UZDRAWIANIE DUCHOWE

Ireneusz Wojciechowski

Powitanie

Zajmuj臋 si臋 rozwojem wewn臋trznym, poszukiwaniem, poddawaniem si臋 nieustannej przemianie przez Ducha 艢wi臋tego, kt贸ry w r贸偶ny spos贸b mnie dotyka艂 i przemienia艂 i czyni to w dalszym ci膮gu.
Pami臋tam swoje okresy sprzed 30-tu, 35 lat, 偶e by艂em niekiedy w wielomiesi臋cznej ciemno艣ci. Ale nie przeszkadza艂o mi to; by艂 to po prostu lekki ucisk, mimo 偶e wsz臋dzie wszystko by艂o ja艂owe, czyli mo偶na by艂o powiedzie膰, 偶e jakoby by艂 zamkni臋ty dost臋p do wszelkiej wiedzy. Ale by艂a Wiara, i czu艂em si臋 dobrze, bo by艂em z Chrystusem nieustannie, On tam by艂 ze mn膮. Ju偶 w owym czasie wiedzia艂em bardzo jasno, 偶e kiedy jestem z Nim, to nie mam czego si臋 obawia膰, bo On jest Bram膮. Nie jestem zamkni臋ty nigdzie, On jest Bram膮, wi臋c mog臋 w ka偶dej chwili st膮d wyj艣膰. I gdy dochodzi艂em do takiego wewn臋trznego ju偶 przekonania do samego ko艅ca, 偶e przekonane by艂o we mnie ju偶 wszystko, to by艂em ju偶 na zewn膮trz, ciemno艣膰 ust臋powa艂a i by艂a 艣wiat艂o艣膰, nowa przestrze艅. To jest jak przeciskanie si臋 przez ciasn膮 przestrze艅 mi臋dzy jednym 艣wiatem a drugim, jak rodzenie si臋, jak narodziny dziecka, kt贸re wychodzi z jednego 艣wiata, przechodzi do drugiego 艣wiata i wtedy jeste艣my ju偶 w drugim 艣wiecie i wszystko jest nowe. Ale jedno jest to samo, niezmienne – Wiara, Nadzieja i Mi艂o艣膰.

Tematy te poruszane s膮 na prowadzonych聽kursach i wyk艂adach. Na stronie znajduj膮 si臋 informacje o nich, a tak偶e o聽terapiach indywidualnych. Wyk艂ady spisane w plikach PDF mo偶na przeczyta膰 w dziale聽Wyk艂ady PDF. Nagrania dzwi臋kowe mo偶na ods艂ucha膰 na zaprzyja藕nionej stronie:聽Link

Ireneusz Wojciechowski

Jud 1:3-4: „Umi艂owani, wk艂adaj膮c ca艂e staranie w pisanie wam o wsp贸lnym naszym zbawieniu, uwa偶am za potrzebne napisa膰 do was, aby zach臋ci膰 do walki o wiar臋 raz tylko przekazan膮 艣wi臋tym. Wkradli si臋 bowiem pomi臋dzy was jacy艣 ludzie, kt贸rzy dawno ju偶 s膮 zapisani na to pot臋pienie, bezbo偶ni, kt贸rzy 艂ask臋 Boga naszego zamieniaj膮 na rozpust臋, a nawet wypieraj膮 si臋 jedynego W艂adcy i Pana naszego Jezusa Chrystusa.”

DZIE艃 DOBRY PA艃STWU, OBECNIE WYK艁ADY ODBYWAJ膭 SI臉 W TRYBIE STACJONARNYM ORAZ TRANSMISJE NA 呕YWO W FORMIE WEBINARIUM.

Webinarium ogl膮da膰 mo偶na:
– na podstronie Wyk艂ady LIVE: Link
– na Tiktoku: Link
– na kanale Youtube: Link
– wewn膮trz grupy facebookowej: Link
– na stronie facebookowej: Link

Najbli偶sze nasze spotkanie odb臋dzie si臋 na Szrenicy w dniach od 5.07.2025r. od godziny 18:00 do 11.07.2025 do godziny 12:00.

Do艂膮cz do naszej grupy na facebooku je艣li chcesz zada膰 pytanie lub porozmawia膰: Link

