Czy jesteście w stanie uwierzyć, że jesteście Synami Bożymi i tak postępować? Czy jesteście w stanie uwierzyć, że jesteście Synami Bożymi i być świętymi już dzisiaj? I nie pozwalać dręczyć się własnemu sumieniu, które was dręczy dlatego, że jesteście bezgrzesznymi, że jesteście świętymi, bo uwierzyliście Chrystusowi? To sumienie nie pochodzi od Chrystusa! Kiedy jesteście Synami Bożymi, wierzycie Chrystusowi, to Chrystus staje się mocą waszego serca. Wtedy, kiedy człowiek nie rozumie jeszcze tej sytuacji, czuje słabość; ale kiedy uwierzy, siła go wypełnia, potężna moc, i wtedy staje się wszystko jasne i proste, bo jest Synem Bożym. Synostwo Boże nie jest to umiejetność, ale jest to obecność żywego Chrystusa, żywego Boga, i żywego Ducha Świętego w człowieku, który w pełnej sile istnieje w nas. Bo przyjęliśmy Chrystusa, i dopełniamy dzieła Chrystusowego w taki sposób, że On uśmiercił naszego ducha, a my Mu uwierzyliśmy, i mieszka w nas Duch Święty, Chrystus Pan, Bóg Ojciec, bo tamten zły duch został uśmiercony – to jest przyjęcie, to jest dopełnienie przez nasz wybór. To jest ta właśnie tajemnica, że dopełnienie musi być w nas, dlatego że Bóg nie zabiera nam woli, to my jako świadomi ludzie musimy podjąć dzieło życia Boskiego, stać się Synami Bożymi. Co to znaczy? Jesteśmy w tym ciele, ale mieszkamy wewnętrznie, żyjemy Bogiem, jesteśmy wewnętrzną naturą, ale w dalszym ciągu tym samym człowiekiem, a emanacja wewnętrznego człowieka objawia się w tej naturze zewnętrznej cielesnej, która objawia tajemnice świętości w tym ciele, po to aby z tego ciała wygonić grzech, sprowadzony przez upadłych aniołów. Bo świętość, która w nas istnieje, jest świętością, która się objawia w każdej chwili, i jesteśmy człowiekiem światłości, jesteśmy człowiekiem życia. 1 P 5:8-9: „Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć. Mocni w wierze przeciwstawcie się jemu! Wiecie, że te same cierpienia ponoszą wasi bracia na świecie.”
2Kor 1:5: „Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy.”
Uznajemy nadrzędność Chrystusa, nadrzędność Boga, nadrzędność Ducha Świętego, nie łamiąc nawet źdźbła Jego Słowa. On mówi do nas, że wykupił nas z grzechu całkowicie, a my Jemu uwierzyliśmy całkowicie, i wiemy o tym, że jesteśmy bez grzechu, ponieważ niewinność nasza jest darem od Niego, i przez to jesteśmy także uświęceni Jego naturą. A to, że ktoś dzisiaj wierzy, że jest niewinny i jest święty, i tak postępuje, mówi się, że jest on złym człowiekiem. Bo jest za dobry? Nie może być dobry, bo sam z siebie człowiek dobry być nie może. Jest dobry z mocy Bożej. Poczytuje się dzisiaj grzech człowiekowi, że uwierzył Chrystusowi w Jego dzieło. Dzisiejszy kościół i dzisiejszy świat, nieposłuszeństwo dzisiejszej władzy, nazywa grzechem. Ale Jezus Chrystus nas odkupił, i to jest dzieło dla nas, dar, który jest darem wynikającym z posłania, darem Boga, który jest dla nas. Jezus Chrystus przyszedł na Ziemię, złożył ofiarę ze swojego życia, i wolność jest darem, bo za nas złożył okup – drogoście nabyci, chwalcie więc Boga w waszym ciele. A dzisiejszy świat nakazuje chwalić grzech w swoim ciele, szukać go, bo kto nie znajdzie grzechu w swoim ciele, jest grzesznikiem, bo nie szuka grzechu. Dzisiejszy świat ustalił taką sytuację, że niezgodność z prawem dzisiejszego świata, jest grzechem. To jest nadinterpretacja i uzurpowanie sobie prawa siły, aby dotrzeć do człowieka i żeby człowiek mógł się sam karać. Bo grzech ma tą naturę, że sięga do sumienia, wykorzystuje naturę psychiczną i duchową człowieka, aby tą naturę, którą nazywa się grzechem, włączył w stan swojego sumienia i postępował wedle tego nakazu. Słowo grzech ma siłę programowania, czyli