni. Ale ona w tym momencie jest gorzkim korzeniem, czyli korzeniem zwiedzionym, korzeniem czerpiącym nie we właściwy sposób, czyli z ciemności. To są te problemy, które tam wewnątrz istnieją w podświadomości, one kierują emocjami człowieka, zamysłami i postępowaniem. Dlatego od 2 września rozpoczyna się proces, który ukazuje tą sytuację, występuje piętnowanie całej złej postawy człowieka, czyli Bóg głęboko otwiera naturę podświadomą, tam gdzie człowiek tego nie rozumiał i nie znał. Bóg otwiera tą przestrzeń, i do głębin zaczyna sięgać potęga światła, Bóg usuwa barierę, która rozdzielała te dwa światy, i nie ma już rozdzielenia między podświadomością a świadomością. Natura podświadoma zaczyna wpływać bezpośrednio w przestrzenie świadome, co powoduje, że człowiek coraz mocniej odczuwa świadomie gehennę wewnętrznego życia, stan wrogości Bogu, które staje się jego udziałem cielesnym i psychicznym. Bóg łączy naturę podświadomą i świadomą jako jedną naturę, i zaczyna pojawiać się wewnętrzny stan chaosu, nie chaosu myślowego li tylko, ale natura podświadoma zaczyna też wpływać bezpośrednio na stan kondycji fizycznej człowieka. Ale to samo ciało, przez małżeństwo niepokalane, doświadcza całkowicie innej historii i całkowicie odrębnej, w tym samym ciele, całkowicie odrębnej i całkowicie niepojętej dla człowieka zmysłowego. Ale dla człowieka duchowego jest to odkrywaniem tajemnicy, objawieniem tajemnicy tej naturze cielesnej, duchowo-cielesnej, otwieranie w tym ciele tajemnicy całkowicie nowego stanu Boskiego, który od zarania dziejów jest w tym ciele. Jk 1:2-4: "Za pełną radość poczytujcie to sobie, bracia moi, ilekroć spadają na was różne doświadczenia. Wiedzcie, że to, co wystawia waszą wiarę na próbę, rodzi wytrwałość. Wytrwałość zaś winna być dziełem doskonałym, abyście byli doskonali, nienaganni, w niczym nie wykazując braków."
J 3:8: "Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha."
Myśli Boskie są inne i myśli ludzkie są inne. Duch ludzki myśli o sprawach ludzkich i rozpoznaje sprawy ludzkie, Boskich poznać nie może. Boskie sprawy, rozpoznaje Duch Boży. Dlatego mówi Jezus Chrystus, że ten który się nie narodził w Duchu, nie może poznać Boskiej natury, bo Duch Boży wieje gdzie chce i nie wiesz dokąd i skąd. To są tajemnice Boskie, znane tylko Bogu, i dlatego oświecony nie idzie pod dyktando swojego ducha ludzkiego, ale kieruje się chwałą Bożą. A oświecenie nie jest niczym trudnym, można powiedzieć: Duch Boży w was jest życiem, a wy będziecie wiedzieli, że tak jest, i nic nie przypiszecie sobie z Jego mocy, tylko będziecie żyli w Jego mocy i będziecie wiedzieli, że życie w Jego mocy jest prawdziwym życiem, z daleka od nocy; bo nocy już nie będzie, ani lampy, ani świecy, sam Bóg będzie wam świecił nieustannie (Ap21). To jest pełna świadomość istnienia Boga. Bóg chce abyśmy żyli Jego ciszą, Jego spokojem, Jego radością, daje nam swojego Ducha; a gdy daje nam swojego Ducha, to w Jego Duchu nie ma chaosu, w Jego Duchu jest cisza, spokój, łagodność, w Jego Duchu jest radość, jest Pełnia. Mamy już tą doskonałość, tylko musimy ją wybrać. Stawianie oporu tej mocy, jest po prostu najbardziej niemądrą rzeczą jaka może być, i niewłaściwą, bo stawianie oporu tej mocy, jest to bycie synami buntu.
1 Kor 2:11: "Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży."Iz 55:8: "Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami - wyrocznia Pana."
J 3:6: "To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem."