J 12:36: „Dop贸ki 艣wiat艂o艣膰 macie, wierzcie w 艣wiat艂o艣膰, aby艣cie byli synami 艣wiat艂o艣ci». To powiedzia艂 Jezus i odszed艂, i ukry艂 si臋 przed nimi.”
J臋zykiem Nieba jest Mi艂o艣膰. Cz艂owiek jest niewidzialn膮 Bosk膮 istot膮 i emanuje w tym 艣wiecie Mi艂o艣ci膮. Uczucia prawdziwe to jest tera藕niejszo艣膰, uczucia to jest Mi艂o艣膰, to jest obecno艣膰 Boga w g艂臋binach, gdzie gdy czuje uczucia nasza natura wewn臋trzna, to ona ju偶 nie jest pod艣wiadomo艣ci膮, jest nasz膮 natur膮 prawdy.
J 14:4-6: „Znacie drog臋, dok膮d Ja id臋». Odezwa艂 si臋 do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dok膮d idziesz. Jak wi臋c mo偶emy zna膰 drog臋?» Odpowiedzia艂 mu Jezus: «Ja jestem drog膮 i prawd膮, i 偶yciem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.”
My nie widzimy oczami naszego wewn臋trznego cz艂owieka 艣wiat艂o艣ci, ani przez zmys艂y, mimo 偶e on jest w nas, jeste艣my w jedno艣ci z nim przez wiar臋. Wewn臋trznego siebie mo偶emy znale藕膰 tylko wtedy, kiedy chcemy poszuka膰 Boga, bo tylko pragnienie Boga, prawdziwa Mi艂o艣膰, odnajduje nasz膮 natur臋 wewn臋trzn膮, kt贸ra potrafi Go znale藕膰, prawdziw膮 natur臋 zdoln膮 ogl膮da膰 Boga. Mo偶e tam dotrze膰 tylko ten, kt贸ry jest cichy, spokojny i 艂agodny, przemoc膮 nikt tego nie znajdzie.
J 6:27-29: „Troszczcie si臋 nie o ten pokarm, kt贸ry ginie, ale o ten, kt贸ry trwa na wieki, a kt贸ry da wam Syn Cz艂owieczy; Jego to bowiem piecz臋ci膮 sw膮 naznaczy艂 B贸g Ojciec». Oni za艣 rzekli do Niego: «C贸偶 mamy czyni膰, aby艣my wykonywali dzie艂a Bo偶e?» Jezus odpowiadaj膮c rzek艂 do nich: «Na tym polega dzie艂o [zamierzone przez] Boga, aby艣cie uwierzyli w Tego, kt贸rego On pos艂a艂».”
Chrystus Pan skierowa艂 nasz膮 wiar臋 i nadziej臋 ku Bogu, ku g贸rze, wi臋c wystarczy uwierzy膰 Chrystusowi, a nasza wiara jak orze艂, wystrzeli ku doskona艂o艣ci i b臋dzie trwa艂a w prawdzie, a sam Chrystus Pan oblecze nas moc膮 swoj膮, aby艣my w mocy Jego wzrastali – „z mocy w moc wzrasta膰 b臋d膮” – Synami Boga 呕ywego jeste艣my wszyscy.
1J 3:1-3: „Popatrzcie, jak膮 mi艂o艣ci膮 obdarzy艂 nas Ojciec: zostali艣my nazwani dzie膰mi Bo偶ymi: i rzeczywi艣cie nimi jeste艣my. 艢wiat za艣 dlatego nas nie zna, 偶e nie pozna艂 Jego. Umi艂owani, obecnie jeste艣my dzie膰mi Bo偶ymi, ale jeszcze si臋 nie ujawni艂o, czym b臋dziemy. Wiemy, 偶e gdy si臋 objawi, b臋dziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. Ka偶dy za艣, kto pok艂ada w Nim t臋 nadziej臋, u艣wi臋ca si臋 podobnie jak On jest 艣wi臋ty.”
Ka偶dy kto uwierzy艂 Chrystusowi jest nape艂niony moc膮 Jego. Jeste艣my doskona艂膮 istot膮, nad kt贸r膮 B贸g si臋 pochyli艂 i z艂o偶y艂 ofiar臋 ze swojego Syna, bo jeste艣my warci 呕ycia. B贸g daje nam 呕ycie, aby艣my nie艣li 呕ycie.
J 10:27-30: „Moje owce s艂uchaj膮 mego g艂osu, a Ja znam je. Id膮 one za Mn膮 i Ja daj臋 im 偶ycie wieczne. Nie zgin膮 one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej r臋ki. Ojciec m贸j, kt贸ry Mi je da艂, jest wi臋kszy od wszystkich. I nikt nie mo偶e ich wyrwa膰 z r臋ki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jeste艣my».”
Ten 艣wiat popycha cz艂owieka do z艂a, aby nie czu艂 cierpienia, i aby si臋 czu艂 dobrze w z艂u, i 偶eby nie s艂ysza艂 j臋k贸w samego siebie w g艂臋binach. I ci, kt贸rzy traktuj膮 w dalszym ci膮gu pod艣wiadomo艣膰, jako spe艂niaj膮c膮 偶yczenia, nale偶膮 do upad艂ych anio艂贸w. Oni j膮 nieustannie udr臋czaj膮, a gdy odczuwaj膮 uci艣nienie, udr臋czenie w艂asne, nie zdaj膮 sobie sprawy, 偶e s膮 dr臋czycielami samego siebie, poniewa偶 ona jest nimi, ona jest ich emocjonaln膮 natur膮 istnienia. Ale B贸g daje cz艂owiekowi zdolno艣膰 pracy, zadania, do艣wiadczenia i pr贸by, w ten spos贸b cz艂owiek doznaje w艂a艣ciwej 艁aski, dok艂adnie przeciwdzia艂aj膮cej temu duchowi z艂emu, kt贸ry chce ich zniszczy膰.
1Kor 14:20: „Bracia, nie b膮d藕cie dzie膰mi w swoim my艣leniu, lecz b膮d藕cie jak niemowl臋ta, gdy chodzi o rzeczy z艂e. W my艣lach waszych b膮d藕cie dojrzali!”
