Doświadczamy głębię Miłości – stan Boski i stan ludzki stają się jednym stanem – dla stanu, który ma być ostatecznym stanem Ziemi i wszechświata. Ponieważ Ziemia musi powrócić do pierwotnego stanu błysku światłości, być latarnią, być światłością, być tą która ukazuje sens życia, na co oczekują we wszechświecie istoty. Ja to czuję bardzo wyraźnie, że we wszechświecie są istoty, oczekujące na prawdziwe przebudzenie się Ziemi, bo ona jest jedyną mocą superpozycji, która ujawnia emanację Boskiej tajemnicy, która powoduje i odmienia ich los, bo już nie zdążają ku ciemnej pustce kosmosu, ale chcą znaleźć wewnętrzne swoje życie. Bo znaleźli już wszystko, i mają dosyć wszystkiego, a szukają prawdziwego swojego życia, które będzie życiem prawdziwie doskonałym i sensownym, bo nie będą żyli tylko dla siebie, ale będą żyli dla wszelkiego istnienia, a ich życie nie skończy się, tylko się będzie rozpoczynało ciągle na nowo. Czyli gdy dojdą do pewnego końca, to ten koniec przerodzi się w nowy początek, początek następnego stanu – jeszcze wyższego, jeszcze głębszego. I jest to nieustanna ewolucja Boskiej tajemnicy. Chrystus Pan doprowadził nas do stanu, do miejsca, gdzie może nam powiedzieć o prawdzie, która musi być dokonana – czyli osiągnięcia superpozycji, gdzie świat materialny zależy od wiary, zależy od stanu naszej ufności, od doskonałości, bo jest to duchowa moc tak potężna, że siły ziemskie nie są w stanie pojąć tej sytuacji, a w arogancji swojej myślą, że mają już wszystko; ale w dalszym ciągu siły Boskie są nadrzędne. I dlatego Bóg doprowadza nas przez Ewangelię do wiary, i gdy jesteśmy w pełni świadomi wiary, i w pełni świadomi Odkupienia, a czwarty wymiar już oddziałuje bardzo mocno, to ukazuje nam świat kwantowy, który tutaj łączy się z wiarą. A wiara prowadzi do superpozycji, wiara prowadzi tak naprawdę, do ogarnięcia całego świata kwantowego, do ustabilizowania rzeczywistości, i dania temu światu na Ziemi – sensu istnienia, aby stał się wyrażeniem Boskiej woli i tajemnicy. Wystarczy, żeby ludzie uwierzyli w dzieło Chrystusa. Nie chodzi o to, żeby zrobili to co On, ale żeby uwierzyli, że już nie mają tamtego starego stanu, że zostali przywróceni świadomością do nowego stanu, i że została otwarta ich brama świadomości. Uwierzyłeś, jesteś ze Mną, Ja jestem z Ojcem, a w tej chwili widzisz Bramę świata, jest zamknięta, ale Ja sam postawiłem cię tutaj, abyś tą Bramę świata otworzył. Ja jestem Tym, który daje ci Życie, gdy uwierzysz, zostaje zrzucona z ciebie ciemność, dostajesz klucze Życia, i przez klucze Życia, wchodzisz ku tajemnicom wiedzy, prawdy, i proroctw. I w tej chwili, wiedza przed tobą jest otwarta; możesz już to wiedzieć, ponieważ to cię nie zwiedzie, ponieważ wiesz, że ta wiedza, tylko przez wiarę może być zrealizowana. Ci, którzy nie mają wiary, są zwodzeni przez wiedzę. Ci, którzy mają wiarę, nie będą zwiedzeni przez wiedzę, ponieważ ich wiara jest tak silna, że wiedza otwiera się przez nimi, i udziela to wszystko. Superpozycja jest to nadrzędna moc, która przywraca wszelką cząsteczkę do pozycji Boskiej natury, i staje się Ziemia ponownie zapalona, stanęła w płomieniach Boskiej tajemnicy, i światłość z Ziemi płynie do granic wszechświata, docierając potęgą chwały Bożej do wszelkiego miejsca. I w tej chwili mając pełnię