Ludzie mają całkowicie inne potrzeby niż Bóg dla człowieka. Teologia nie uznaje świętego Pawła, ponieważ on otwiera drogę prawdy, a ona nie chce prawdy, ona chce władzy, chce panowania, chce rządów. Ludzie są pokiereszowani i zniszczeni wewnętrznie, duchowo są zniszczeni przez przewodników duchowych - kościół grzeszników, który się sam powołał do istnienia, a właściwie szatan go powołał, ponieważ uznał za pana własnego Adama. I pojawiły się dwa kościoły. Kościół grzeszników - związany z Adamem, w którym ludzie muszą wierzyć, że w dalszym ciągu ma się dobrze grzech sprowadzony przez Adama i tutaj jest on gloryfikowany. A ci, którzy uznają dzieło Chrystusa, Jego dar względem nas - oni są żywymi kamieniami Żywej Świętej Świątyni, czyli należą do Kościoła Świętego. Człowiek, w ludzkim zamyśle, nie zna drogi Pańskiej, i nawet w największych pomysłach swoich, najbardziej zaawansowanych, co do naśladowania dróg Pańskich, zawsze będzie błądził, zawsze będzie dążył do tego co ludzkie, co ziemskie, nigdy do tego co Boskie, bo to co Boskie jest wrogie temu co ziemskie. Ale nie w samym ostatecznym zamyśle, ponieważ ostateczny zamysł Boga względem ciała jest taki, aby ono także oglądało chwałę Bożą. Jeśli duch ludzki zna to co ludzkie, a nakazane jest, żeby ten duch nie szukał tego co ludzkie, tylko to co Boskie, to ten duch ma kierować się ku Boskiej naturze, ją poznawać, a nie nieustannie szukać grzechu. Bo nie da się jednocześnie tym duchem szukać grzechów i szukać Boga, bo są w różnych miejscach - Bóg jest na górze, grzech jest pod ziemią. Duch nasz nie może szukać tego co cielesne i poznawać siebie, tylko poznawać Boską naturę, a gdy Boską naturę pozna, to wtedy Duch Boży da człowiekowi poznać prawdziwą tajemnicę z Boskiej natury, przeznaczoną do dzieła wewnętrznego. Bo grzech, który w naturze cielesnej istnieje, on będzie pokonany dopiero wtedy, kiedy powstaną ci, których prowadzi Duch Boży - Synowie Boży, czyli oświeceni. Gdy my jesteśmy poddani całkowicie chwale Bożej, Bogu Ojcu, co wydaje się uciskiem i przemocą na ciele, to gdy mimo to mocy Bożej się poddajemy, to nasze ciało także przemienia się i dostępuje chwały Bożej, tak jak Synowie Boży, i powstaje człowiek światłości. Czyli powstaje dokładnie taki człowiek jak na początku - powstaje mężczyzna i niewiasta, czyli cały człowiek, który jest człowiekiem stworzonym do panowania, aby wszystko co istnieje, cała materia oglądała chwałę Bożą, bo chwała Boża, która została przez Boga umieszczona także w materii, oczekuje na przyjście Synów Bożych.
J 4:24: "Bóg jest duchem: potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i prawdzie»."Kol 3:2: "Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi."
J 3:12: "Jeżeli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich?"
