UZDRAWIANIE DUCHOWE

Ireneusz Wojciechowski

„Powsta艅! 艢wie膰, bo przysz艂o twe 艣wiat艂o i chwa艂a Pa艅ska rozb艂yska nad tob膮.” Iz 60.1

Sprawiedliwym jest, aby uwierzy膰 Bogu na S艂owo. S艂owo Bo偶e jest zawsze nadrz臋dne, zawsze maj膮ce racj臋, zawsze b臋d膮ce w Chwale. Ono wie to, czego ty nie wiesz, rozumie to czego ty nie rozumiesz i pojmuje to czego ty poj膮膰 nie mo偶esz, Ono m贸wi prawd臋 o tobie. Sumienie nasze jest naszym s臋dzi膮; ale pami臋tajcie, 偶e s臋dzi膮 jest tylko B贸g, On wzywa nas – porzu膰cie sumienie, kt贸re macie, a przyjd藕cie po sumienie prawdziwe do Mnie, a Ja wam dam Prawo nieprzemijaj膮ce, Prawem tym jest S艂owo Moje.
Iz 60:1-4: \”Powsta艅! 艢wie膰, bo przysz艂o twe 艣wiat艂o i chwa艂a Pa艅ska rozb艂yska nad tob膮. Bo oto ciemno艣膰 okrywa ziemi臋 i g臋sty mrok spowija ludy, a ponad tob膮 ja艣nieje Pan, i Jego chwa艂a jawi si臋 nad tob膮. I p贸jd膮 narody do twojego 艣wiat艂a, kr贸lowie do blasku twojego wschodu. Podnie艣 oczy woko艂o i popatrz: Ci wszyscy zebrani zd膮偶aj膮 do ciebie. Twoi synowie przychodz膮 z daleka, na r臋kach niesione twe c贸rki.\”
Uznaj膮c S艂owo Boga, ludzie przed Odkupieniem musieli uznawa膰 grzech pierworodny. Ale po Odkupieniu jest to niedorzeczne tak膮 rzecz przywo艂ywa膰. Dlaczego ten ko艣ci贸艂, kt贸ry si臋 mieni ko艣cio艂em Chrystusowym, dlaczego porusza dysput臋 grzechu pierworodnego, mimo 偶e ju偶 go nie ma i nikt nie powinien o tym rozmawia膰? Sam 艣w. Pawe艂 m贸wi: nie m贸wcie o tym, tego ju偶 nie ma, kto 偶yje w Chrystusie jest nowym stworzeniem, stare przemin臋艂o, jest wszystko nowe, wszystko sta艂o si臋 nowe. Uwierzcie, 偶e Chrystus was wydoby艂, 偶e ju偶 w tej chwili w was panuje Chwa艂a Bo偶a, Chrystus Pan w was jest moc膮 i ju偶 jeste艣cie 艣wi臋tymi. Niech grzech ju偶 wi臋cej w was nie istnieje, ale 艣wi臋to艣膰, kt贸ra ten grzech wyt臋pi; bo wszyscy s膮 zdolni do 艣wi臋to艣ci. B贸g zako艅czy艂 ju偶 niemoc, min臋艂a bezsilno艣膰, jest 艣wi臋to艣膰 z powodu 艢wi臋tego Boga w naszych sercach.
Iz 54:2-3: \”Rozszerz przestrze艅 twego namiotu, rozci膮gnij p艂贸tna twego ‹mieszkania>, nie kr臋puj si臋, wyd艂u偶 twe sznury, wbij mocno twe paliki! Bo si臋 rozprzestrzenisz na prawo i lewo, twoje potomstwo posi膮dzie narody oraz zaludni opuszczone miasta.\”
My mamy dusz臋 woln膮, ale druga dusza – pradusza jest w stanie l臋ku cia艂a: c贸偶 b臋dzie ze mn膮, gdy ten namiot si臋 rozpadnie, kiedy w ruin臋 p贸jd膮 te miasta? B贸g m贸wi: odbuduj臋 nowe miasta i odnowi臋 twoje namioty, czyli dam ci cia艂o prawieczne i wieczne, to kt贸re na pocz膮tku stworzy艂em, poniewa偶 dope艂nione musi by膰 Moje Prawo, zadane na pocz膮tku, 偶e ta materia, kt贸r膮 stworzy艂em, tak偶e ogl膮da膰 Boga b臋dzie.