wiary, pełnię ufności, pełnię oddania Bogu, mamy pełny wpływ na losy Ziemi, dlatego że jesteśmy dzierżycielami kluczy, którzy stoją w miejscu ówczesnych dwustu aniołów którzy upadli, aby ponownie otworzyć Bramę, której już nikt zamknąć nie może. Jesteś tym, który ma wpływ na Ziemię, otworzyłeś odwieczną Bramę światłości, bo ona oczekiwała na tego, który tą Bramę otworzy, ponieważ ci, którzy kiedyś tą Bramę mieli otwartą, przez nieposłuszeństwo zniszczyli to miejsce. Ale teraz ta Brama jest otwierana, i wszystko co na Ziemi, nie może się ostać takim, jakim jest, ponieważ nie można tego zatrzymać. Bo Brama, która otwarta zostanie, nikt jej zamknąć nie może; mimo że masz moc znikomą, to Ja jestem twoją mocą, a Ja zwyciężyłem wszystko. Chrystus jest początkiem wszystkiego, jest mocą wszystkiego, i bez Niego nic nie może istnieć, i nic nie może przestać istnieć. On jest początkiem i końcem, On początkuje i przemienia, On wszystko zmienia, On wszystko utrwala i umacnia. A my osiągamy pełnię radości i szczęścia, w jedności Boskiej tajemnicy, doświadczając jednocześnie Boskiej Miłości, a i jednocześnie doświadczając wszechświata, w którym widzimy Jego moc; który żyje tylko dzięki Niemu, i Jego obecności, bo On utrzymuje go przy życiu. J 10:9: „Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony – wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę.”
Dz 7:49: „Niebo jest moją stolicą, a ziemia podnóżkiem stóp moich. Jakiż dom zbudujecie Mi, mówi Pan, albo gdzież miejsce odpoczynku mego?”
Przychodzi czas, że Ziemia przywracana jest do światłości pierwszego stworzenia, perły światłości, gdzie przyodziewa welon, aby oblicze swoje odsłoniła przed Umiłowanym. Ziemia oblicze swoje skrywa, do chwili jednym się stania, w tajemnicy prawdziwego kochania, odsłania swe oblicze, i staje się tylko znana Temu, który w pełni ją umiłował, i w pełni ją zabrał ku tej doskonałości super-doskonałego stanu zjednoczenia, czyli jedności w Bogu. Ten stan jest wieczny, doskonały, przez Boga dany, i żadna siła ziemska tego powstrzymać nie może. Na początku, kiedy Bóg stworzył Niebo i Ziemię w superpozycji, Ziemia emanowała światłością, i w dalszym ciągu ma ten potencjał. Niebo jest Jego Królestwem i Jego tronem, a Ziemia Jego podnóżkiem, jest miejscem superpozycji z Niebem, czyli odzwierciedla Boską tajemnicę w świecie materialnym, jest Boską chwałą na Ziemi. Jest tylko jedna taka Ziemia, jedno miejsce, jest to jedna superpozycja. Ta superpozycja jest to taki stan, że w Niebie są ogromie wielkie „gwiezdne wrota”, i Ziemia została stworzona z wielkimi ogromnymi „gwiezdnymi wrotami”, i te wrota są otwarte w Niebie, i cały czas światłość płynie na Ziemię, z pominięciem wszystkich wymiarów, wszystkich przestrzeni, wszystkich oddziaływań, gdzie świat Nieba nieustannie oddziałuje na Ziemię, i Ziemia jest w Boskiej jedności, w Boskiej prawdzie, w Boskiej doskonałości, i w Boskiej chwale. Ta Boska superpozycja w dalszym ciągu istnieje, bo superpozycji nie można wyniszczyć, można tylko przestać z niej korzystać. Kiedyś dawno temu, kiedy ta superpozycja była aktywna, to przylatywali na Ziemię wszyscy we wszechświecie, bo to było miejsce, gdzie Niebo zstępowało na Ziemię, gdzie Niebo w pełni objawiało tajemnice, i to miejsce powodowało doświadczenie głębokiej