Pi臋kna c贸rka ziemska czyli pradusza nasza, staje si臋 bezpo艣rednim stanem naszej psychiki, naszej natury odczuwania, naszej natury czucia i to co cz艂owiek czuje, to jest ona. My za ni膮 jeste艣my odpowiedzialni, musimy doprowadzi膰 j膮 do stanu doskona艂o艣ci w tera藕niejszo艣ci, czyli w dzisiejszym kochaniu Boga. A im bardziej kochamy Boga, tym bardziej przyoblekamy si臋 w Jego moc, stajemy si臋 teraz. Ona potrzebuje naszego teraz, czyli mocy Chrystusowej i Chrystusa jawnego w nas, dlatego nasza postawa musi by膰 najdoskonalsza. Tera藕niejszo艣膰 jest to czas nale偶膮cy do Syn贸w Bo偶ych, kt贸ry w艂a艣nie przynosz膮, a oni nie 偶yj膮 ani w przesz艂o艣ci ani w przysz艂o艣ci ludzkiej, ale 偶yj膮 w tera藕niejszo艣ci, w kt贸rej jest nadzieja, kt贸r膮 w艂a艣nie spe艂niaj膮.
Iz 43:4,7: „Poniewa偶 drogi jeste艣 w moich oczach, nabra艂e艣 warto艣ci i Ja ci臋 mi艂uj臋, przeto daj臋 ludzi za ciebie i narody za 偶ycie twoje. … Wszystkich, kt贸rzy nosz膮 me imi臋 i kt贸rych stworzy艂em dla mojej chwa艂y, ukszta艂towa艂em ich i moim s膮 dzie艂em.”
Je艣li nie b臋d膮 Synami Bo偶ymi, to spadnie na nich gniew, taki jaki jeszcze nie spad艂, Pa艅ski gniew. Ale je艣li b臋d膮, dotknie ich chwa艂a Boska tak pot臋偶na, 偶e ja艣nie膰 b臋d膮 blaskiem, a wznios膮 ku doskona艂o艣ci pi臋kn膮 c贸rk臋 ziemsk膮, wznios膮 j膮 tak w doskona艂o艣ci, 偶e b臋dzie to wida膰 z daleka – Pnp.6.10 – to jest w艂a艣nie ta tajemnica, gdzie ona jest tym blaskiem, a gdy Synowie Bo偶y przenikaj膮 j膮, to staj膮 si臋 z ni膮 jedno艣ci膮. Ona ma w sobie tajemnic臋 ich. A ona jest stworzona przez Boga jako doskona艂a, 艣wi臋ta duchowa materia. Synowie Bo偶y po to teraz zst臋puj膮 do g艂臋bin, aby materia dozna艂a przemienienia w doskona艂膮 natur臋 chwa艂y niebieskiej.
Iz 43:10-11: „Wy jeste艣cie moimi 艣wiadkami – wyrocznia Pana – i moimi s艂ugami, kt贸rych wybra艂em, aby艣cie mogli pozna膰 i uwierzy膰 Mi, oraz zrozumie膰, 偶e tylko Ja istniej臋. Boga utworzonego przede Mn膮 nie by艂o ani po Mnie nie b臋dzie. Ja, Pan, tylko Ja istniej臋 i poza Mn膮 nie ma 偶adnego zbawcy.”
Wszystkie religie na 艣wiecie, kt贸re istniej膮, one przemoc膮 napadaj膮 wewn臋trzn膮 istot臋, pi臋kn膮 c贸rk臋 ziemsk膮 czyli pradusz臋, i zmuszaj膮 j膮 do uleg艂o艣ci sobie. Wytwarzaj膮 r贸偶nego rodzaju niestworzone religie i filozofie, kt贸re ca艂y czas sprzeniewierzaj膮 moc Boga, uwa偶aj膮c 偶e On w og贸le nie istnieje, 偶e maj膮 w艂asnego boga, ale w艂asnego boga wymy艣lili. Ale jeden jest tylko B贸g, kt贸ry w艂a艣nie jest t膮 moc膮 przysy艂aj膮c膮 Syn贸w Bo偶ych do wydobycia tej wewn臋trznej istoty.
Rz 13:11-14: „A zw艂aszcza rozumiejcie chwil臋 obecn膮: teraz nadesz艂a dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bli偶ej nas, ni偶 wtedy, gdy艣my uwierzyli. Noc si臋 posun臋艂a, a przybli偶y艂 si臋 dzie艅. Odrzu膰my wi臋c uczynki ciemno艣ci, a przyobleczmy si臋 w zbroj臋 艣wiat艂a! 呕yjmy przyzwoicie jak w jasny dzie艅: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpu艣cie i wyuzdaniu, nie w k艂贸tni i zazdro艣ci. Ale przyobleczcie si臋 w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie si臋 zbytnio o cia艂o, dogadzaj膮c 偶膮dzom.”
Zosta艂o ujawnione, w mocy czasu, kt贸ry przyszed艂, 偶e wszystkie d膮偶enia dzisiejszego 艣wiata s艂u偶膮 tylko zatrzymaniu, s艂u偶膮 tylko temu, aby si臋 艣wiat podziemny nie rozpad艂 i nie pojawili si臋 ci, kt贸rzy zostali obiecani jako zag艂ada tamtego 艣wiata. Ludzie zostali wepchni臋ci w autosugestie, w hipnoz臋, w stan l臋ku, ograniczenia i bania si臋 samego siebie – strasznym l臋kiem jest my艣le膰 o tym, 偶e mog膮 by膰 wolni. Prawdziwi Synowie Bo偶y, gdy staj膮 na tej Ziemi, nie mo偶na z nimi wygra膰, poniewa偶 Synowie Bo偶y dok艂adnie znaj膮 ka偶dy krok upad艂ych anio艂贸w, przewiduj膮 ich ka偶dy ruch i s膮 moc膮 niszcz膮c膮 w艂a艣nie ich, poniewa偶 B贸g stworzy艂 Syn贸w Bo偶ych jako dok艂adn膮 przeciwno艣膰 ciemno艣ci, kt贸r膮 s膮 teraz upadli anio艂owie.
Ef 5:8-10: „Niegdy艣 bowiem byli艣cie ciemno艣ci膮, lecz teraz jeste艣cie 艣wiat艂o艣ci膮 w Panu: post臋pujcie jak dzieci 艣wiat艂o艣ci! Owocem bowiem 艣wiat艂o艣ci jest wszelka prawo艣膰 i sprawiedliwo艣膰, i prawda. Badajcie, co jest mi艂e Panu.”
Jeste艣my tutaj, gdzie przewidzia艂 to w swoich proroctwach Henoch. Henoch m贸wi o Synach Bo偶ych, kt贸rzy poznaj膮 prawdziw膮 tajemnic臋, kt贸ra nie zosta艂a spisana, kt贸rej nikt nie mo偶e otrzyma膰, tylko ci, kt贸rzy s膮 zdolni j膮 pozna膰 i ujawni膰, aby objawi艂o si臋 to, co jest si艂膮 przemiany tego 艣wiata.

