Teraz już nie będziecie odmawiali Modlitwy Pańskiej bez doświadczania i widzenia i świadomości Jerozolimy, nie będzie to pusta modlitwa, nie będzie to modlitwa, która mówi o czymś, o czym nie wiecie dokładnie i nie rozumiecie, ale będzie mówiła dokładnie o wydarzeniach ośmiu dni od Niedzieli Palmowej do Zmartwychwstania […]
OSIEM AKTÓW JEROZOLIMY WEDŁUG MODLITWY PAŃSKIEJ
Pamiętacie państwo wydarzenia w Kazimierzu i dzisiaj one będą kontynuowane już na tej kanwie innego człowieka. Nie możemy powiedzieć, że to jest ten sam człowiek, nie. Jest to inny człowiek, naprawdę inny człowiek.
Dlatego, że Chrystus nie jest bierny w miłości do nas. Chrystus nieustannie zabiega o naszą duszę rozkochując ją w sobie. Chrystus nieustannie uwodzi duszę, czyli można powiedzieć zabiega i do swojego świata ją zabiera, aby ona żyła. Jedynym, który się przeciwstawia temu jest zły duch i dlatego to on nazywa to, że ją on zwodzi czy uwodzi, a On ją ratuje.
Tak jak św. Franciszek z Asyżu porwał św. Klarę. Wszyscy mówili, ojciec miał mu za złe, że porwał Klarę, a on miał całkowicie inny plan, łączenie majątków, aby był jeszcze bardziej bogaty. A on zabrał ją do klasztoru, oddał ją Chrystusowi i ona w Chrystusie trwała i miłością Chrystusową emanował, miłował Klarę, a Klara miłowała św. Franciszka miłością Chrystusową. I ojciec, kiedy poszedł do klasztoru tam do Klary, nawrócił się i był bardzo zadowolony z tego, że Klara odnalazła szczęście w swoim życiu i odnalazła Chrystusa. On wtedy to zrozumiał, nie zrozumiał tego wcześniej.
Wiecie państwo do czego to jest podobne? To jest podobne do tego, że miłosierdzie nikogo jeszcze nie skrzywdziło, czyli inaczej można powiedzieć, aby to zrozumieć w taki sposób: to, że jesteśmy miłosierni czy wybaczający, i że miłosierne wybaczenie drugiemu człowiekowi nie krzywdzi nas, ani nie krzywdzi tego, któremu wybaczamy. Więc możemy się zastanowić, dlaczego człowiek tak broni się przed wybaczeniem, gdzie myśli, że jest to krzywda. Broni się przed wybaczeniem, jest to dla niego ogromna ciężka praca, ogromne przełamanie pewnych swoich stereotypów, jakiś niezrozumiałych ograniczeń, które w nim istnieją, ponieważ gdy chce wybaczyć drugiej osobie z powodu miłosierdzia, miłości i miłosierdzia, czuje jakiś opór, niechęć, tak jakby mu się krzywda działa, jakby krzywdę robił drugiej osobie.
W ten sposób rozpoznajemy naturę osobowości ludzkiego człowieka, ziemskiego, cielesnego człowieka, który brzydzi się wybaczeniem, widzi w tym krzywdę dla siebie i dla innego, ale cieszy się nieustannie, aż zadziwiające, z zemsty i z nienawiści. Nie widzi w tej nienawiści ani szkody dla siebie ani dla drugiej osoby, ani z zemsty nie widzi szkody dla siebie i szkody dla drugiej osoby. Wydaje mu się to takie zwyczajne, ludzkie, normalne.
Pierwsza reakcja na jakąś sytuację konfliktową to jest najczęściej nienawidzę cię, nie chcę cię znać, odejdź mi z oczu. A dlaczego w taki sposób te reakcje konfliktowe się dzieją? Dlaczego my nie staramy się odnaleźć w sobie tej natury miłosierdzia, która jest naturalną naturą człowieka Bożego, który żyje miłosierdziem? – Musimy odejść od tego człowieka ziemskiego. A właściwie można powiedzieć, Chrystus nam ukazał, że On już nam ukazał drogę odejścia i właściwie nas pociągnął za sobą i właściwie woła: z powodu siebie tam jesteście, z powodu Mnie tam już nie jesteście, bo Ja was nieustannie pociągam swoją aktywną miłością, swoją miłością rozkochującą was w sobie i uwodzącą do nieba, do świata nieba, do Mojej miłości serca.
I tutaj przejdę do takiego bardzo ciekawego aspektu, który Duch Św. ujawnił, Duch Św., nikt inny, Duch Św. ujawnił o Modlitwie Pańskiej. Modlitwę Pańską, Chrystus Pan, objawił nam jej tajemnicę o wiele głębszą, nie tą tajemnicę taką zwyczajną, że ona sobie jest Ewangelią wg św. Mateusza rozdział 6 werset od 9 do 13, ale ujawnił nam nie tylko, że ona jest siedmioma prośbami, ale że ona jest żywą naturą istnienia i osobowości człowieka światłości.
Całość wykładu można pobrać w załączonym pliku.
Pobierz plik