przemiany, i przebudzenie wewnętrznego człowieka, bo w tym miejscu znajduje się pełnia Bożego istnienia, pełnia Miłości, i pełnia Chwały. I spójrzmy na pierwszy świat. Bóg stwarza piękną córkę ziemską. Kim ona jest? Ona jest superpozycją, która jest w nieustannej łączności z Bogiem, czyli ona odzwierciedla Boską tajemnicę na Ziemi, bo jest w nieustannej łączności z Ziemi, z pominięciem wszystkich wpływów ziemskich, cielesnych, wymiarowych i wszystkich innych. Ma z Nim łączność jak żona, łączność doskonałą, która jest łącznością tylko między doskonałymi naturami, gdzie ona odzwierciedla czystą doskonałą Boską tajemnicę. Moc Nieba w niej jest tak potężna, że emanuje światłem, i wszelka siła, która się do niej chce zbliżyć, po prostu jest spalona na proch, i nie może nic zrobić. Ale to połączenie zostało zerwane. Aby się superpozycja zamknęła, i nie miała już piękna córka ziemska łączności bezpośredniej z Niebem, zostało zwiedzionych dwustu aniołów, którzy strzegli Bramy Niebios. I gdy zostali zwiedzeni, wtedy przestała istnieć światłość na Ziemi, ponieważ piękna córka ziemska nie była już w mocy strzeżenia i światłości. Ona w dalszym ciągu ma tą światłość w sobie, ale jest wykorzystana do tego, żeby była posłuszna innym, ponieważ jej natura wewnętrzna jest naturą służenia, i kiedy następuje sytuacja, że ona jest pod władzą upadłych aniołów, to ona w dalszym ciągu służy – tym, którzy nad nią panują. Po upadku Adama i Ewy, Chrystus przyszedł i przywrócił nasze dusze do stanu superpozycji. I superpozycja nasza polega tylko na wierze, żeby uwierzyć Chrystusowi, że jesteśmy wolni. Święty Paweł mówi bardzo wyraźnie: jestem odkupiony, jestem święty, jestem doskonały. I ci, którzy wierzą, też to czują z całej siły, że są święci i doskonali, niewinni i bezgrzeszni, dlatego że to uczynił Chrystus, a to że taka jest prawda, to że nie jesteśmy już grzesznikami, bo uwierzyliśmy Chrystusowi, że grzeszne nasze ciało zostało całkowicie usunięte przez Chrystusa. I jesteśmy Synami Bożymi, którzy zostali stworzeni przez Chrystusa, oni są w superpozycji, a jednocześnie zostali bezwzględnie przez Boga ustanowieni w połączeniu z piękną córką ziemską, jako jedna natura; byli oddzielni, ale zostali stworzeni jako jedna doskonała superpozycja. I nie dzieje się taka sytuacja, że superpozycja musi czekać tysiące lat na to, że coś się stanie tam po drugiej stronie – gdy na górze się dzieje, to na dole też się dokładnie w tym momencie dzieje, bo to jest superpozycja, nie ma tam czasu, nie ma przestrzeni, jest teraźniejszość. I gdy przychodzą Synowie Boży, piękna córka ziemska robi dokładnie to, co robiła wcześniej, w dalszym ciągu służy, tylko że już jaśnieje blaskiem, światłem, doskonałością, ponieważ odzyskała superpozycję, i emanuje potężną mocą przemiany wszelkiej materii. A dzisiejszy świat wszystko robi, aby to się nie stało, i wiemy dlaczego – bo to jest walka o życie, o życie dla innych. 1 J 3:2-3: „Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest. Każdy zaś, kto pokłada w Nim tę nadzieję, uświęca się podobnie jak On jest święty.”
Łk 20:1-2: „Pewnego dnia, kiedy nauczał lud w świątyni i głosił Dobrą Nowinę, podeszli arcykapłani i uczeni w Piśmie wraz ze starszymi i zapytali Go: «Powiedz nam, jakim prawem to czynisz albo kto Ci dał tę władzę?»”