Link do nagrania wyk艂adu – 15.02.2022r.
Link do wideo na YouTube – 15.02.2022r.

Prawdziwym 艣wiatem, kt贸ry jest 艣wiatem g艂臋bin, jest natura 艣wi臋tego serca cz艂owieka. To jest ta wewn臋trzna istota, prawdziwa natura nasza praduszy, ona jest 艣wi臋tym sercem. W niej nale偶y 艣piewa膰 hymny, w niej nale偶y 艣piewa膰 psalmy, przez natchnienie 艂ask膮. Kol 3:16: „S艂owo Chrystusa niech w was przebywa z [ca艂ym swym] bogactwem: z wszelk膮 m膮dro艣ci膮 nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pie艣ni pe艂ne ducha, pod wp艂ywem 艂aski 艣piewaj膮c Bogu w waszych sercach.”
Ps 82:6: „Ja rzek艂em: Jeste艣cie bogami i wszyscy – synami Najwy偶szego.”
Tylko ci, kt贸rzy znajduj膮 si臋 w 艢wi臋tym Sercu Chrystusa, mog膮 sta膰 si臋 dawcami 艣wi臋to艣ci 艣wi臋tego serca cz艂owieka – to jest jego o艂tarz, jego miejsce prawdziwej chwa艂y, jego miejsce prawdziwego wielbienia Boga, bo ono tam si臋 w g艂臋binach odbywa, tam gdzie jest w艂a艣nie 艣wi臋te serce.
Ps 84:5-6,10,12-13: „Szcz臋艣liwi, kt贸rzy mieszkaj膮 w domu Twoim, Panie, nieustannie Ci臋 wychwalaj膮. Szcz臋艣liwi, kt贸rych moc jest w Tobie, kt贸rzy zachowuj膮 ufno艣膰 w swym sercu. … Spojrzyj, Puklerzu nasz, Bo偶e, i wejrzyj na oblicze Twego Pomaza艅ca! … Bo Pan B贸g jest s艂o艅cem i tarcz膮: Pan hojnie darzy 艂ask膮 i chwa艂膮, nie odmawia dobrodziejstw post臋puj膮cym nienagannie. Panie Zast臋p贸w, szcz臋艣liwy cz艂owiek, kt贸ry ufa Tobie!”
Cz艂owiek, kt贸ry post臋puje wedle tego, co B贸g mu uczyni艂, jest w pe艂ni 艣wiadomy i wierz膮cy, 偶e jest bez grzechu, i post臋puje w taki spos贸b, mimo 偶e nie widzi, nie rozumie, nie dostrzega; mimo to postepuje w spos贸b doskona艂y, nie bacz膮c na ludzi, kt贸rzy m贸wi膮: on jest grzesznikiem. Bo 艣wi臋to艣膰 istnieje w nas pomimo grzechu, dlatego 偶e B贸g w nas jest 艣wi臋tym post臋powaniem i grzech nie ogranicza naszej 艣wi臋tej postawy. Post臋pujemy wedle tego, czego nie widzimy, tylko wedle wiary; a 艣wi臋to艣膰 widzimy w naszym post臋powaniu, i w ten spos贸b pojawia si臋 wewn臋trzna natura w艂a艣nie 艣wi臋tego serca.
Iz 59:19-20: „Od Zachodu ujrz膮 imi臋 Pana i od Wschodu s艂o艅ca – chwa艂臋 Jego, bo przyjdzie On jak gwa艂towny potok, p臋dzony tchnieniem Pa艅skim. Lecz do Syjonu przyjdzie jako Odkupiciel i do nawr贸conych z wyst臋pk贸w w Jakubie – wyrocznia Pana.”
Nieodzown膮 natur膮 tajemnicy wewn臋trznej, aby ona si臋 przebudzi艂a, objawi艂a i 偶y艂a, nieodzown膮 natur膮 jest przyj臋cie Chrystusowego Odkupienia, czyli 艣wiadomo艣膰 swojej bezgrzeszno艣ci.
Iz 54:4-5,15: „Nie l臋kaj si臋, bo ju偶 si臋 nie zawstydzisz, nie wstyd藕 si臋, bo ju偶 nie doznasz poha艅bienia. Raczej zapomnisz o wstydzie twej m艂odo艣ci. I nie wspomnisz ju偶 ha艅by twego wdowie艅stwa. Bo ma艂偶onkiem twoim jest tw贸j Stworzyciel, kt贸remu na imi臋 – Pan Zast臋p贸w; Odkupicielem twoim – 艢wi臋ty Izraela, nazywaj膮 Go Bogiem ca艂ej ziemi. … Oto je艣li nast膮pi napa艣膰, nie b臋dzie to ode Mnie. Kto na ciebie napada, potknie si臋 z twej przyczyny.”
