Chrystus powiedział: Jeśli kto nie kocha człowieka, którego widzi, to jak ma kochać Boga, którego nie widzi. Uczynki wiary jest to zaświadczenie o wolności, o obecności Chrystusa w naszej postawie i miłości do bliźniego. Bo miłość do bliźniego jest miłością do Boga, i miłość do Boga jest miłością do bliźniego - bo to jest ten sam duch. Nie rozum jest domeną wzrostu, ale unikalny duch, który jest zdolny kochać człowieka i kochać Boga. Dlatego poznajemy Ducha Bożego w sobie, kiedy potrafimy kochać człowieka i Boga tym samym duchem, bo to jest ta unikalna natura Ducha Bożego, która jest z nami od zawsze.
Natura głębi, która została zablokowana przez grzech, gdy jest odblokowana kiedy wierzymy Chrystusowi, wszystkie części naszego ciała stają się częściami szczególnego poszanowania, a szczególnie te, które się powinno zakrywać z powodu szczególnego poszanowania. Następuje wtedy sytuacja odrzucenia nadrzędnej władzy ciała, a panuje moc chwały Boga, który ujawnia świętość ciała.
„Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo Pan jest wiekuistą Skałą!” (Iz 26,4) Złóżcie nadzieję w Panu, aby zrodził się człowiek wewnętrzny, bo On jest mocą i potęgą. Złóżcie nadzieję w Bogu na zawsze, On jest wiekuistą Skałą. Stańcie się dziećmi. Jezus Chrystus mówi: Gdy nie staniecie się jak dzieci, nie wejdziecie do Królestwa Bożego. W pełni stać się dziećmi - to w pełni zaufać Bogu. Święta Maria Matka Boża, Ona mówi: Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze, bo On jest wiekuistą Skałą. Św. Maria Matka Boża jest brzemienna w nas - synów Bożych. Kiedy Ją przyjmujemy to z brzemienności Jej my powstajemy, a Ona kształtuje nasz charakter. Jak bardzo wybieramy Matkę, jak bardzo jesteśmy Jej posłuszni, jak bardzo w Niej odnajdujemy Chrystusa, jak bardzo w Niej odnajdujemy Boga, tak bardzo pozbywamy się charakteru cielesnego, który chce panować nad duchową naszą naturą.
„Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę”.(Rdz 3,15)
Iz 26,1-4: W ów dzień śpiewać będą
tę pieśń w Ziemi Judzkiej:
Miasto mamy potężne;
On jako środek ocalenia
sprawił mury i przedmurze.
Otwórzcie bramy!
Niech wejdzie naród sprawiedliwy,
dochowujący wierności;
jego charakter stateczny
Ty kształtujesz w pokoju,
w pokoju, bo Tobie zaufał.
Złóżcie nadzieję w Panu na zawsze,
bo Pan jest wiekuistą Skałą!
Samoświadomość nie ma nic wspólnego z odkupieniem i zbawieniem.
Samoświadomość ciała człowieka jest skutkiem upadku człowieka.
Samoświadomość przyczynia się do grzeszności człowieka.
Szatan utrzymuje ten stan.
Samoświadomość jest wrogiem wiary i Boga.
Jezus Chrystus wyzwolił nas od grzechu i śmierci i dał nam nowe życie
Jezus Chrystus nas ułaskawił.
Poniósł śmierć, zgodnie z prawem złożył ofiarę.
Ułaskawiająca moc wyzwoliła nas spod grzechu i śmierci.
I nie ma już tego.
Jesteśmy wolnymi, ponieważ przyjęliśmy ułaskawienie.
Chrystus Pan przywrócił nas do życia.
Ułaskawienie spowodowało,
że zostaliśmy wyzwoleni, wyrwani śmierci
i przeniknieni życiem Chrystusa.
On jest naszym życiem.
I żyjąc życiem Chrystusowym,
zaświadczamy o łasce, która została nam dana.
Musimy należeć do Chrystusa, a Chrystus powiedział: jeśli należysz do Mnie, to Ja już walczę o to, abyś do kogo innego nie należał. Jest to miłość, po prostu jest to miłość. Mój Miły mój, a ja Miłego mego. On uczynił mnie murem, a moje piersi basztami, odkąd w Jego oczach stałam się jako ta, która znalazła pokój. Są jednością tak głęboką, że jej natura jest Jego obcowaniem, jej natura wynika z Jego obcowania, On istnieje w niej.
Chrystus Pan wyrwał nas wiarą ze świata ciemności i osadził nas w Sobie, gdzie wdzięczność jest osadzeniem jak na skale - tam objawia się tajemnica.
Wdzięczność to jest pełna świadomość naszej wolności, że jesteśmy wolnymi i żyjemy wolni. WDZIĘCZNOŚCI MOJA,
CO DROGĘ DO OJCA SERCA WSKAZUJESZ ...
Przez wiarę, kiedy ufamy Bogu z całej siły, Chrystus Pan nieustannie naprawia
naszą naturę podświadomą. On w niej działa, On ją naprawia, On ją przemienia i On ją wznosi. I gdy całkowicie uwierzymy, łączymy się z naszą naturą doskonałą w Chrystusie, i wszyscy ludzie, których spotkaliśmy w swoim życiu,
którzy istnieli w naszych wydarzeniach, my łączymy się z doskonałą naturą w nich, gdzie Chrystus Pan czyni w sposób doskonały. Nie czujemy już ciężaru przeszłości, ale radość przyszłości, która nas unosi, ponieważ jest to rzeczywista zmiana tamtych sytuacji. Chrystus je przemienił i tamtych już nie ma, bo Chrystus przeżył je w sposób doskonały.