Superpozycja dla człowieka żywego, dla duszy, jest to bycie w jedności ścisłej z Chrystusem Panem, Bogiem Ojcem, i Duchem Świętym, i zajmujemy dokładnie to samo miejsce, i mamy ten sam stan duchowy jak Bóg, przez Ducha Świętego – jest to superpozycja. My wszyscy, którzy wierzymy Chrystusowi Panu, Bogu Ojcu, i Duchowi Świętemu, że Chrystus nas odkupił, jesteśmy wszyscy zjednoczeni w jedną naturę w Świątyni Jego Ciała, bo On jest Świątynią, i nasze dusze czyli nas, ukrył z Sobą w Ojcu Niebieskim, i nie ma tam nikt dostępu, oprócz tych, którzy poznali Ojca. I gdy Jemu wierzymy, jesteśmy w stanie doskonałości przywróconej przez Boga, abyśmy my stali się tymi, którzy otwierają Bramę. Ale dzisiejszy świat nie chce otwarcia Bramy, on chce aby Brama została zamknięta na wieki, aby nikt nie otworzył Bramy w Niebie, ponieważ otwarcie Bramy w Niebie, jest otwarciem Bramy, której nikt na dole zamknąć nie może. Jezus Chrystus odkupił każdego człowieka z osobna, będąc istotą żywej natury Boskiej, dotykając jego ducha, i przywracając świadomość, która wyrywa się spod władzy ciała, i jest duchową naturą. Bo ciało jest ostatecznie naszą superpozycją, która została zagubiona w czasie i przestrzeni, a które musi zostać przywrócone do tej superpozycji człowieka i ciała. Chrystus nas odkupił przez wiarę, nie przez umiejętność, aby przez wiarę przywrócić nas do superpozycji, czy wydobyć, skierować, i przywrócić nas do miejsca nowego mieszkania, czyli ciała Syna Bożego, czyli stworzonego nowego człowieka. I kiedy jesteśmy w pełni umocnieni w Chrystusie Panu, i wierzymy całkowicie Bogu, utrzymujemy superpozycję, a jest to stan, nie wynikający z nas, tylko któremu się poddajemy, i emanujemy Jego mocą, bo superpozycja ma taką ciekawą zasadę, że dwie cząsteczki emanują tym samym światłem, czyli Jego Duch istnieje w nas, a ducha ziemskiego już nie ma. I gdy Chrystus mówi: idźcie uczynić to, co Ja uczyniłem, to w tym momencie nie chodzi o to, co my rozumiemy w sposób ludzki, tylko w sposób mistyczny co On uczynił. On ufny Ojcu z całej siły, przychodzi na Ziemię, dusza czysta, nieskalana, przychodzi, aby pojawić się na Ziemi, gdzie dusze są skalane i ciała rozdarte, i rozbite, które walczą o swoją wolność. Ale Chrystus mówi: Rzymianie nie są waszymi wrogami, wrogami waszymi jest grzech, bo nie jesteście tymi ciałami, jesteście duszami; gdy będziecie duszami, to Ojciec sam zadba o te wszystkie wasze sprawy, o których mówicie, że nie macie, głodujecie, i chorujecie. Chrystus, pomimo życia w ciele, pozostaje w jedności z Ojcem swoją świadomością i ufnością, miłością i wiarą, i staje się istotą, w której Ojciec nieustannie emanuje, przemieniając tą materialną naturę ciała, pokonując grzech w ciele, i zachowując swoje życie, mimo że życie ziemskie przestało istnieć. I mając tą świadomość tajemnicy, że Chrystus jest w superpozycji z Ojcem, musimy zrozumieć tą sytuację, że w Ojcu nieustannie Jego duchowa natura pozostaje, nieustannie głęboko jest zanurzona w chwale Bożej, w tajemnicy, i cały czas Ojciec w Nim żyje – i to jest ta superpozycja, która kompletnie nie jest zależna od ziemskiego życia. A Chrystus Pan, przez wiarę Swoją i Odkupienie, nam daje powrócenie do superpozycji z Sobą samym i z Ojcem, kiedy przywraca nam pierwotną naturę doskonałości naszego życia. I dusza nasza, wraca do stanu doskonałości z Ojcem. A to jest splątanie kwantowe, czyli gdziekolwiek nie jesteśmy, jesteśmy cały czas w tym samym miejscu – jesteśmy w Ojcu, jesteśmy w Boskiej naturze, bo On jest wszędzie, i my jesteśmy także wszędzie, i jesteśmy całkowicie z Nim zjednoczeni, a Bóg daje nam nowe ciało, abyśmy mogli dokończyć dzieło aniołów ówczesnych, którzy byli synami Bożymi, a zostało to przerwane przez nich gwałtownie, i teraz my jesteśmy teraz dzierżycielami wrót, dzierżycielami światłości. Iz 40:9: „Wstąpże na wysoką górę, zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie! Podnieś mocno twój głos, zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem! Podnieś głos, nie bój się! Powiedz miastom judzkim: «Oto wasz Bóg!»”