wdziera się do natury duchowej człowieka, i manipuluje, przemodelowuje naturę sumienia. I wykorzystywany jest grzech do wszystkich tych rzeczy, które grzechem w ogóle nie są. Grzechem jest – jak to Jezus Chrystus powiedział – porzucenie Drogocennej Krwi Jezusa Chrystusa i życie niezgodne z wolą Bożą, bo grzech jest to niezgodność z Prawem Bożym, oddalenie się od Prawa Bożego, porzucenie Prawa Bożego. A dzisiaj grzechem jest to, że nie żyjemy zgodnie z tymi, którzy nie chcą żyć zgodnie z Chrystusem, a uzurpują sobie władzę nad człowiekiem, i nazywają grzechem to, że jest się im nieposłusznym. Ale człowiek, który uwierzył Bogu, okazuje się, że złe duchy trzymają się z daleka od niego, a jednocześnie jest zdolny do świętości i do doskonałej postawy, i nie jest grzesznikiem, jest święty i doskonały. Uwierzyłem Bogu, że mnie odkupił i tak też postępuję, i nie widzę, i nie spostrzegam w sobie oporów tej świętości, bo ta świętość we mnie jest przez Chrystusa dana, a ja Mu uwierzyłem, i ona ma moc we mnie działania. J 6:56: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim.”Ga 5:1: „Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!”
2Kor 1:9: „Lecz właśnie w samym sobie znaleźliśmy wyrok śmierci: aby nie ufać sobie samemu, lecz Bogu, który wskrzesza umarłych.”
Kiedy nasze serce jest nieustannie oddane Bogu, nieustannie zwraca się do Boga, i jest to natura naszego wyboru, kiedy wykonujemy różne czynności, ale serce nasze trwa w Bogu, wpatruje się nieustannie w oblicze Pańskie, to jest to post. Post nie jest umiejętnością, post to nasz wybór. Teraz właśnie występuje piętnowanie, które wymaga postu, czyli w sercu szczerego oddania się Bogu z całej siły – Panie Boże, z miłości do Ciebie to czynię. Dla ludzi otwarta jest przestrzeń, a jednocześnie zamknięta droga przez piętnowanie. Otwarta jest dlatego, że Bóg piętnuje, ale zamknięta jest dlatego, że ludzie sami chcą znaleźć wyjście z tej sytuacji, nie chcąc szukać Boga, tylko chcą siebie samych przechytrzyć, przechytrzyć Boga i przechytrzyć innych ludzi, chcą udawać, że są dobrymi. Ale Bóg to wszystko widzi, Bóg sięga do ich głębin. Bo chodzi o tą wewnętrzną naturę, którą Bóg stworzył na początku, gdy materia była pod władzą ducha mocarstwa powietrza, stworzył ją po to, aby była światłością materii, aby materia oglądała też chwałę Bożą. A jest to nasza wewnętrzna istota, dusza nasza wewnętrzna. Ale nie ta, którą Jezus Chrystus odkupił, bo ta dusza jest wolna. A któż może powiedzieć, któż może wydać taki wyrok, że Bóg się pomylił, i że Bóg nie pozwoli materii, materialnemu światu oglądać chwały Bożej? Nie pozwala demonom, nie pozwala upadłym aniołom, nie pozwala diabłu, ponieważ on z tego zrezygnował, świadomie porzucił świat Nieba; dlatego Bóg spalił jego wnętrze, czyniąc go niezdolnym do wzrostu, i do duchowego poszukiwania. W głębinach ratuje nas tylko post, sięgamy w głębinach do ufności Bogu, do posłuszeństwa, bo tam ono jest najbardziej potrzebne. Tam są źle widziane własne umiejętności, bo demony, upadli synowie, ówcześni synowie Boży, oni są tam właśnie z powodu własnych umiejętności. My jesteśmy świadomi, że będąc w głębinach, poznajemy nienawiść tego świata do Boga i do wszelkiej Jego siły objawionej w tym świecie, i że tylko Synowie Boży są zdolni pokonać szatana, ponieważ oni zstępują w Chrystusie Jezusie, i zostali stworzeni jako potęga Boska do tego właśnie dzieła, aby piękna córka ziemska stała się częścią ich natury, bo ona objawia im tajemnicę Boskiej materii. Oz 1:7: „Domowi jednak Judy okażę swą litość, znajdą ratunek we mnie, w Panu, Bogu swoim. Nie ocalę ich jednak przy pomocy łuku i miecza ani też wojny, koni czy jeźdźców».”
