Entropia duchowa; wzór doskonałego rozwoju człowieka.
Wszystko co nas otacza ulega entropii. Entropię świata widzialnego można przewidzieć z dużą dokładnością, pojmując tą dokładność entropią nieostateczną – niedoskonałą, natomiast duchowy – można powiedzieć kwantowy świat, cechuje nieznajomość entropii ostatecznej – doskonałej. Jest ona jak ruletka, wydaje się że nikt tym nie rządzi ale takie myślenie jest błędem. To entropia odkrywa tajemnice Bożej Obecności i Ingerencji, czyli Opatrzności. Wiara jest ponad entropią, jest życiem – trwaniem w porządku, który panuje nad czasem przyszłym-teraźniejszym, do którego zmierza cała teraźniejszość.
Entropia jest porządkowaniem świata według Praw Bożych, który jest ostateczną entropią wszystkiego. Entropia materii zdąża do porządku sprzed ingerencji człowieka w byt materialny, gdzie człowiek – obserwator – nieustannie ingeruje w świat kwantowy, będący u podstaw jego istnienia i codzienności. Entropii duchowej, także podlega świat materii, który przypuśćmy, że osiągnął już swój stan entropii. Co to znaczy? Myśli człowieka, jego emocje i pragnienia są poddane ostatecznej podstawie – przyczynie entropii – Bogu, przyczynie wszelkiego ruchu i spoczynku wszechrzeczy.
Dziecięctwo Boże to: Nicość, Słabość, Bezsilność, Niezaradność, Bezradność, Bezbronność, Ufność, Oddanie i Uległość. Te stany wprowadzają nas cielesnych, a przez to całą materię, w przestrzeń entropii ostatecznej – duchowej. Nadają Boży kształt chaosowi, któremu poddane jest życie ludzi na tej ziemi. W księdze Genesis w Starym Testamencie w rozdziale pierwszym zauważamy: 1 „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. 2 Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.3 Wtedy Bóg rzekł: «Niechaj się stanie światłość!» I stała się światłość. 4 Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. 5 I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą.”
[…]27 Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. 28 Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi». 29 I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. 30 A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona». I stało się tak. 31 A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek – dzień szósty.
2.1 W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy [stworzeń]. 2 A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. 3 Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.” Chaos i pustka zostały poddane Woli i Świadomości Boga – Jego Słowu.
W ten sposób chaos, który jest entropią niedoskonałą, poddany Początkowi Wszelkiego Życia rozpoczyna wędrówkę, unifikację, przez Dziecięctwo Boże do Synów Bożych:” Rz.8.14 Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. 15 Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» 16 Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. 17 Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale.
18 Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. 19 Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. 20 Stworzenie bowiem zostało poddane marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał – w nadziei, 21 że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. 22 Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. 23 Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując – odkupienia naszego ciała. 24 W nadziei bowiem już jesteśmy zbawieni.”
Tak plan materii i ducha podlegają tym samym prawom, unifikując prawo rządzące makro i mikroświatem, czyli światem kwantowym i duchowym. On to leży u podstaw materii i jest rządzony tym samym prawem co świat widzialny, w którym żyjemy i doświadczamy swoimi zmysłami. Poddany będąc Owocom i Darom Ducha Świętego, poddaje nas entropii doskonałej. Wyrażeniem jej jest Modlitwa Pańska, w której zawarte jest wypełnienie ostateczne. Bóg w nas, bez granic.