J 5:30: „Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Tak, jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; nie szukam bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał.”
Dochodzimy do niezmiernie ciekawej sytuacji, że wiara doprowadza nas do prawdziwej siły, do prawdziwego stanu przywrócenia Ziemi do pierwotnego stanu superpozycji. Bóg na początku stworzył Niebo i Ziemię, ale jest powiedziane dalej, że Ziemia była bezładem i pustkowiem – dlaczego? – bo w tym momencie, to jest drugie stworzenie, jest po pierwszym zniszczeniu (2 P 3:5-6: „Nie wiedzą bowiem ci, którzy tego pragną, że niebo było od dawna i ziemia, która z wody i przez wodę zaistniała na słowo Boże, i przez nią ówczesny świat zaginął wodą zatopiony.”). I Bóg stwarza człowieka, aby przywrócił na Ziemi chwałę Nieba, czyli aby utrzymał stan superpozycji, czyli był nieustannie wierny Bogu, i przez wierność Bogu, żeby superpozycja, czyli Boska natura Nieba dotknęła Ziemi, a Ziemia odnalazła pierwotny stan światłości. Przed upadkiem ówczesnych synów Bożych, Ziemia emanowała nieustannie światłością superpozycji, była miejscem potężnej mocy Nieba na Ziemi, gdzie była ośrodkiem wszelkiej światłości, i mądrości, i największej potęgi we wszechświecie, bo to było miejsce, gdzie Niebo istniało na Ziemi z powodu superpozycji. Synowie Boży mieli być oddani Ojcu, mieli utrzymywać Bramę otwartą, ale że ich zwiodła pycha, poszli do innego stanu, i komu innemu zaczęli służyć. Nie utrzymywali już w światłości otwartej Bramy, i światłość na Ziemię przestała docierać. Dlatego Bóg stworzył Adama i Ewę, aby przywrócili stan superpozycji, ale oni też zostali zwiedzeni, i stan się jeszcze bardziej pogorszył. Więc sam Chrystus Pan przyszedł na Ziemię, i przywrócił całą naturę Boską. Chrystus jest duszą nieskalaną, bezgrzeszną, czystą, stworzoną po to, aby przyszedł na Ziemię wydobyć dusze skalane. Nie ma w nim grzechu pierworodnego, i nie ma żadnego grzechu uczynkowego. Przychodzi do dusz na Ziemi, które są pod wpływem grzechu pierworodnego, aby On, dusza czysta i doskonała wydobył dusze skalane. I my też to samo czynimy. My też jesteśmy duszami nieskalanymi i idziemy wydobyć dusze skalane, które są w głębinach, i czekają na nasze odkrycie. Kiedy jesteśmy Synami Bożymi, można powiedzieć, że jesteśmy dzierżycielami światłości Bożej, dzierżycielami kluczy. Tak jak Henoch jest dzierżycielem kluczy, czyli dzierżycielem proroctw. On objawia tajemnice, jest prorokiem, który mówi właśnie o tajemnicy dzierżycieli kluczy, bo od niego klucze wedle Pisma, otrzymał Eliasz, a razem są zabrani do Nieba w ciałach. Rdz 6:5-7: „Kiedy zaś Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się. Wreszcie Pan rzekł: «Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki powietrzne, bo żal mi, że ich stworzyłem».”
J 5:31-32: „Gdybym Ja wydawał świadectwo o sobie samym, sąd mój nie byłby prawdziwy. Jest przecież ktoś inny, kto wydaje sąd o Mnie; a wiem, że sąd, który o Mnie wydaje, jest prawdziwy.”