2Kor 1:10: „On to wybawił nas od tak wielkiego niebezpieczeństwa śmierci i będzie wybawiał. Tak, mamy nadzieję w Nim, że nadal będzie nas wybawiał”
Kto doskonale pości, trwa w modlitwie, i kto trwa w modlitwie, doskonale pości. Doskonały post przechodzi w modlitwę, a doskonała modlitwa przechodzi w post, czyli serce jest porwane tak głęboko do Boga, że człowiek tak naprawdę pości od spraw tego świata, a cały czas dba o Boga, aby Bóg nim zarządzał, i Bóg to czyni. Bóg jest doskonałą i najlepszą częścią naszego istnienia. Dlaczego ludzie są tak wrodzy tej naturze? – ponieważ w dalszym ciągu rządzi w człowieku szatan, który człowieka traktuje jako swoją trzodę, która przez wrogość Bogu, wrogość Chrystusowi, utrzymuje nieustannie strumienie zła kierowane do bestii, która się nieustannie żywi niecnością. Ale macie władzę i siłę się z tego wydostać, nie jest to trudne, to jest o wiele łatwiejsze niż wszystko inne, bo trzeba tylko uwierzyć Chrystusowi. A wtedy, kiedy wierzymy Chrystusowi, ożywiają się nasze problemy, których nie znaliśmy; mówi św. Paweł: gdy byłem grzesznikiem, nie znałem grzechu, ale gdy zacząłem żyć w Prawie Bożym, grzech się objawił i zaczął mnie nękać, ożywiłem grzech, aby go zniszczyć. Gdy nie żyłem w prawdzie Bożej, byłem grzesznikiem, nie znałem Chrystusa, to grzech siedział cicho, bo było mu dobrze, że jest jak jest; ale kiedy ja zacząłem się grzechowi sprzeciwiać, on stał się moim wrogiem, i zaczął mnie atakować, a w ten sposób się ujawnił, a ja się go wyrzekałem. Czyż nie jest to postawa postu? Czyż nie jest on umocniony w doskonałym stanie serca, aby świat ciemności nie mógł go zniszczyć? Czy on nie ucieka się do słabości, do postu, do chwały Chrystusowej? Czy nie ucieka się w objęcia Tego, który go ocala? J 6:37-38: „Wszystko, co Mi daje Ojciec, do Mnie przyjdzie, a tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał.”
2Kor 1:12: „Chlubą bowiem jest dla nas świadectwo naszego sumienia, bo w prostocie serca i szczerości wobec Boga, a nie według mądrości doczesnej, lecz według łaski Bożej postępowaliśmy na świecie, szczególnie względem was.”