Mi艂o艣膰 jest odwieczna, mi艂o艣膰 jest w prostocie, mi艂o艣膰 jest teraz. Porzu膰cie przesz艂o艣膰, ona chce was posi膮艣膰, i chce panowa膰 dzisiaj i 偶eby jutro nale偶a艂o do niej, wi臋c nie szukajcie przesz艂o艣ci, niech przesz艂o艣膰 sobie b臋dzie i niech nie zdobywa tera藕niejszo艣ci, 偶yjcie teraz Prawd膮. Ta tajemnica otwarta jest tylko dla Syn贸w Bo偶ych, dla innych jest zamkni臋ta.
Ef 3:14-16: „Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od kt贸rego bierze nazw臋 wszelki r贸d na niebie i na ziemi, aby wed艂ug bogactwa swej chwa艂y sprawi艂 w was przez Ducha swego wzmocnienie si艂y wewn臋trznego cz艂owieka.”
Chrystus Pan przedstawia s艂owa: na ko艅cu b臋dzie jak na pocz膮tku, kto pozna pocz膮tek, ten pozna koniec. Przywracana jest tajemnica pierwszego cz艂owieka, jak na pocz膮tku B贸g stworzy艂 cz艂owieka na w艂asny wz贸r i podobie艅stwo; a B贸g jest Mi艂o艣ci膮, wi臋c stworzy艂 cz艂owieka-mi艂o艣膰. 呕ywy Duch Boga przywraca nam nasz膮 natur臋, otwiera nam nas: kto pozna Ojca, ten pozna siebie, kto pozna siebie ten pozna Ojca. Cz艂owiekiem 艣wi臋tego serca, jest cz艂owiek z kt贸rego emanuje natura nazywana dzisiaj pod艣wiadomo艣ci膮, jako jawna natura mi艂o艣ci do wszelkiego stworzenia, kt贸ra jest natur膮 艣wiadom膮 tego cz艂owieka.
Ef 4:11-13: „I On ustanowi艂 jednych aposto艂ami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia 艣wi臋tych do wykonywania pos艂ugi, celem budowania Cia艂a Chrystusowego, a偶 dojdziemy wszyscy razem do jedno艣ci wiary i pe艂nego poznania Syna Bo偶ego, do cz艂owieka doskona艂ego, do miary wielko艣ci wed艂ug Pe艂ni Chrystusa.”
Synowie Bo偶y s膮 wewn膮trz 艣wiata, i nie s膮 tymi kt贸rzy maj膮 si臋 obawia膰, tylko 艣wiat obawia si臋 ich; bo nie przychodz膮 po to, aby zosta膰 zniszczonymi i udr臋czonymi, ale po to, aby panowa膰. Bo Ziemia musi zosta膰 przywr贸cona do chwa艂y, kt贸ra jest przeznaczona, i to si臋 w tym momencie dzieje. Dzisiejsi Synowie Bo偶y s膮 pierwszymi od czasu upadku, kt贸rzy przywracaj膮 Ziemi dawny blask, sprzed niezmiernie dawnego czasu, tak odleg艂ego, 偶e ju偶 nikt prawie nie pami臋ta. Bo taka jest wola Bo偶a.
Ef 4:14-16: „[Chodzi o to], aby艣my ju偶 nie byli dzie膰mi, kt贸rymi miotaj膮 fale i porusza ka偶dy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebieg艂o艣ci w sprowadzaniu na manowce fa艂szu. Natomiast 偶yj膮c prawdziwie w mi艂o艣ci sprawmy, by wszystko ros艂o ku Temu, kt贸ry jest G艂ow膮 – ku Chrystusowi. Z Niego ca艂e Cia艂o – zespalane i utrzymywane w 艂膮czno艣ci dzi臋ki ca艂ej wi臋zi umacniaj膮cej ka偶dy z cz艂onk贸w stosownie do jego miary – przyczynia sobie wzrostu dla budowania siebie w mi艂o艣ci.”
Jezus Chrystus m贸wi, 偶e b臋d膮 chwali膰 Boga wszystkie narody i ca艂a Ziemia. Wszystkie dzisiejsze religie i filozofie maj膮 sw贸j pocz膮tek w Bogu chrze艣cijan, w Bogu Chrystusa Jezusa, w Bogu naszym, bo tam jest wszelki pocz膮tek, a wszystkie inne religie, one g艂贸wnie kieruj膮 si臋 wyobra藕ni膮, iluzj膮, z艂udzeniem, u艂ud膮, czyli kieruj膮 si臋 wype艂nianiem wymy艣lonego przez ich bog贸w 艣wiata. Mimo, 偶e jest to moc 呕ywego Boga na Niebiosach, to wykorzystuj膮 j膮 ku swojej zag艂adzie – swojemu 艣wiatu, swoim wymy艣lonym sprawom, swojej iluzji, z艂udzeniu, swojej u艂udzie. B贸g ukazuje: korzystacie z Mojej mocy, korzystacie z Mojej pot臋gi, korzystacie z Mojej prawdy, wi臋c tak naprawd臋 musicie u艣wiadomi膰 sobie, 偶e Ja jestem Panem.
