Rozpoczyna się czas wewnętrznego człowieka.
A właściwie ten czas już od dawna istnieje.
Ci którzy wierzą, całkowicie są wewnętrznym człowiekiem.
Człowiek wewnętrzny to jest człowiek zrodzony z życia Chrystusa.
To jest ten człowiek, który jest świadomy swojej doskonałości i czystości; nie z własnej siły, nie z własnej mocy, bo nie jest on zrodzony z matki i ojca, ale jest zrodzony przez Boga. I to sam Bóg go dochowuje. Sam Bóg go wzmacnia. I sam Bóg daje mu potęgę, siłę i moc.
To są synowie Boży.
Najbardziej lękamy się nie tego, że się nie nadajemy.
Najbardziej lękamy się tego, że jesteśmy niezmiernie potężni.
Najczęściej przeraża nas tkwiące w nas światło, a nie ciemność.
Zadajemy sobie pytanie: kim jestem, skoro jestem tak wspaniały?
A kim jesteś, żeby takim nie być?
Jesteś dzieckiem Boga.
Nie przysłużysz się światu jeśli będziesz się umniejszać.
Umniejszanie się tylko po to, by inni nie czuli się przy tobie niepewnie,
nie ma w sobie żadnej mądrości.
Urodziliśmy się po to, żeby objawiać wielkość Boga, który w nas jest.
Jest nie tylko w niektórych z nas. Jest w każdym.
I jeśli pozwalamy naszemu światłu świecić nieświadomie
dajemy innym przyzwolenie na to, żeby robili to samo.
Jeśli uwalniamy się od naszego własnego lęku,
nasza obecność autentycznie uwalnia innych.
Nelson Mandela (mowa inauguracyjna z 1994 roku)
Pobierz plik
CZAS WEWNĘTRZNEGO CZŁOWIEKA
Rozpoczniemy nasze spotkanie, które musi coraz głębiej objawiać nasze istnienie jako wewnętrzny człowiek.
Wewnętrzny człowiek jest to… dlaczego mówię o wewnętrznym człowieku?
Jest to po prostu naturalna droga, naturalny krok, naturalne zrodzenie w Chrystusie, kiedy jesteśmy w pełni świadomi tego, że nie mamy grzechu, bo Chrystus Pan nas uśmiercił.
Więc nie ma już starego człowieka, bo stary człowiek przestał istnieć z powodu tego, że Chrystus Pan swoją mocą go uśmiercił.
Proszę zauważyć jest to napisane bardzo wyraźnie w Pierwszym Liście św. Jana rozdz. 5:
10 Kto wierzy w Syna Bożego, ten ma w sobie świadectwo Boga, kto nie wierzy Bogu, uczynił Go kłamcą, bo nie uwierzył świadectwu, jakie Bóg dał o swoim Synu. 11 A świadectwo jest takie: że Bóg dał nam życie wieczne, a to życie jest w Jego Synu.
Świadectwo jest takie, czyli mamy tak postępować, tak wiedzieć i mieć taką świadomość – że Bóg dał nam życie wieczne. Dał nam życie wieczne, to nie jest przenośnia. To jest fakt. – a to życie jest w Jego Synu.
I teraz przeczytam List do Kolosan rozdz. 3, werset od 3 jest to związane z Janem:
3 Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. 4 Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.
Powiem państwu jedną ciekawą rzecz, że Listy św. Pawła zostały napisane wcześniej około wiek, albo nawet dwa wieki, niż Ewangelie. Nie istniały jeszcze Ewangelie kiedy św. Paweł to pisał. Więc nie odnosił się do Ewangelii pisanej; odnosił się do tego, w co wierzył. Odnosił się do tego czym żyli, kim żyli, jaką mocą żyli i że pełni byli tej chwały nie dlatego, że czytali. Tylko dlatego, że mieli w sobie pełną świadomość.
Pierwszy List św. Pawła został napisany w latach 50 – tych, to jest List do Tesaloniczan. On jest starszy około dwóch wieków od Ewangelii, co najmniej wiek, 100 lat, 150 lat starszy od Ewangelii.
Dlatego u św. Pawła pierwsi chrześcijanie odnosili się nie do Ewangelii bo takowej jeszcze nie było; ale oczywiście ona była, ale nie była spisana. I dlatego odnosili się do Starego Testamentu.
Tak jak my czytając Listy św. Pawła odnajdujemy w Starym Testamencie wszystko to, o czym mówi: Księga Judyty, Księga Barucha, Księgę Izajasza, Księgę Jeremiasza.
Doświadczamy tą tajemnicę pierwszych chrześcijan, ale to jest wszystko oparte na wierze.
Dlatego tutaj chcę powiedzieć, że człowiek wewnętrzny to jest człowiek zrodzony z życia Chrystusa. I nie jest to umiejętność człowieka; nie z umiejętności człowieka, nie z umiejętności bycia bezgrzesznym. Bo człowiek sam siebie nie może zrodzić wewnętrznym człowiekiem. Bo wewnętrzny człowiek, spójrzcie List do Efezjan rozdz. 3:
14 Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, 15 od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi, 16 aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka.
Odnosi się do człowieka, który zrodził się z mocy Chrystusa, o czym mówi św. Paweł w 2 Liście do Koryntian rozdz. 5:17 Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie… – pozostaje w Chrystusie, czyli uwierzył, że umarł i ma życie Jego.
Czyli pozostaje w Chrystusie oznacza dokładnie to.
17 Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto stało się nowe.
Jesteśmy nowym człowiekiem, ci którzy uwierzyli w Chrystusa Pana.
Ci którzy uwierzyli, że Chrystus Pan mocą swoją wyłącznie i wyłącznie i tylko wyłącznie mocą swoją uwolnił nas od grzechów.
Całość wykładu można pobrać w załączonym pliku.
Pobierz plik