Zostało rozszerzone niezmiernie mocno dzieło Pańskie, na wszystkie przestrzenie, i ukazane zostało jakie ono jest szerokie, jakie ma bardzo dalekie zasięgi, ogromnie, a rozpoczyna się od wiary małego człowieka, który dla Boga jest cały czas wielki, który uwierzył w dzieło Pańskie względem niego. Jedyną prawdą na tym świecie jest Chrystus, jest Syn Boży, jest Bóg Ojciec, jest Duch Święty - to jest jedyna prawda, wszystko inne jest kłamstwem. Duch Boży w nas działa jako nasz zamysł, ale to nie jest nasz zamysł, to jest zamysł Boży. Bo my poddajemy się całkowicie Duchowi Bożemu, a On przychodzi z innego miejsca, On inaczej do nas dociera, On nie jest z natury cielesnej. Gdy jesteśmy oświeceni, czyli jesteśmy tymi, którzy uwierzyli Chrystusowi z całej siły i zjednoczyliśmy się z Jego Duchem, a Jego Duch jest w nas naszym duchem, i Jego Duch w nas istnieje, to On wie wszystko o nas, a my wiemy wszystko o Nim, czyli staje przed nami wszystko jawnie. Została otwarta droga dla królów ze wschodu (Ap.16.12), czyli dla tej prawdy duchowej, która nie mogła docierać, ponieważ było kłamstwo. A w tej chwili, gdy Bóg usunął kościół grzeszników i spowodował, że święci zostali uwolnieni przez moc miłosierdzia, odeszła też moc, którą sprzeniewierzał kościół grzeszników, aby mataczyć, miotać, otumaniać duchowo ludzi, i wytwarzać w nich radość z poszukiwania grzechu i przynależności do ciemności. Natomiast rozszerza się oświecenie, bo oświecenie nie jest stanem jednorazowym, który zabłysnął, oświecenie się otwiera, a później cały czas wzrasta, pogłębia się, rozszerza, i cały czas coraz głębiej emanuje i coraz głębiej tajemnica Boska się rozszerza. Jak to Chrystus powiedział: teraz tego nie poznajecie, ale w owym czasie poznacie. Wasze oświecenie w tej chwili jest na tyle otwarte, ale później jeszcze się bardziej rozszerzy.
Ga 5:24: "A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami."Kol 3:4: "Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale."
J 3:7: "Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić."
Zamysł tego co mówię wynika z samego Ducha Świętego, bo nie powstają we mnie te słowa, te myśli wcześniej niż wypowiadam, ale je poznaję wtedy kiedy mówię, a gdy je wypowiadam, to czuję obecność mocy duchowej, która nie istnieje jako słowa i jako myśli, tylko jako uczuciowy zamysł, czyli nie powstaje u mnie ani wyobraźnia ani obraz, tylko bezpośrednio przenika to w stan wewnętrznego uniesienia i w stan wyrażenia, który wy potrzebujecie; mówię o tym w mocy Ducha Świętego. Duch Boży rozpoznaje wasze wszystkie stany wewnętrzne i On kształtuje to co jest wypowiadane. Jak mówię te sprawy, nie myślę o tym co mam mówić, ale mówiąc te rzeczy, dopiero je poznaję. Ale znam te rzeczy wcześniej niż je wypowiem, znam je, ale nie w postaci myśli, ja je znam w postaci uczucia, czyli w postaci przedideowej. One jeszcze nie powstają jako idea, one są stanem samego dotknięcia Ducha, który we mnie dotyka mnie, i czuję je w postaci uczucia, które ma cały zamysł w sobie. Gdy wypowiadam, to dopiero poznaję ten zamysł, ale jest on spójny z tym uczuciem. Ponieważ to uczucie właśnie, jest tą naturą Boskiej tajemnicy, Boskiego uczucia, Boskiej obecności Ducha Żywego, Ducha Świętego. I ta Boska natura, Boska obecność, Boska tajemnica, która właśnie się objawia przez uczucie, gdy jest wypowiadana, to odczuwam dwa stany - uczucie głębokie, związane z ogromną radością i spójnością z Duchem Bożym, a jednocześnie Słowa, które są wypowiadane, one mają tą samą naturę, tylko są jeszcze ubrane, przeniknione. Słowo, które nie jest samym dźwiękiem, słowem, ale mocą, która jest nasycona, napełniona tym uczuciem, które dociera i przemienia. Jest to spoistość jednocześnie natury cielesnej i duchowej. 2 P 1:19: "Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach."
J 3:10: "Odpowiadając na to rzekł mu Jezus: Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz?"