Przeszliśmy do czwartego wymiaru i ludzie nie są w stanie tego powstrzymać, tylko muszą się przemienić, a przemieniają się pod wpływem mocy, która nad nimi panuje; chcą zbudować różnego rodzaju siły, które to powstrzymają, ale nie mogą, muszą się spotkać ze swoją ciemnością, i próżnością, i muszą coś zmienić w swoim życiu, bo inaczej to po prostu ich zniszczy. Coraz bardziej jesteśmy zanurzeni w czwartym wymiarze, który nie oddziałuje bezpośrednio na naturę cielesną, ale przemieszcza naszą świadomość. Ludzie nie odczuwają przemieszczenia świadomości, ponieważ świadomość nie odczuwa ruchu, natomiast odczuwają zmiany swojej psychiki, zmianę swojego odczuwania, swojej kondycji psychicznej, zdrowia psychicznego i fizycznego. Świadomość została przeniesiona do innego człowieka, ale jest to człowiek, którym są w dalszym ciągu, z którym są związani przez całe życie, bo są związani z naturą wewnętrzną, która nie jest nimi tak naprawdę, ale jest nimi dlatego, ponieważ w niej żyją. Przez czwarty wymiar zostaliśmy przeniesieni do natury, od urodzenia istniejącej z człowiekiem, tylko że tak nieznanej, a będącej nieustannie blisko, i nie tylko blisko, ale nieustannie wpływającej na dzisiejsze potrzeby człowieka, myśli, emocje, głód, i wszystkie inne sprawy. To jest ten człowiek wewnętrzny, czyli piękna córka ziemska, czyli bóstwo na sposób ciała, inaczej – człowiek światłości, który żyje teraz w ciemności. A w ciemności żyje dlatego, ponieważ nie ma Synów Bożych, którzy są dawcami światłości; są światłością. Ponieważ Synowie Boży są zawsze światłością, dlatego że powstali ze Światłości, i nie są to ludzie odnowieni, tylko stworzeni od nowa, całkowicie nowymi. I proszę zauważyć – Synowie Boży są w superpozycji z piękną córką ziemską, bo Bóg stwarzając człowieka, stwarza go od razu połączonym z naturą wewnętrzną, którą dzisiaj znamy; a nie tylko dzisiaj, ale przez czwarty wymiar ona staje się doświadczana, ludzie doświadczają jej rzeczywistego stanu, tylko ten stan jest zły, ten stan jest niedobry. Bo Synowie Boży zostali zniszczeni, zwiedzeni, i nie ma strażnika Bramy, nie ma strażnika, który utrzymuje ten stan górnej superpozycji, nieustannie w stanie czynnym, aby ten stan na dole doskonale odzwierciedlał to, co jest na górze, i to jest stan teraźniejszy. Cały czas rozmawiamy o superpozycji, ale zauważcie jaki ona ma ogromny ładunek uczucia Boskiego, czujecie potężną przemianę wewnętrzną, a nie naładowanie waszych mózgów, szarych komórek. Czujecie po prostu pewnego rodzaju stan wewnętrzny, który porywa was do szczególnej głębokiej miłości Bożej, do tajemnicy najgłębszej, do stanu wewnętrznego rozumienia Boskiej obecności, że Boska obecność nie jest to tylko pewnego rodzaju historia jakiejś księgi, tylko prawdziwa historia człowieka. Cała Ewangelia to jest historia człowieka, doskonałego człowieka. Ewangelia opisuje nas, których nie znamy, a których poznać musimy, i którymi jesteśmy. Ewangelia to my, ona mówi o nas, o naszej drodze, kim jesteśmy, i dokąd zmierzamy, i kto tak naprawdę jest naszym Ojcem, i do czego zostaliśmy stworzeni. Zostaliśmy stworzeni po to, aby na wieki utrzymać superpozycję, czyli jedność z Bogiem nieustającą, umocnioną. Bo świat nienawidzi prawdziwej natury Boskiej, ale potrzebuje jej jednocześnie. Nasza świętość jest dążeniem do superpozycji – świętość, bezgrzeszność, czystość i oddanie i niewinność jest superpozycją, bo kształtujemy się na wzór Tego, który pozostaje w superpozycji, czyli jest Synem Bożym. J 17:3-5: „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał.”
J 6:56-57: „Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie.”