Iz 54:14-17: \”B臋dziesz mocno osadzona na sprawiedliwo艣ci. Daleka b膮d藕 od trwogi, bo nie masz si臋 czego obawia膰, i od przestrachu, bo nie ma on przyst臋pu do ciebie. Oto je艣li nast膮pi napa艣膰, nie b臋dzie to ode Mnie. Kto na ciebie napada, potknie si臋 z twej przyczyny. Oto Ja stworzy艂em kowala, kt贸ry dmie na ogie艅 roz偶arzonych w臋gli i wyci膮ga z niego bro艅, by j膮 obrobi膰. Ja te偶 stworzy艂em niszczyciela, aby sia艂 zgub臋. Wszelka bro艅 ukuta na ciebie b臋dzie bezskuteczna. Pot臋pisz wszelki j臋zyk, kt贸ry si臋 zmierzy z tob膮 w s膮dzie. Takie b臋dzie dziedzictwo s艂ug Pana i nagroda ich s艂uszna ode Mnie – wyrocznia Pana.\”
Zostali艣cie stworzeni w艂a艣cicielem wszystkiego, ale do doros艂o艣ci podlegacie tym, kt贸rzy was wychowuj膮. Chrystus, przez Intronizacj臋, uwolni艂 nas od dzieci臋cych czas贸w i uczyni艂 nas tymi, kt贸rzy decyduj膮 za siebie samych, a postawi艂 nas przed Sob膮, aby艣my nie byli bezpa艅scy, aby艣my mieli Pana i 偶eby艣my mieli drog臋. Ci, kt贸rzy zostali pozbawieni w艂adzy, upominaj膮 si臋 o w艂adz臋, ale Chrystus m贸wi: pami臋taj kim jeste艣, sk膮d pochodzisz i kto ci臋 stworzy艂, i pami臋taj 偶e S艂owo Bo偶e ci臋 stworzy艂o, Bo偶e S艂owo ci臋 wybawi艂o i Bo偶e S艂owo ci臋 prowadzi, wybierz Boga.
Ef 1:4-10: \”W Nim bowiem wybra艂 nas przez za艂o偶eniem 艣wiata, aby艣my byli 艣wi臋ci i nieskalani przed Jego obliczem. Z mi艂o艣ci przeznaczy艂 nas dla siebie jako przybranych syn贸w przez Jezusa Chrystusa, wed艂ug postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej 艂aski, kt贸r膮 obdarzy艂 nas w Umi艂owanym. W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie wyst臋pk贸w, wed艂ug bogactwa Jego 艂aski. Szczodrze j膮 na nas wyla艂 w postaci wszelkiej m膮dro艣ci i zrozumienia, przez to, 偶e nam oznajmi艂 tajemnic臋 swej woli wed艂ug swego postanowienia, kt贸re przedtem w Nim powzi膮艂 dla dokonania pe艂ni czas贸w, aby wszystko na nowo zjednoczy膰 w Chrystusie jako G艂owie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.\”
Nadchodzi czas odbudowania tego, co dzisiaj jest nie艣wiadome, aby sta艂o si臋 w pe艂ni panuj膮ce, 偶eby zapanowa艂a w g艂臋binach 艣wiadomo艣膰, czyli odbudowane zosta艂o Miasto 艢wi臋te w g艂臋binach. Chrystus nam daje nowe namioty, czyli zdejmuje, zrzuca z nas ciemno艣膰 wynikaj膮c膮 z grzechu, a daje nam 艣wiat艂o艣膰 – nowy namiot, nowe cia艂o. Niech uwierzy dzisiejszy cz艂owiek – 偶e z powodu swojej wiary jest w grzechu pierworodnym, ale ta sama wiara jest moc膮 jego wolno艣ci, moc膮 uwierzenia w bezgrzeszno艣膰, z mocy Boga i Chrystusa, kt贸ry z艂o偶y艂 ofiar臋 ze swojego 呕ycia i sta艂 si臋 okupem dla naszej wolno艣ci i jeste艣my wolnymi. A od tej wolno艣ci dzieli nas tylko wiara w S艂owo Bo偶e, kt贸re jest nadrz臋dne nad wszystkim, bo jest t膮 moc膮, kt贸ra zawsze jest istniej膮ca i nigdy nie przemija. Kto p贸jdzie? Kto wybierze prawd臋?