Duch Boży rozpoznaje wasze myśli, wasze potrzeby, wasze oddalenia, i widzi jak bardzo jesteście oddaleni od Boga, i wie dokładnie czego potrzebujecie, aby powrócić do Boskiej natury. On rozpoznaje wasze pytania, co do zamysłu waszego względem Boga, a jednocześnie rozpoznaje wasze zagubienie, i wie dokładnie czego potrzebujecie, bo zna ostateczny stan waszej doskonałości, a jednocześnie zna też teraźniejszy stan waszej natury. Więc to On ten wykład prowadzi. Mówię to, co w tej chwili Duch Boży chce, żebym powiedział. Wiem że wy tego potrzebujecie, tak Duch Boży do mnie przemawia. To że ja do was mówię, to jest moja potrzeba, którą do was mam, ale nie jest moją potrzebą, to jest potrzeba Ducha Bożego, ale daje mi taki stan, że to jest moja potrzeba. To jest tak, że ludzie są na wykładzie i mają różnego rodzaju pytania, pytania nie są zwerbalizowane, myślą o jakiś swoich sprawach, przychodzą z jakimiś sprawami; i okazuje się że wszyscy ludzie, którzy są na wykładach otrzymują odpowiedzi na swoje pytania w czasie tego wykładu. Ale ja ich nie słyszę tych pytań, w taki sposób, że ja je słyszę. Odpowiedzi na te pytania są pragnieniem, że chcę do was to powiedzieć, to jest pragnienie tego, żebym wam to powiedział, bo taka jest moja potrzeba, to jest potrzeba Ducha Bożego, który chce abym wam to powiedział, ale tak to czyni, że to jest moją potrzebą, ponieważ Duch Boży we mnie mieszka, więc mam tylko Jego potrzeby. Łk 21:15: "Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić."
Tt 3:4: "Gdy zaś ukazała się dobroć i miłość Zbawiciela, naszego Boga, do ludzi"
Sam Chrystus dał wolność, sam Chrystus dał prawdę, sam Chrystus złożył ofiarę, abyśmy żyli. Oświecenie jest uwierzeniem Bogu, że jesteśmy świętymi i odwagą w postępowaniu, jest to stan, kiedy jesteśmy przez całkowitą świadomość niewinności, czyli czystości Chrystusowej, i naturę świętości, jesteśmy całkowicie poddani Boskiej naturze, a Duch Boży działa w nas i nie my już czynimy, ale On. Oświecenie jest to natura duchowa człowieka, którą to naturą człowiek żyje świadomie, świadomie w niej się zanurza, świadomie ją poznaje. I ciało zaczyna mieć też ten udział, otwiera całkowicie nową przestrzeń swojego bytu, swojego istnienia, już nie jest to ciało, które podlega starzeniu się i śmierci, tylko ciało które wewnątrz istnieje, jest ciałem innym. Ten proces, ta tajemnica, która jest tajemnicą ukazywania w tym ciele nowej przestrzeni, to jest rodzaj oświecenia, to jest oświecenie, które sięga aż do planu ziemskiego. To jest ten nowy proces dla ciała, które oczekuje odwiecznie na nowy stan swojego istnienia, czyli przeniesienie uczuć. Bo szatan chciał to ciało dla siebie, dlatego skaził je emocjami i skaził je wynaturzonymi pragnieniami. Ale kiedy istnieje Boska tajemnica w tym ciele, to to ciało uświadamia sobie swój udział w niebiańskiej naturze, zaczyna myśleć, czuć, pojmować w sposób Boski, dla niego kończy się okres oczekiwania na śmierć, a rozpoczyna się okres przebudzenia - przebudź się o śpiący, a zajaśnieje w tobie Chrystus. I to jest życie, które istnieje nieustannie. Rz 8:23: "Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując ‹przybrania za synów> - odkupienia naszego ciała."Łk 21:28: "A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie»."
