To Chrystus wybawił nas, przywrócił nam odwieczną niebiańską doskonałość, tą którą mieliśmy ze zrodzenia. Przywrócił nam jedność z Bogiem, przywrócił nam łaski, przywrócił nam doskonałość, przywrócił nam czystość, przywrócił nam jedność z Bogiem przez Wieczne Przymierze.
Ap 5,9-10 «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią twoją [ludzi] z każdego pokolenia, języka, ludu i narodu, i uczyniłeś ich Bogu naszemu królestwem i kapłanami, a będą królować na ziemi»
Ap 3,7-8 To mówi Święty, Prawdomówny, Ten, co ma klucz Dawida, Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie, I Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera. Znam twoje czyny. Oto postawiłem jako dar przed Tobą drzwi otwarte, których nikt nie może zamknąć, bo ty chociaż moc masz znikomą, zachowałeś Moje słowo i nie zaparłeś się mego imienia.
I dlatego tutaj Duch Boży nawołuje nas do silnego i ścisłego stanięcia po stronie prawdy, czyli po stronie chwały, aby przymnażać chwały Jezusowi Chrystusowi (...) Przymnażanie chwały Chrystusowi, przymnażanie chwały Jego krwi, przymnażanie chwały Jego krzyżowi, nas czyni zwycięzcami, którzy są w zbrojach jaśniejących chwałą Bożą, tarczami i mieczami obosiecznymi, a także puklerzami, które nas chronią przed wszelkim zwiedzeniem. Idziemy jako zwycięzcy. Jesteśmy zwycięzcami, ponieważ Chrystus jest zwycięzcą i daje nam zwycięstwo, a zwycięstwo nasze jest z tego, że chwały Mu przymnażamy.
Miłosierdzie jest darmową mocą, darmowym wyzwoleniem człowieka.
Miłosierdzie - ono ratuje nas wszystkich.
Miłosierdzie - czyli Chrystus, Bóg ratuje wszystkich ludzi na ziemi bez żadnej różnicy.
Zadanie zadane na początku świata przez Boga, możemy nazwać to jako Starożytne Prawo, o którym już niewielu pamięta, albo prawie nikt nie pamięta, że takie prawo zaistniało, że takie prawo istnieje, że człowiek stworzony został na wzór i podobieństwo Boga dla tego stworzenia, aby poszedł to stworzenie wydobyć z udręczenia.
Chrystus mówi: kto stanie na początku, ten pozna koniec. Ale kto nie stanie na początku, nie będzie znał końca. I dlatego ten, który nie stoi na początku nie zna końca, ale gdy stanął na początku zna koniec.
Ufność to jest ta natura dziecięca, która jest pozbawiona rozumu, pozbawiona wszystkiego co zniewala człowieka, jest czystą naturą oddania.
A Święta Maria Matka Boża nam ukazuje, że ufność pokonuje wszystko to, co jest w nas niedoskonałe.
1 J 2,2 On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko nasze, lecz również za grzechy całego świata.
Pamiętać trzeba o tym bardzo wyraźnie: jak mieliśmy grzech z powodu Adama, tak nie mamy już w tym miejscu Adama, ale w tym miejscu mamy obrońcę, który stanął dokładnie w miejscu Adama - Nowego Adama - obrońcę, który w tym miejscu jest i grzech pierworodny na nas już nie ciąży.
1 J 4,10 W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
Rz 4,25 On został wydany za nasze grzechy i wskrzeszony z martwych dla naszego usprawiedliwienia. Rz.5.18 "A zatem, jak przestępstwo jednego sprowadziło na wszystkich ludzi wyrok potępiający, tak czyn sprawiedliwy Jednego sprowadza na wszystkich ludzi usprawiedliwienie dające życie. 19 Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi".
Święta Maria Matka Boża Bogurodzica współodkupicielka jest tą, która ma w sobie wszystkie te przymioty, które są potrzebne człowiekowi doskonałemu. [...] W sobie ma doskonałą ufność Bogu, ma wszystkie przymioty dziecięctwa, wszystkie przymioty owoców Ducha Świętego, darów Ducha Świętego, ma wszystko w sobie, całą pokorę, całą ufność, całe „Fiat”. Dlatego Ona jest naszym „Fiat”, którego tak bardzo potrzebujemy. I Ona ma w sobie wszystko, czego my potrzebujemy, tutaj w tej naszej fizycznej naturze [...]