Ef 1:13: \”W Nim tak偶e i wy us艂yszawszy s艂owo prawdy, Dobr膮 Nowin臋 waszego zbawienia, w Nim r贸wnie偶 uwierzyli艣cie i zostali艣cie naznaczeni piecz臋ci膮 Ducha 艢wi臋tego, kt贸ry by艂 obiecany.\”
S艂owo Bo偶e nigdy nie ustaje, zawsze jest prawdziwe, B贸g jest prawdom贸wny, On ju偶 wypowiedzia艂 S艂owo: Syna swojego da艂em, sko艅czy艂a si臋 wasza udr臋ka, sko艅czy艂o si臋 wasze utrapienie, Syn wzi膮艂 na siebie wasz grzech, uwolni艂 was i ju偶 nie macie grzechu, uwierzcie Jemu – i w ten spos贸b t膮 sam膮 wiar膮 kt贸r膮 macie grzech, t膮 sam膮 wiar膮 jeste艣cie 艣wi臋tymi.

Link do nagrania wyk艂adu – 27.11.2021r.
Link do wideo na YouTube – 27.11.2021r.

„wszyscy ci, kt贸rych prowadzi Duch Bo偶y, s膮 synami Bo偶ymi.” Rz 8.14

Jezus Chrystus przyszed艂, aby odkupi膰 ka偶dego cz艂owieka, kt贸ry jest na Ziemi, tego na kt贸rego spad艂 grzech, a spad艂 grzech na ka偶dego. Chrystus jest Tym, kt贸ry si臋 narodzi艂 i Tym kt贸ry zst膮pi艂 z Nieba, i Tym kt贸ry jest Synem samego Boga. Przyszed艂, umar艂 za nasze grzechy; nie by艂a to kara, tylko 艁aska dla nas i Mi艂osierdzie. Z艂o偶y艂 ofiar臋 ze swojego 呕ycia ca艂kowicie dobrowolnie, aby u艣mierci膰 grzech, kt贸ry nosi艂 przez 33 lata. Pocz臋ty bez grzechu, narodzony pod prawem, gdzie w艂adza Adama panowa艂a, a On b臋d膮c Synem Bo偶ym, nie podlega艂 grzeszno艣ci Adama, bo by艂 wi臋kszy od Adama, i Ojciec w Nim mieszka艂, bo mia艂 w sobie Jego dziedzictwo; nie nale偶a艂 do dziedzictwa ludzko艣ci, mimo 偶e przyj膮艂 cia艂o i sta艂 si臋 tak偶e jednym z ludzi, aby nie艣膰 ci臋偶ar cz艂owieka, bez winy. Uwolni艂 wszystkich od grzech贸w i powiedzia艂: nie masz grzechu, oto 艁aska wr贸ci艂a do twojego serca, oto u艣miercony jest tw贸j z艂y duch, oto 偶yjesz na nowo, 偶yjesz prawdziwym 偶yciem. Dotkn臋艂o nas 偶ycie Boga, powr贸ci艂 do nas Duch 偶ycia, Duch o偶ywiaj膮cy, mieszka w nas 艁aska, Chrystus jest naszym 偶yciem, innego nie mamy.
