Słowo Boże jest nadrzędne i Ono ma zawsze rację, i cokolwiek człowiek myśli, cokolwiek dostrzega, to nie jest to ważne, ważne jest to co Bóg mówi, to jest ważne. Wewnątrz naszego istnienia, my jako prawdziwa natura prawdziwego człowieka, nie jesteśmy skrępowani grzechem, nie jesteśmy skrępowani złym duchem w tym świecie, ale uwolnieni przez Chrystusa, i możemy z całej siły wewnątrz siebie wołać do Boga Ojca, a Bóg przyjdzie; wołać do Boga i stawać się świętymi. Świętość jest to zradzanie się nowego człowieka w Miłości, jest to powstawanie nowego człowieka z Miłości.
Hbr 10:37: „Jeszcze bowiem za krótką, za bardzo krótką chwilę przyjdzie Ten, który ma nadejść, i nie spóźni się.”
Chrystus chce nam powiedzieć: Ja trwam w Ojcu, nie walczę z grzechem inaczej, jak tylko przez posłuszeństwo Ojcu, Ojciec we Mnie działa, a ciemność nie może światłości objąć, której ciemność nie ogarnia, nie może jej pokonać. Jestem cały czas w Ojcu, mimo że jestem z wami, nieustannie pozostaję w chwale, Ojciec we Mnie trwa, i światłość w was, ona ze Mnie płynie do was. Jeśli będziecie widzieć wszystkich innych, i wiedzieć co Ja im uczyniłem, to będziecie w takim samym blasku Ojca, bo Ojciec wam da siebie, bo z Ojca i z Syna i z Ducha Świętego oni są wszyscy doskonałymi. Więc jeśli będziecie widzieć ich doskonałość, to będziecie we Mnie, bo Ja znam ich doskonałość; a gdy wy będziecie znać doskonałość ich, to tylko dlatego, że we Mnie jesteście, a Ja będę wspierał, wzmacniał i wznosił waszą doskonałość.
Hbr 10:38: „A mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie, jeśli się cofnie, nie upodoba sobie dusza moja w nim.”
Drogą jest wiara i to że jesteśmy bez grzechu. Nie można nauczyć się wiary w Boga, to jest prawdziwa więź, prawdziwe spotkanie Ojca z synem i syna z Ojcem, prawdziwe ponowne narodziny, ponowne zrodzenie do wspólnej jedności. Trzeba zdjąć starą szatę i przyodziać nową. Do starej szaty nie można niczego dołożyć, bo nic tam nie ma, tam jest pustka, nie ma żadnego wołania, nie ma żadnego poszukiwania, nie ma radości z Pana, nie ma radości ze świętości, jest tylko pustka i nicość. Trzy możne olbrzymy – niewiedza, niepamięć i niedbałość – one utrzymują nicość w tym świecie, aby ludzie w tej nicości pozostawali, traktowali ją jako sens swojego istnienia i nigdzie nie zdążali.
Hbr 10:39: „My zaś nie należymy do odstępców, którzy idą na zatracenie, ale do wiernych, którzy zbawiają swą duszę.”
Postawa grzeszna, w dzisiejszym czasie, kiedy człowiek już jest bezgrzeszny – jest bluźnierstwem przeciwko Bogu. Ale ludzie nie uważają grzechu jako wroga, bo grzech jest doskonałą wymówką, żeby grzech obarczyć wszystkim dlaczego człowiek nie żyje w Bogu i dlaczego jest zły i niedobry. Ludzie już nie wiedzą, że Bóg dał im całą zdolność bycia świętymi, nie wiedzą kim są, nie znają drogi, nie mają Chrystusa, nie wiedzą gdzie On jest. Zostali sami i nie wiedzą co mają teraz zrobić, co im pozostało. Przeszły świat przestał istnieć, bo człowiek zerwał z nim kontakt, a właściwie Bóg pociągnął go za sobą, a w nowym świecie jeszcze nie istnieje; jedyną możliwością przetrwania w tym stanie, aby nie doznać rozstroju psychicznego i emocjonalnego, żeby nie rozpaść się i nie doznać jakiejś ciężkiej depresji – jest wiara.
Hbr 11:1: „Wiara zaś jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy.”
To musi być prawdziwa duchowa natura, prawdziwe poszukiwanie prawdy Bożej, a nie chęć dołożenia do tego co się już ma. Nie umiejętność zmienia człowieka, ale duch, który potrafi odnaleźć Boga. Świętość jest jak Miłość. Miłość to nie jest umiejętność. Świętość też nie jest umiejętnością. Świętość jest to miłość do Boga.
Hbr 11:3: „Przez wiarę poznajemy, że słowem Boga światy zostały tak stworzone, iż to, co widzimy, powstało nie z rzeczy widzialnych.”
Bóg jest jedynym Życiem i jedynym sensem naszego istnienia, nas ludzi, którzy są duchową naturą, bo tylko duchowa natura nas chroni. Prawdziwy człowiek kochający Chrystusa będzie święty dlatego, ponieważ robi to dla Chrystusa, z wdzięczności, miłości, ufności, posłuszeństwa, i będzie święty, bo nie będzie to dla niego trudne. Świętość to jest Rodzina Boża, czyli włączanie się w Boską naturę Nieba, w Rodzinę Niebiańską.
1Kor 15:49: „A jak nosiliśmy obraz ziemskiego, tak też nosić będziemy obraz niebieskiego.”
Żyjcie teraźniejszością, a nie będziecie mogli być znalezieni przez przeszłość, bo będziecie dla przeszłości niewidzialni, nieistniejący. Jedyną łącznością ze światem Nieba jest wiara: wierzę Słowu Bożemu, wierzę że nie mam grzechu, wierzę że jestem przez Niego ocalony, i tylko Jemu ufam. Jestem Jemu wdzięczny, Jemu ufam i Jemu jestem posłuszny. Muszę szukać Boskiej Rodziny, czyli świętości; czyli poszukiwać Boga nie dlatego, że mi się źle dzieje, tylko dlatego, że bez Boga nie mogę żyć. Przedtem wydawało mi się, że żyłem, ale byłem martwy, a teraz się przebudziłem, jestem przebudzony, dookoła ciemno, zimno, szukać muszę światła, a tym światłem jest moja wiara w Boga, nic innego.
1Kor 15:51: „Oto ogłaszam wam tajemnicę: nie wszyscy pomrzemy, lecz wszyscy będziemy odmienieni.”
Chrystus Pan jest tą mocą, któremu się oddajemy, i gdy świat nasz się rozpada, nie uczestniczymy w tym rozpadzie, uczestniczymy w nowym życiu – i to jest Miłość.
1 Kor 15:55-57: „Gdzież jest, o śmierci twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień? Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez Pana naszego Jezusa Chrystusa.”
Link do nagrania wykładu – 7.12.2021r.
Link do wideo na YouTube – 7.12.2021r.