Światło statyczne jest światłem, które dla człowieka ziemskiego jest całkowitą czernią. Człowiek może zobaczyć światło tylko w postaci – albo korpuskularnej albo falowej; ale nie może zobaczyć światła w postaci statycznej, dlatego że ono jeszcze nie przybrało formy, którą może człowiek zobaczyć – i dlatego dla niego ono jest czernią albo pustką, nie istnieje. A natura duchowa natomiast jest istotą, która składa się właśnie z natury światła statycznego, które w sobie ma, można powiedzieć prawzór światła korpuskularnego i światła falowego; prawzór, praformę, ona sama jest niewidoczna, ale dopiero przez stawanie się rzeczywistością, jest dopiero uwidoczniona. Jest stan Boskiej doskonałości, Boskiej chwały, Boskiej tajemnicy, która jest nieustannie w Niebie otwarta; Niebo jest, jest superpozycja, ale nie ma tych, którzy stoją na straży tej superpozycji, aby otworzyć Bramę, i żeby ta Brama nieustannie przekazywała na Ziemię stan doskonałości. Bóg mówi: jesteście Pełnią i cierpicie z braku Pełni, ale gdy zanurzycie się w Pełni, i poznacie że jesteście Pełnią, będziecie jednym z Pełnią – więc superpozycja. Więc ci, którzy trwają w Bogu z całej siły, mają nieugięty stan superpozycji – przejawiają przez siebie stan Boga, doskonale czysty, niezmieniony, ale całkowicie wyrazisty, tak jak to przedstawia werset 83 z Ewangelii według świętego Tomasza, że ten który zanurzył się w Bogu, doświadczył Pełni i stał się Pełnią. Gdy patrzymy na fizykę kwantową i mówimy o Ewangelii, to one ogromnie się spinają, ukazując tą sytuację, że nasza świadomość, nasza wiara, wyrywa się ogólnemu potokowi fałszywej wiedzy na tej Ziemi, która chce nieustannie manipulować całą naturą świadomą człowieka, bo świadomość jest najgroźniejszą siłą, która może zniszczyć wszystko i przywrócić superpozycję, a wtedy diabeł traci wszystko. I proszę zauważyć jakie tutaj jest przełożenie wiedzy fizyki kwantowej w niewłaściwych rękach, na przełożenie sił duchowych, które niszczą superpozycję i powodują to, żeby ona nigdy nie powstała. Ludzie, którzy są pod wpływem sił ciemności, oni wykonują mnóstwo ciemnych, złych działań, czyli źle postępują, są wrodzy prawdzie, a nawet chcą zwalczać fizykę kwantową, która im akurat nie pasuje do ich wiedzy. Dzisiaj to ludziom się przedstawia, że jakoby człowiek – ksiądz ma większą władzę od Boga, więc trzeba szukać księdza, a nie Boga; i ludzie się boją księdza, a Boga się nie boją. Ale Bóg daje nam prawdę. My szukaliśmy Boga, uwierzyliśmy Bogu, i On nas przyprowadził do superpozycji, bo tylko w ten sposób jest to możliwe, aby odnaleźć jedność dla całego wszechświata, bo wszystko jednak zależy od Ducha, ciało się na nic nie przyda (J 6:63: „Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i są życiem.”). Czwarty wymiar, który się w tej chwili przemienił, i jesteśmy w czwartym wymiarze, on wpływa na ducha człowieka, i wpływa na ciało. Człowiek będzie się przemieniał z powodu duchowej transformacji czwartego wymiaru, a nie dlatego że wszedł w czwarty wymiar i nagle zaczął dostrzegać go fizycznie – to tak nie jest, bo jest powiedziane: ciało się na nic nie przyda, Duch daje Życie. I dostrzegamy tą sytuację, że widzimy dwie siły – siły światłości i siły ciemności. W tej chwili nie są już to tylko grzechy, nie są to jacyś ludzie, którzy coś mówią, to są siły już demoniczne, i siły Niebios, które zaczynają z sobą walczyć. A jest powiedziane o armagedonie, że zebrały się wszystkie siły Niebieskie i walczą z siłami ciemności, i siły ciemności zgromadziły się w jedno miejsce, aby ich ogień spalił – i będą cierpieć katusze we dnie i w nocy na wieki wieków – bo czas się kończy, i nie upływa, więc jak wpadli w ogień, to też nie gaśnie, on cały czas trwa, więc są w stanie, który ich zastał. A jeśli zastanie stan światłości tych, którzy wchodzą do światłości, to też on nigdy nie przestanie istnieć, bo czas przestał płynąć, a oni są w światłości nie kończącej się, tylko wiecznej. Ap 20:6: „Błogosławiony i święty, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu: nad tymi nie ma władzy śmierć druga, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować tysiąc lat.”