Ef 6:12: „Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i cia艂u, lecz przeciw Zwierzchno艣ciom, przeciw W艂adzom, przeciw rz膮dcom 艣wiata tych ciemno艣ci, przeciw pierwiastkom duchowym z艂a na wy偶ynach niebieskich.”
B贸g widzi cz艂owieka do samej g艂臋bi, patrzy na cz艂owieka w taki spos贸b, 偶e zawsze wie kim cz艂owiek jest. I mimo to, 偶e cz艂owiek jest w grzechu, to On zna jego warto艣膰, zna blask tej per艂y, kt贸ra jasnieje blaskiem w g艂臋binach. I dlatego posy艂a nas Syn贸w Bo偶ych, kt贸rzy uwierzyli Bogu i zacz臋li w pe艂ni korzysta膰 z blasku per艂y, kt贸rzy s膮 t膮 ja艣niej膮c膮 per艂膮, ciesz膮 si臋 t膮 per艂膮, emanuj膮 blaskiem, s膮 tym blaskiem, i nikt im nie powie, 偶e nie s膮 blaskiem, bo oni wiedz膮, 偶e s膮 blaskiem.
Rz 10:15,17: „Jak偶e mogliby im g艂osi膰, je艣liby nie zostali pos艂ani? Jak to jest napisane: Jak pi臋kne stopy tych, kt贸rzy zwiastuj膮 dobr膮 nowin臋! … Przeto wiara rodzi si臋 z tego, co si臋 s艂yszy, tym za艣, co si臋 s艂yszy, jest s艂owo Chrystusa.”
Jedyn膮 drog膮 do wewn臋trznego 偶ycia jest sam Chrystus. Wewn膮trz jest mi艂o艣膰, cisza i prawda, wewn膮trz jest chwa艂a Boska, kt贸ra posy艂a Syn贸w, wyzwala piekn膮 c贸rk臋 ziemsk膮, kt贸ra ona gdy powstaje, ona jest panowaniem tak ogromnym, 偶e jest gro藕na jak zbrojne zast臋py. Rozpada i rozpuszcza si臋 wszystko, co nie jest ze 艣wiata prawdy; to si臋 ju偶 dzieje i to si臋 ju偶 objawia. Synowie Bo偶y wznosz膮 piekne c贸rki ziemskie czyli pradusze ku chwale nale偶ytej, usycha wszystko co zewn臋trzne, a powstaje wewn臋trzne 偶ycie, kt贸re jest 偶yciem panuj膮cym; wszystko to co by艂o martwe b臋dzie na wieki martwe, bo nigdy nie 偶y艂o, 偶y艂o 偶yciem wewn臋trznej 艣pi膮cej.
1P 2:21: „Do tego bowiem jeste艣cie powo艂ani. Chrystus przecie偶 r贸wnie偶 cierpia艂 za was i zostawi艂 wam wz贸r, aby艣cie szli za Nim Jego 艣ladami.”
Jezus Chrystus m贸wi膮c o wzorze nie odnosi si臋 do oczu cz艂owieka, tylko do serca: mi艂ujcie si臋 jak Ja was umi艂owa艂em, to s膮 Moje 艣lady, wz贸r M贸j, mi艂ujcie tych, kt贸rzy was nienawidz膮, po tym poznaj膮, 偶e jeste艣cie od Boga, bo c贸偶 macie za zysk je艣li kochacie tych, kt贸rzy was kochaj膮, to jest naturalna sytuacja.
Ef 2:10,21-22: „Jeste艣my bowiem Jego dzie艂em, stworzeni w Chrystusie Jezusie dla dobrych czyn贸w, kt贸re B贸g z g贸ry przygotowa艂, aby艣my je pe艂nili. … W Nim zespalana ca艂a budowla ro艣nie na 艣wi臋t膮 w Panu 艣wi膮tyni臋, w Nim i wy tak偶e wznosicie si臋 we wsp贸lnym budowaniu, by stanowi膰 mieszkanie Boga przez Ducha.”
B艂ogos艂awieni ci, kt贸rzy stali si臋 cz艂owiekiem 艣wi臋tego serca, ci kt贸rzy wype艂nili wol臋 Bo偶膮 i stali si臋 takim jak na pocz膮tku i na ko艅cu, bo b臋d膮c na ko艅cu, poznali pocz膮tek.