Rz 8:14: \”Albowiem wszyscy ci, kt贸rych prowadzi Duch Bo偶y, s膮 synami Bo偶ymi.\”
Ci, kt贸rzy zachowali Pe艂ni臋, zachowali chwa艂臋 Niebiesk膮, zachowali ufno艣膰 Bogu, pozostali w pe艂ni zanurzeni w 偶yciu Boga, oni nieustannie p艂on膮 ogniem oczyszczaj膮cym i nie tylko siebie oczyszczaj膮, ale tym ogniem 艣wiat te偶 oczyszczaj膮, trwaj膮 w tera藕niejszo艣ci, i przywracaj膮 do tera藕niejszo艣ci wszystko to, co istnieje dooko艂a; i 艣wiat przywracany jest do chwa艂y Niebieskiej, do 艣wiat艂o艣ci, bo taka jest wola Bo偶a, a bez woli Bo偶ej nic si臋 nie stanie.
Rz 8:28-30: \”Wiemy te偶, 偶e B贸g z tymi, kt贸rzy Go mi艂uj膮, wsp贸艂dzia艂a we wszystkim dla ich dobra, z tymi, kt贸rzy s膮 powo艂ani wed艂ug [Jego] zamiaru. Albowiem tych, kt贸rych od wiek贸w pozna艂, tych te偶 przeznaczy艂 na to, by si臋 stali na wz贸r obrazu Jego Syna, aby On by艂 pierworodnym mi臋dzy wielu bra膰mi. Tych za艣, kt贸rych przeznaczy艂, tych te偶 powo艂a艂, a kt贸rych powo艂a艂 – tych te偶 usprawiedliwi艂, a kt贸rych usprawiedliwi艂 – tych te偶 obdarzy艂 chwa艂膮.\”
Dzisiaj ludzie tak bardzo odeszli od Boga, 偶e smier膰 traktuj膮 jako naturalny cykl 偶ycia. Ale na pocz膮tku tak nie by艂o, ludzie nie umierali. B贸g jest Bogiem 偶ycia. Prawdziwy cz艂owiek wewn臋trzny nie umiera. My jeste艣my prawdziwym cz艂owiekiem wewn臋trznym, tylko 偶e jeste艣my w naturze cielesnej udr臋czeni z powodu dzie艂a, kt贸re zaniechali upadli anio艂owie, 贸wcze艣ni synowie Bo偶y, kt贸rzy przyj臋li natur臋 cielesn膮, i sta艂o si臋 niemo偶liwym dla nich to, co zosta艂o dla nich dane. I pradusza – pi臋kna c贸rka ziemska, nie mog艂a wype艂ni膰 dzie艂a prawdy, poniewa偶 ci kt贸rzy mieli j膮 strzec przed upadkiem, sami stali si臋 jej upadkiem. A ona ma w sobie pot臋g臋 tera藕niejszo艣ci. My jeste艣my na ich miejsce, aby ich dzie艂o wype艂ni膰, i wydoby膰 t膮, kt贸ra jest w g艂臋binach prawd膮 i ma w sobie tajemnic臋 doskona艂o艣ci ca艂ej materii, duchowo艣ci ca艂ej materii, jeste艣my dla tego dzie艂a. Kto tego nie chce? – synowie buntu, duch mocarstwa powietrza, wszyscy ci, kt贸rzy jemu s艂u偶膮, nie chc膮, aby synowie 艣wiat艂o艣ci dzisiaj dope艂nili dzie艂a pocz膮tku.
