„Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł, u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności. Ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń” ( Jk.1.13) Bóg uczynił człowieka naturą początku, przemienienia tego, co do przemiany zostało skierowane, czyli naturą początku jęczącego stworzenia, jego światłością, obrazem jego doskonałości. A gdy nasza świętość i doskonała postawa, zaistnieje w nim w pełni, stanie się objawioną naturą jego życia. Gdy człowiek ma świadomość w duszy, świadomość w Chrystusie, dostrzega prawdę i sens własnego istnienia. Chrystus działa w nim jawnie, przywraca go do chwały, objawia tajemnicę dzieła odkupienia – tajemnicę Pełni.„Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł, u którego nie ma przemiany ani cienia zmienności. Ze swej woli zrodził nas przez słowo prawdy, byśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń” ( Jk.1.13) Bóg uczynił człowieka naturą początku, przemienienia tego, co do przemiany zostało skierowane, czyli naturą początku jęczącego stworzenia, jego światłością, obrazem jego doskonałości. A gdy nasza świętość i doskonała postawa, zaistnieje w nim w pełni, stanie się objawioną naturą jego życia. Gdy człowiek ma świadomość w duszy, świadomość w Chrystusie, dostrzega prawdę i sens własnego istnienia. Chrystus działa w nim jawnie, przywraca go do chwały, objawia tajemnicę dzieła odkupienia – tajemnicę Pełni.