Link do nagrania wyk艂adu – 11.02.2022r.
Link do wideo na YouTube – 11.02.2022r.

Na pocz膮tku Ziemia by艂a stworzona per艂膮 wszech艣wiata, czysto艣ci膮, doskona艂o艣ci膮, ka偶dy chcia艂 tutaj przebywa膰, chocia偶by raz j膮 zobaczy膰 i dost膮pi膰 przebywania na niej. By艂a centrum duchowego wszech艣wiata, i wszyscy, kt贸rzy 偶yli, zd膮偶ali do tego miejsca. W tej chwili ponownie przywracana jest chwa艂a tej per艂y 艣wietno艣ci i per艂y 艣wi臋to艣ci przez Syn贸w Bo偶ych.
Mi 4:7-8: „Chromych uczyni臋 Reszt膮, a wyrzutk贸w – narodem mocnym. I b臋dzie kr贸lowa艂 Pan nad nimi na g贸rze Syjon, odt膮d i a偶 na zawsze. A ty, Wie偶o Trzody, Ostojo C贸ry Syjonu, do ciebie dawna w艂adza powr贸ci, w艂adza kr贸lewska – do C贸ry Jeruzalem.”
Pi臋kna c贸rka ziemska jest pot臋g膮 wype艂niania woli, wi臋c chcia艂 j膮 posi膮艣膰 duch mocarstwa powietrza, zwi贸d艂 upad艂ych anio艂贸w, kt贸rzy nie mieli 艣wiadomo艣ci, 偶e moc kt贸r膮 posi膮d膮, sprawi, 偶e stan膮 si臋 wi臋藕niami swoich pragnie艅, z kt贸rych si臋 nigdy nie wydob臋d膮. Ale Synowie Bo偶y, oni powstaj膮 z powodu pos艂usze艅stwa Bogu, aby z pi臋kn膮 c贸rk膮 ziemsk膮 wype艂ni膰 dzie艂o zadane przez Boga na pocz膮tku 艣wiata, i kiedy przychodzi Syn Bo偶y i j膮 przenika, ona jest wtedy przy prawdziwej tajemnicy nadziei i wzrasta w niej 偶ycie nowe.
Iz 54:1: „艢piewaj z rado艣ci, niep艂odna, kt贸ra艣 nie rodzi艂a, wybuchnij weselem i wykrzykuj, kt贸ra艣 nie dozna艂a b贸l贸w porodu! Bo liczniejsi s膮 synowie porzuconej ni偶 synowie maj膮cej m臋偶a, m贸wi Pan.”
Po pi臋kn膮 c贸rk臋 ziemsk膮 zostali艣my pos艂ani, poniewa偶 pierwsi anio艂owie, pierwsi synowie Bo偶y zostali stworzeni dla jej dzie艂, kt贸re w niej s膮 objawione, a ona jest pierwocinami doskona艂o艣ci materii, aby si臋 sta膰 doskona艂o艣ci膮 Bo偶膮, przez Boga przeznaczon膮, aby ogl膮da膰 chwa艂臋 Bo偶膮.
Iz 40:9-10: „Wst膮p偶e na wysok膮 g贸r臋, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnie艣 mocno tw贸j g艂os, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnie艣 g艂os, nie b贸j si臋! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz B贸g!» Oto Pan B贸g przychodzi z moc膮 i rami臋 Jego dzier偶y w艂adz臋. Oto Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zap艂ata.”
Jezus Chrystus jest Tym, kt贸ry zst臋puje do g艂臋bin i s艂uchaj膮 Go wszelkie si艂y. W Nim pe艂nia jest tajemnicy, pe艂nia trzech natur, kt贸re w pe艂ni odzyska艂y chwa艂臋 i w pe艂ni s膮 objawione. Ma w艂adz臋 nad wszystkim, panowanie nad 偶ywio艂ami, nad g艂臋bi膮, nad wszelkimi sprawami 艣wiata wszelkiego, na Jego S艂owo, wszelkie stworzenie pada na kolana i Mu oddaje pok艂on, i 艣wiat spe艂nia Jego 偶膮dania, co chce to si臋 dzieje, A DZIEJE SI臉 TYLKO TO, CO B脫G CHCE.
Iz 48:16: „Zbli偶cie si臋 ku Mnie, s艂uchajcie tego: Ja nie w skryto艣ci m贸wi艂em od pocz膮tku; odk膮d si臋 to spe艂nia艂o, tam by艂em. «[Tak] wi臋c teraz Pan B贸g, pos艂a艂 mnie ze swoim Duchem».”
W cz艂owieku duchowym, w cz艂owieku 艣wi臋tym, w cz艂owieku 艣wiat艂o艣ci jest zapisane co ma czyni膰, ca艂a wiedza staje si臋 dla niego dost臋pna, i nie tylko dost臋pna, ale on jest ni膮.
Ef 1:11-13: „W Nim dost膮pili艣my udzia艂u my r贸wnie偶, z g贸ry przeznaczeni zamiarem Tego, kt贸ry dokonuje wszystkiego zgodnie z zamys艂em swej woli, po to, by艣my istnieli ku chwale Jego majestatu – my, kt贸rzy艣my ju偶 przedtem nadziej臋 z艂o偶yli w Chrystusie. W Nim tak偶e i wy us艂yszawszy s艂owo prawdy, Dobr膮 Nowin臋 waszego zbawienia, w Nim r贸wnie偶 uwierzyli艣cie i zostali艣cie naznaczeni piecz臋ci膮 Ducha 艢wi臋tego, kt贸ry by艂 obiecany.”
Cierpliwo艣膰 to czas po艣wi臋cony danej chwili, a t膮 chwil膮 dan膮 jest B贸g, On jest t膮 chwil膮, On jest tym czasem, On jest t膮 prawd膮. Jemu po艣wi臋cony jest ca艂y czas i ca艂e 偶ycie. Cierpliwo艣膰 to czas po艣wi臋cony tej chwili, chwili Zbawienia, wierze, doskona艂o艣ci i prawdzie. Ta sytuacja nie jest stanem umys艂u, tylko obecno艣ci膮 Ducha Bo偶ego, kt贸remu si臋 oddaje duch cz艂owieka.
Pnp 3:5-6: „Zaklinam was, c贸rki jerozolimskie, na gazele i na 艂anie p贸l: nie bud藕cie ze snu, nie rozbudzajcie ukochanej, p贸ki nie zechce sama. Kim jest ta, co si臋 wy艂ania z pustyni w艣r贸d s艂up贸w dymu, owiana woni膮 mirry i kadzid艂a, i wszelkich wonno艣ci kupc贸w?”