Tt 3:5: "nie ze względu na sprawiedliwe uczynki, jakie spełniliśmy, lecz z miłosierdzia swego zbawił nas przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym"
Chrystus Pan miłością swoją wszystkie dusze porywa, wyrywa spod wpływu władzy ciała, miłością, uczuciem wyrywa dusze, i dusze przestają mieć udział w grzesznej naturze. Jezus Chrystus mówi: Ja pokonałem wszystkie wasze grzechy, nie szukajcie żadnych grzechów, bo już ich nie macie, nie szukajcie, jest to niebezpieczne, nie szukajcie, bo szatan będzie wam wmawiał, że on w dalszym ciagu tam jest, i znajdziecie go w swoim ciele, bo w ciele on istnieje; i najgorszą rzeczą jest, żeby poczytać ten grzech duszy swojej, która nie jest w grzechu, bo Chrystus ją z grzechów wydobył. Każdego Bóg ocalił, nie ma człowieka, który by nie został ocalony; jak wszyscy popadli w grzech, tak wszyscy zostali z grzechu wydobyci. Oświecenie, jest to nie stawianie oporu Chrystusowi, jeśli chodzi o dzieła względem nas. Jezus Chrystus czyni nas niewinnymi, składa ofiarę ze Swojego życia, jest okupem za nasze życie i za naszą wolność, jesteśmy całkowicie wyzwoleni, bo został nasz dług spłacony, jesteśmy całkowicie wolni. A nasze życie, czyli dusza nasza, z Chrystusem w Bogu jest ukryta, ona jest tam czysta. Jezus Chrystus mówi: dusza wasza jest pod Moją władzą, Ja ją nabyłem, i do Mnie należy. Jezus Chrystus duszę naszą zbawił, ale my mamy dokonać tego dzieła, tak jak On - w głębinach. Tak, jak dusza, którą Chrystus wyzwolił, tak tam jest taka sama natura - ta dusza, której życie zależne jest od zmysłów, od zmysłowości, od pragnień; ale gdy są Synowie Boży, przechodzi w stan uczuć, i powstaje emanacja prawdziwej pięknej córki ziemskiej, czyli jej chwała, jej prawda, jej ciało chwalebne się pojawia, czyli Synowie Boży przenikają to ciało życiem, tą naturę wewnętrzną duszy, przenikają życiem, tak jak Chrystus przeniknął życiem duszę naszą, która została zwiedziona przez Adama - po to, aby tamtą wydobyć ku chwale Bożej. I to jest ten sam proces, to samo odczuwanie. Gdy Synowie Boży przenikają to ciało, w tym ciele otwierają jego zdolność do innego czucia, innego pojmowania, innego rozumienia samego siebie, i zaczynają postrzegać siebie jako istoty mogące istnieć w naturze Boskiej tajemnicy, zaczynają być asymilowani przez Boską tajemnicę, zaczynają w niej także mieć udział coraz głębiej, i zaczyna to ciało doświadczać Boskiej obecności, Boskiej tajemnicy, Boskiej radości, Boskiej łagodności.
1 P 2:25: "Błądziliście bowiem jak owce, ale teraz nawróciliście się do Pasterza i Stróża dusz waszych."1 Kor 6:20: "Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!"
1J 5:1: "Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził, i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał."
W tej chwili przez to, co Bóg otworzył i spowodował, że natura świadoma i podświadoma stały się jedną naturą, człowiek bardzo silnie przeżywa - jednocześnie gehennę z powodu problemu wewnętrznego, a jednocześnie radość ogromną zjednoczenia się z naturą wewnętrzną swojej wewnętrznej istoty, czyli naszego ciała tak naprawdę. Ponieważ staje się to jawne, tak jak jawny jest problem, tak jawne jest z nią obcowanie, jednoczenie. Tak jak jawny staje się problem dla tych, którzy nie chcieli szukać Boga, tak samo jawna jest obecność pełnego obcowania, zjednoczenia się z piękną wewnętrzną córką ziemską, z chwalebną naturą, z którą w tej chwili mamy udział. Jedni mają udział w ciemności, a inni w światłości. Ale w ciemności mają udział po to, żeby tej ciemności się pozbyć, żeby trwoga ich dopadła, a gdy trwoga - to do Boga. A ci, którzy są w światłości, aby dać sens tym, którzy wyrywają się z ciemności, i nie wiedzą dokąd zmierzać. A teraz już wiedzą. Aby rozpocząć dzieło od początku przez Boga zaznaczone, aby wszelka materia, która przez Boga została stworzona, także dostrzegła i mogła chwalić swojego Stwórcę - Pana, bo taki jest zamysł. Czyż nie jesteśmy przy końcu czasów? - takie rzeczy się objawiają, a Chrystus powiedział: rzeczy utajnione, odtajnię na końcu czasów, i rzeczy ukryte, odkryję na końcu czasów; i one się odtajniają i odkrywają. Mt 12:30: "Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; i kto nie zbiera ze Mną, rozprasza."

Link do nagrania wykładu - 01.09.2023r.
Link do wideo na YouTube - 01.09.2023r.
· Irek dnia September 02 2023 Drukuj
Wygenerowano w sekund: 0.05
2,316,645 unikalne wizyty