[…] przyjmij światło swojego życia, przyjmij serce żywe, przyjmij słowo żywe, które odnawia cię i czyni cię człowiekiem, który pojmuje, rozumie, zna, wybacza.
MIŁOŚĆ PRAWDZIWEGO CZŁOWIEKA
Proszę Państwa, rozpoczniemy nasze spotkanie w Murzasichle. Ostatnie nasze spotkanie było w Kazimierzu Dolnym. Przez ten okres czasu dużo spraw zostało poruszonych ukazujących naturę przestrzeni podświadomych i wiedzy człowieka, która głęboko jest ukryta. Wiedza, która jest w człowieku nie tyle niedoceniana, a z drugiej strony nieodkryta, a istniejąca w człowieku w pełnej swojej dostępności. Nie tylko wiedza, która jest o tym gdzie wczoraj byliśmy, co jedliśmy, o dniu wczorajszym czy przedwczorajszym, o wydarzeniu sprzed miesiąca, roku, dwóch lat, dziesięciu, piętnastu, ale wiedza wszelka.
Jezus Chrystus mówi o tym, że człowiek jest pełnią i cierpi z braku pełni: czyli człowiek jest wszystkim, jest doskonałością, ma w sobie całą prawdę, całą doskonałość, całą wiedzę a jednocześnie cierpi z braku wiedzy.
Dlaczego? Dlatego, że głównie skupia się na wiedzy, którą sam zdobywa, sam zdobywa przez umysł własny. Umysł jest darem duchowym oczywiście, ale nie jest po to aby tę wiedzę gromadzić, ale żeby móc wiedzę – rozumieć, dostrzegać i pojmować a nie żeby ją gromadzić w własny sposób. Wiedza, która jest w człowieku, którą Duch Święty nam objawia jest wiedzą, która nas wyzwala.
Rozum, który na ziemi sam się zajął sobą – czyli wystarcza mu miłość własna – nie potrzebuje innej. I miłość własna jest to miłość, która człowieka osacza, deprymuje, niszczy, wywołuje u niego niepokój, lęk a jednocześnie zniszczenie. Więc gdy zajmujemy się gromadzeniem naszej wiedzy (czyli wiedzy kierowanej właściwie przez establishment, czyli przez, można powiedzieć, prawo tego świata), ona kieruje umysłem, wiedzą naszą, w taki sposób abyśmy tylko gromadzili tę wiedzę, która nas osacza, która jest tylko w tym świecie, która jest niewystarczająca, a która jest już w pewien sposób wyizolowana, czyli oddzielona od Prawdy, rzeczywistej Prawdy, od Prawdy w głębi. I otrzymujemy pewne informacje, które nam w ogóle nie pomagają w niczym, a właściwie uzurpują sobie tę całą wiedzę jako ostateczne pojęcie i poznanie.
I człowiek pozostając w tej wiedzy, którą gromadził przez rozum, uważając ją jako ostateczne poznanie, eliminuje Boga i życie wieczne, eliminuje wszystkie inne sprawy, bo tam w tej jego wiedzy nie ma tej informacji, nie ma o tym poznania. Natomiast to poznanie jest w nas samych, ale nie przez nas samych odkrywane, tylko przez Ducha Świętego.
Całość wykładu można pobrać w załączonym pliku.
Pobierz plik