Jest prostota, prostota istnienia, prostota chwa艂y, prostota ciszy, kryszta艂owej ciszy, gdzie pi臋kna c贸rka ziemska wo艂a, wtedy kiedy s膮 Synowie Bo偶y, poniewa偶 Duch Bo偶y w nich jest moc膮, kt贸ra j膮 przenika, budzi, razem staj膮 si臋 anielsk膮 natur膮, dla kt贸rej przeznaczony jest cz艂owiek; bo ona jest t膮 moc膮 prawdziw膮, przenikaj膮c膮 wszystko, budz膮c膮 wszystko, bo ona ma w sobie moc wype艂nienia w pe艂ni na Ziemi Prawa Bo偶ego zapisanego w Synach Bo偶ych, aby si臋 spe艂ni艂o, a spe艂nia si臋 w niej w Pe艂ni.
Iz 52:7: „O jak s膮 pe艂ne wdzi臋ku na g贸rach nogi zwiastuna radosnej nowiny, kt贸ry og艂asza pok贸j, zwiastuje szcz臋艣cie, kt贸ry obwieszcza zbawienie, kt贸ry m贸wi do Syjonu: «Tw贸j B贸g zacz膮艂 kr贸lowa膰».”
Chrystus chce da膰 Mi艂o艣膰 wszelkiemu stworzeniu, tak膮 jak膮 Ojciec da艂, to jest Mi艂o艣膰 do wszelkiego stworzenia i do Boga.
Ha 3:10,13: „Na widok Tw贸j trz臋s膮 si臋 g贸ry, ulewa deszczu run臋艂a. Wielka Otch艂a艅 g艂os sw贸j podnios艂a, wysoko unios艂a swe r臋ce. … Wyszed艂e艣 w celu ocalenia swego ludu, w celu wybawienia Twego pomaza艅ca. Zburzy艂e艣 dom bezbo偶nego, ods艂oni艂e艣 fundament a偶 do nagiej ska艂y.”
Nasze zabieganie nic nie do艂o偶y, ale tylko jest pragnieniami, kt贸re sprzeczaj膮 si臋 z Bogiem, tylko nasza szczero艣膰 i nasza pe艂na ufno艣膰 Bogu, dopiero jest w stanie wype艂ni膰 chwa艂膮 niebiesk膮 ca艂膮 nasz膮 natur臋, do kt贸rej wszyscy s膮 przeznaczeni, ale nie wszyscy chc膮 do tego zmierza膰, poniewa偶 jest to zniszczenie ich wielko艣ci w tym 艣wiecie.
Ha 3:18-19: „Ja mimo to w Panu b臋d臋 si臋 radowa膰, weseli膰 si臋 b臋d臋 w Bogu, moim Zbawicielu. Pan B贸g – moja si艂a, uczyni nogi moje podobne jelenim, wprowadzi mnie na wy偶yny.”
Synowie Bo偶y ca艂kowicie postepuj膮 wedle wiary, a wiara w nich istnieje w taki spos贸b, 偶e post臋puj膮c w codziennym 偶yciu, nie zastanawiaj膮 si臋 jak post膮pi膰, post臋puj膮 w spos贸b naturalny, wedle wiary, dla nich jest to po prostu ca艂kowicie stan pewno艣ci i przekonania tak g艂臋bokiego, 偶e innego wyboru nie ma, ten wyb贸r jest razem ze zrodzeniem ich naturalny i zwyczajny – Mi艂o艣膰 do Ojca i do stworzenia.
2 Sm 22:33-34: „B贸g, co moc膮 mnie przepasuje i nienagann膮 czyni moj膮 drog臋, On daje moim nogom r膮czo艣膰 n贸g 艂ani i stawia mnie na wy偶ynach.”
Wiara, 偶e jeste艣my bez grzechu, bo Chrystus to uczyni艂, jest tak膮 pewno艣ci膮, jak widzenie swoimi oczami i wykonywanie dzie艂 swoimi r臋kami i chodzenie na w艂asnych nogach; post臋pujemy w spos贸b bezgrzeszny, a sumienie nas nie dr臋czy, bo nie ma do tego prawa, bo Chrystus Pan jest obro艅c膮 naszym, bo post臋pujemy wedle Jego prawdy, Jego dzie艂a.
2 Sm 22:35-37,40: „On 膰wiczy moje r臋ce do bitwy, a ramiona – do napinania spi偶owego 艂uku. Dajesz mi tarcz臋 Tw膮 dla ocalenia i Twoja troskliwo艣膰 czyni mnie wielkim. Wyd艂u偶asz mi kroki na drodze i stopy moje si臋 nie chwiej膮. … Moc膮 mnie przepasa艂e艣 do bitwy, sprawiasz, 偶e przeciwnicy gn膮 si臋 pode mn膮,”
Natura pragnie艅 cz艂owieka staje si臋 rzeczywisto艣ci膮 wyra偶on膮 tam w g艂臋binach. Chrystus Pan ukazuje: pami臋tajcie, nie miejcie pragnie艅, porzu膰cie pragnienia w艂asne, 偶yjcie tylko wiar膮, aby nie sta艂o si臋 to, czego pragniecie. To, 偶e to si臋 wydarza tam wewn膮trz, jeste艣my 艣wiadkami przez swoje uczucie pewno艣ci, 偶e rzeczy pewne s膮 rzeczywiste. Nie powstaje to w naszej 艣wiadomo艣ci, tylko jest przekonaniem uczuciowym, emocjonalnym, wewn臋trznym przekonaniem o istnieniu danej rzeczy, a tam si臋 to ugruntowuje i tam si臋 to realizuje, tam si臋 to zakorzenia, tam si臋 to wyra偶a, co powoduje, 偶e cz艂owiek zaczyna odczuwa膰 rzeczywisto艣膰.
2 Sm 22:44,47: „Ty mnie ocalasz od bunt贸w ludu, ustanawiasz mnie g艂ow膮 narod贸w. … Niech 偶yje Pan! Moja Ska艂a niech b臋dzie b艂ogos艂awiona! Niech b臋dzie wywy偶szony B贸g ‹Ska艂a> mojego zbawienia,”

Link do nagrania wyk艂adu – 05.02.2022r.
Link do wideo na YouTube – 05.02.2022r.