Łk 21:32-33: „Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.”
Chrystus Pan, gdy jest na Ziemi, On jest w superpozycji z Ojcem, On wszystko co ma, ma od Ojca, wszystko co czyni, czyni w Nim Ojciec, jest nieustannie oddany Ojcu, nie ma Jego, jest Ojciec, cokolwiek czyni, czyni to Ojciec: nie Ja te cuda czynię, ale Mój Ojciec, który jest w Niebie, i jeszcze większe uczyni, w Mojej obecności – cały czas jest to superpozycja, ona na poziomie uczucia istnieje. Ja w tej chwili odczuwając superpozycję, odczuwam stan otwartego ogromnego Nieba, że jest taki ogromny krąg Nieba, który jest otwarty, i emanuje potężna moc światła, ogromnie potężne światło, a Synowie Boży są strażnikami tego światła, czyli strażnikami superpozycji, która na Ziemi się objawia, gdy w Niebie jest otwarta. Dlatego, że piękna córka ziemska, ona sama się nie naprawi, mimo że jest drugim końcem superpozycji, musi zostać otwarta pierwsza część superpozycji, czyli muszą być Synowie Boży, który powstają. I gdy superpozycja się otwiera Niebiańska, ona w tym momencie rozbłyska światłem, i już pozostaje światłością, bo jednym się stają – Synowie Boży i ona są jedną naturą, przenikają się, i są w jednym stanie, mimo że może dzielić ich czas i przestrzeń, mogą być w innych wymiarach, mogą być w innych wszechświatach, to nie ma to znaczenia, ponieważ dla Boga one nie istnieją, dla Boga jest to teraz, tutaj, w tej chwili. Dla Boga jest superpozycja, która jest wszystkim, teraz, w tym miejscu, i na Niego nie wpływają żadne wymiary, żadne światy równoległe, żadne inne przestrzenie, bo ta przestrzeń jest najważniejsza i ona będąc w pełni objawioną i ożywioną wpływa na stan całej równowagi. A siły tego świata, które duchowo marnują świat, niszczą świat, to właśnie Synowie Boży, są całkowicie w mocy ich usunięcia, zniszczenia i powstrzymania. Synowie Boży po prostu przychodzą i panują, i nie ma żadnej siły, która by ich powstrzymała, żadnych mocy, ponieważ Bóg usuwa te wszystkie siły, i nie służą im, ale Synom Bożym, którzy są Aniołami, Duchami Światłości, Synami Zmartwychwstania, Synami Życia wiecznego – więc oni mają prawdziwą superpozycję. W Niebie Synowie Boży są światłością, jaśnieją blaskiem Ojca, bo się wpatrują w Ojca Niebieskiego i nie mają nic wspólnego z ziemskim człowiekiem, są istotami, które są poza grzechem, poza ludzkim życiem, i poza wszystkimi sprawami ziemskimi, oni są istotami Boskiej tajemnicy, Boskiego życia. I przychodząc na Ziemię, będąc w Boskiej tajemnicy i chwale, czynią to co na początku zostało zatrzymane i zaniechane, czyli objawiają Boską naturę Ziemi, każdemu stworzeniu na Ziemi, ponieważ oni po to są, aby Ziemia ostatecznie wyraziła ostateczny stan superpozycji. Syr 16:26-28: „Na rozkaz Pana, na początku, stały się Jego dzieła i gdy tylko je stworzył, dokładnie określił ich zadanie. Uporządkował je na zawsze, od początku aż w daleką przyszłość. Nie odczuwają głodu ani zmęczenia i nigdy nie porzucą swego zadania, żadne nie zderzy się z drugim i Jego słowom nigdy nie odmówią posłuchu.”Jl 2:7-8: „Jak bohaterowie pobiegną do szturmu, jak mężowie waleczni wdrapią się na mury, każdy z nich pójdzie swą drogą, a ze ścieżek swoich nie zstąpią. Jeden drugiego nie przyciśnie, każdy pójdzie swoim szlakiem. I choć na oręż natrafią, ran nie odniosą.”
Link do nagrania wykładu – 19.07.2024
Link do wideo na YouTube – 19.07.2024