To, że człowiek jest Synem Bożym – dzieło o nim świadczy, a nie to, że tak myśli i tak mówi. Synowie Boży wypełniają wolę Pańską. Ale czy jesteście w stanie wypełnić ich dzieło? – czyli sprzeciwić się dzisiejszemu światu, który chce zatrzymać wszystkich ludzi, jako karmę dla demonów. To nie jest to, co wiemy, ale to jest to, co musi w tej chwili stać się rzeczywistą naszą pracą, rzeczywistym umocnieniem, musi to być post, czyli serce nieustannie oddane Bogu, aby nie należało ono do ciemności, która udaje że wierzy, ale żeby było oddane w pełni Chrystusowi Panu. Ludzie, którzy nie żyją Bogiem, którzy nie są Synami Bożymi, oni żyją zewnętrznie, i są wewnętrzną ciemnością, ponieważ jak to powiedział Jezus Chrystus do uczniów: istnieje światłość w człowieku światłości, on oświetla świat cały, gdy nie istnieje, jest ciemność. Synowie Boży to są właśnie tacy, którzy pokonali siebie, pokonali swoją naturę ziemską, pokonali swoje niedoskonałości, porzucając je, wiedząc że Chrystus ich uśmiercił ze wszystkimi ich problemami, a teraz są nowym człowiekiem i starego już nie ma. Synowie Boży to jest nowy człowiek, staliśmy się nową istotą, nieśmiertelną, a nieśmiertelność nowego człowieka oznacza, że nasza świadomość całkowicie przenosi się do duchowego pojmowania, rozumienia, życia, i jest to dosłownie cielesny stan Boskiej natury. Jesteśmy nowym stworzeniem, nasza świadomość związana jest całkowicie ze stworzeniem wewnętrznego człowieka – człowiekiem światłości. Ef 2:21-22: „W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.”
2Kor 1:17: „Czyż więc poczynałem sobie lekkomyślnie, wszystko to zamierzając? Albo układając to, czym postanawiał według ciała w ten sposób, iżby „tak, tak” było u mnie równocześnie „nie, nie”.”
Gdy modlimy się werbalnie, to cała nasza natura się modli; gdy się modlimy szczerze i prawdziwie, to w modlitwie trwa jednocześnie nasz umysł, nasz rozum i nasze serce. Kiedy natomiast nie modlimy się już werbalnie, ale nadal modlimy się w sposób doskonały, to jesteśmy wtedy w modlitwie i poście, w naszym sercu jest nieustannie zachowany stan modlitwy, stan doskonałej jedności z Bogiem, a to jest post – zachowanie doskonałego stanu jedności z Bogiem, który był w stanie modlitwy, czyli w stanie zjednoczenia się z duchową naturą człowieka. Musimy odejść od sztampy modlitwy, modlitwa nasza musi wynikać z naszego ducha. I post, czyli stan doskonałej natury serca naszego, które się oddaje nieustannie chwale Bożej. Post oznacza trwanie tak głęboko w posłuszeństwie, w oddaniu Bogu, i beztrosce, że te stany, one w Bogu się uzupełniają. Post jest beztroską o losy tego świata tak jak ten świat tego sobie życzy, ale troską o ten świat z mocy Bożej. Czyli troszczymy się o ten świat z mocy Bożej, ale nie zabiegamy o to czego on chce, żebyśmy się stali tylko wykonawcami jego potrzeb. Duch mocarstwa powietrza odchodzi tylko przez post i modlitwę, dlatego że on może tworzyć religię, on może panować nad ludźmi, on może panować nad ich duchową naturą, tylko nie może panować nad Bogiem którego wybrali. Dlatego Chrystus powiedział do św. Piotra: Skało, na tobie zbuduję Kościół, którego bramy piekielne nie przemogą – ty uwierzyłeś tak głęboko, że twoja natura cielesna stała się też wolna od grzechów, cały jesteś wolny. Pwt 5:32-33: „Przeto starajcie się wypełniać wszystko, co wam nakazał Pan, Bóg wasz: Nie odstępujcie od tego ani na prawo, ani na lewo. [ ] Idźcie dokładnie drogą wyznaczoną wam przez Pana, Boga waszego, byście mogli żyć, by dobrze wam się wiodło i byście długo przebywali w ziemi, którą macie posiąść.”
2Kor 1:20: „Albowiem ile tylko obietnic Bożych, wszystkie są „tak” w Nim. Dlatego też przez Niego wypowiada się nasze „Amen” Bogu na chwałę.”
Post i modlitwa to jest prawdziwa wiara, to jest prawdziwe oddanie swojego serca Chrystusowi, On rządzi naszym sercem. On jest nieustannie w naszym sercu, i dlatego nasze myśli są doskonałe, bo władcą myśli jest serce, i dlatego przyglądając się myślom, możemy poznać swoje serce. Jeśli serce nasze trwa w doskonałości, to nasze myśli zawsze będą spójne z sercem, i zawsze będą spójne z Bogiem, ponieważ myśli mają swojego Pana i gdy jest on doskonały, to te myśli też są doskonałe. Myśli zawsze żyją dzięki sercu i gdy serce jest prawe, to myśli też są prawe. Ludzie głównie zajmują się myślami, aby myśli swoje naprawić, nie zajmują się sercem; ale muszą się zająć sercem, aby myśli stały się prawe. Oddanie serca swojego Bogu jest tą naturą najistotniejszą. Nie troszczcie się o to co będziecie jeść, co będziecie pić, w co będziecie się ubierać, wierzcie w Boga z całej siły, a On wie czego potrzebujecie i wam to da – to jest właśnie tajemnica postu, czyli w tym momencie kiedy my oddajemy się Bogu, to musimy pamiętać o tym, że Bóg wie czego potrzebujemy, i nam to da. Więc ty się nie troszcz o to, co będziesz miał, tylko troszcz się o Boga, czyli trwaj w poście i modlitwie, czyli aby twój wewnętrzny człowiek żył. Mając świadomość tego, że to nie jest coś do czego zdążamy, tylko to czym jesteśmy i kim jesteśmy, to jest to stan teraźniejszy, że musimy z całej mocy dbać o czystość naszego serca, o oddanie Bogu. Nasze serce nie może być zajęte sprawami tego świata, ale nasze serce musi być zajęte sprawami Nieba, a Bóg zajmie się sprawami tego świata we właściwy sposób, i zawsze będziemy mieli to, co jest właściwe. A jeśli to nam nie pasuje, to znaczy, że rządzi szatan, który ma już na oku jakieś sobie sprawy, a my jesteśmy tylko po to, aby mu to sprawić; dać mu to, żeby to się zdarzyło, bo on sam nie może tego sobie mieć, on potrzebuje człowieka, żeby mu to sprawił, sprawił mu jakąś rzecz, którą on sobie pragnie. 1 P 1:13-14: „Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu, [bądźcie] trzeźwi, miejcie doskonałą nadzieję na łaskę, która wam przypadnie przy objawieniu Jezusa Chrystusa. [Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi,”
2Kor 1:24: „Nie żeby okazać nasze władztwo nad wiarą wasza, bo przecież jesteśmy współtwórcami radości waszej; wiarą bowiem stoicie.”
Sięgamy do tajemnicy prawdziwej natury winnicy i postu. To jest właśnie ta tajemnica, że dusza jest świadoma miłości Chrystusowej i w Jego oczach dostrzega swoją doskonałość. My musimy w Chrystusie dostrzec naszą doskonałość, bo On nas odkupił, On nas uwolnił, darem dla nas jest wolność, czyli bezgrzeszność, czyli niewinność, i darem jest świętość, i ona właśnie mówi: w Jego oczach jestem doskonała, teraz muszę Mu uwierzyć, muszę uwierzyć że On darzy mnie miłością, że jestem tą którą wybrał, tą którą umiłował, kocha, i którą zabiera do swojego życia – to jest dusza. Dusza jest stworzona przez Boga, jest to istota Boskiego pochodzenia, Boskiej natury. I dlatego maszyna nie będzie miała nigdy duszy, bo Bóg nie stwarza w maszynie duszy, bo duszę ma tylko żywa istota, która jest zdolna także cieleśnie do przemiany Boskiej. A maszyna nie jest zdolna do przemiany cielesnej, aby być Synem Bożym. Nie jest to możliwe. Ludzie chcą władzy, chcą mocy, chcą potęgi, chcą cielesnego władania nad Niebem i chcą cielesnego władania nad innymi ludźmi, chcą być nieśmiertelnymi już teraz, budują egzoszkielety, wkładają sobie do mózgu różnego rodzaju układy scalone i niedługo przeszczepią umysł do układu scalonego i będą mówili że żyją, i będą czekali na to kiedy roboty będą miały duszę. To się nigdy nie stanie, bo duszy się nie hoduje, aby ona przez mądrość się wyhodowała. Gdy zstępujemy do głębin, to w głębinach te sprawy, one nie są tylko sprawami, o których Duch Święty nas poinformował, dał nam, objawił, ale w tej chwili jesteśmy skonfrontowani z tą nienawiścią, z tą siłą ciemności, z tą wrogością straszną Bogu, gdzie duch mocarstwa powietrza, jest główną siłą dzisiejszego świata, główną siłą dającą władzę dzisiejszym religiom. To jest prawdziwa faktyczna sytuacja w głębinach. Jesteście w prawdziwej pracy, w prawdziwej wiedzy, w prawdziwej sile, i w prawdziwym zderzeniu się ze światem ciemności, tam są siły ogromnie potężne, ale wy jako Synowie Boży jesteście jeszcze potężniejsi. Dlatego jesteśmy Synami Bożymi, ponieważ uwierzyliśmy Jezusowi Chrystusowi, na przekór dzisiejszemu kościołowi, który uparcie trzyma się starego człowieka i chce udowadniać, że Chrystus przyszedł odgrzeszyć starego człowieka, i że właśnie dzisiejszy kościół pomaga Chrystusowi odgrzeszać tego starego człowieka, a to czy jest naprawdę odgrzeszony, okazuje się po śmierci, przez uczynki; co jest nieprawdą w ogóle! Starego człowieka już nie ma! Św. Paweł przedstawia – już nie znajcie więcej Chrystusa Pana ukrzyżowanego, znajcie natomiast Zmartwychwstałego; bo jeśli zmartwychwstaliście z Nim razem, to znacie Zmartwychwstałego, a jeśli jesteście związani z ukrzyżowanym, jesteście cierpiącymi i zdruzgotanymi przez grzech. Bo Jezus Chrystus zdruzgotał tego na Krzyżu, abyście wy byli wolni, jak On jest wolny. 2 Kor 5:16: „Tak więc i my odtąd już nikogo nie znamy według ciała; a jeśli nawet według ciała poznaliśmy Chrystusa, to już więcej nie znamy Go w ten sposób.”Rz 7:4: „Tak i wy, bracia moi, dzięki ciału Chrystusa umarliście dla Prawa, by złączyć się z innym – z Tym, który powstał z martwych, byśmy zaczęli przynosić owoc Bogu.”
2Kor 4:12: „Tak więc działa w nas śmierć, podczas gdy w was – życie.”
Duch Święty objawił nam tajemnicę pięknej córki ziemskiej, która została zdeprawowana w pierwszym świecie, która jest dzisiaj naszą podświadomością, która głównie jest przyczyną upadku wszystkich ludzi, wojen, rozdarcia, rozbicia, wściekłości i nienawiści, różnych zwichrzeń duchowych i różnych herezji. I Bóg nam objawił, że zabił starego człowieka, ponieważ nie był on zdolny do dzieła, ponieważ został przez Adama zniszczony. Jezus Chrystus na Krzyżu uśmiercił starego człowieka, ale nie uśmiercił duszy, duszę naszą w swoje ręce wziął, i umieścił w nowego człowieka stworzonego w Jezusie Chrystusie – dla dobrych czynów, abyśmy je pełnili – i ci którzy uznali życie Chrystusa, zostali ożywieni przez Chrystusa do nowego całkowicie swojego życia. Jezus Chrystus inkarnował się na Ziemi w świat grzeszny, abyśmy my mogli się ze świata grzesznego inkarnować w Świat Święty – w Ciało Święte. Ps 100:3-4: „Wiedzcie, że Pan jest Bogiem: On sam nas stworzył, my Jego własnością, jesteśmy Jego ludem, owcami Jego pastwiska. Wstępujcie w Jego bramy wśród dziękczynienia, wśród hymnów w Jego przedsionki; chwalcie Go i błogosławcie Jego imię!”
Link do nagrania wykładu – 13.10.2023r.
Link do wideo na YouTube – 13.10.2023r.