Rz 8:31-34: \”C贸偶 wi臋c na to powiemy? Je偶eli B贸g z nami, kt贸偶 przeciwko nam? On, kt贸ry nawet w艂asnego Syna nie oszcz臋dzi艂, ale Go za nas wszystkich wyda艂, jak偶e mia艂by wraz z Nim i wszystkiego nam nie darowa膰? Kt贸偶 mo偶e wyst膮pi膰 z oskar偶eniem przeciw tym, kt贸rych B贸g wybra艂? Czy偶 B贸g, kt贸ry usprawiedliwia? Kt贸偶 mo偶e wyda膰 wyrok pot臋pienia? Czy Chrystus Jezus, kt贸ry poni贸s艂 [za nas] 艣mier膰, co wi臋cej – zmartwychwsta艂, siedzi po prawicy Boga i przyczynia si臋 za nami?\”
Synom Bo偶ym Ziemia przychodzi z pomoc膮, i wszech艣wiat przychodzi z pomoc膮, sam B贸g to czyni, kt贸ry jest nieustann膮 nasz膮 pomoc膮, Chrystus to czyni, kt贸ry jest nasz膮 pomoc膮, Duch 艢wi臋ty kt贸ry nieustannie nas wznosi i jest nasz膮 umiej臋tno艣ci膮, pami臋ci膮 i zdolno艣ci膮, opiek膮, dba艂o艣ci膮, i 艢wi臋ta Maria Matka Bo偶a, kt贸ra nas nieustannie uczy postawy fiat, czyli s艂u偶ebno艣ci Bogu, czyli nadziei, czyli wdzi臋czno艣ci, ufno艣ci i pos艂usze艅stwa.
1P 1:3-5: \”Niech b臋dzie b艂ogos艂awiony B贸g i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim mi艂osierdziu przez powstanie z martwych Jezusa Chrystusa na nowo zrodzi艂 nas do 偶ywej nadziei: do dziedzictwa niezniszczalnego i niepokalanego, i niewi臋dn膮cego, kt贸re jest zachowane dla was w niebie. Wy bowiem jeste艣cie przez wiar臋 strze偶eni moc膮 Bo偶膮 dla zbawienia, gotowego objawi膰 si臋 w czasie ostatecznym.\”
Komnata Ma艂偶e艅ska to komnata nadziei. Tam przez nadziej臋 trwamy we wdzi臋czno艣ci, ufno艣ci i pos艂usze艅stwie. Tam mamy jedno艣膰, tam jest tera藕niejszo艣膰. Tera藕niejszo艣膰 si臋 jednoczy przez wiar臋, a dope艂nia przez nadziej臋, a wype艂niona jest w mi艂o艣ci. Przez pos艂usze艅stwo czerpiemy z niej ca艂膮 natur膮 wszelkie tajemnice mi艂o艣ci. Chodzi o syn贸w Bo偶ych, nie chodzi o cz艂owieka, takiego kt贸ry nie wie kim jest, tylko o tych kt贸rzy s膮 艣wiadomi, 偶e s膮 w Chrystusie i znaj膮 swoje dzie艂a – dzie艂em jest odnalezienie, wydobycie z udr臋czenia tej, w kt贸rej jest tera藕niejszo艣膰. Ka偶dy do艣wiadcza tej tera藕niejszo艣ci, tylko najcz臋艣ciej w naturze z艂ej – to jest zmys艂owo艣膰. Nie s膮 to my艣li, nie s膮 to jakie艣 emocje, nie s膮 to przypuszczenia, tylko przenika go tera藕niejszy stan wewn臋trznego 艂膮czenia si臋 z upadkiem pierwszym i to si臋 dzieje przez zmys艂owo艣膰. To jest ta tera藕niejszo艣膰, tylko w nienaturalny w nieprawdziwy spos贸b. I prawdziwa wiara i nadzieja jest dok艂adnym przeciwstawieniem si臋 tej zmys艂owo艣ci, udzia艂 w tera藕niejszo艣ci Chrystusowej i Bo偶ej przez Ducha 艢wi臋tego przez nadziej臋.
Iz 54:15: \”Oto je艣li nast膮pi napa艣膰, nie b臋dzie to ode Mnie. Kto na ciebie napada, potknie si臋 z twej przyczyny.\”

Link do nagrania wyk艂adu – 23.11.2021r.
Link do wideo na YouTube – 23.11.2021r.

„Lecz oni si臋 zbuntowali i zasmucili Jego 艢wi臋tego Ducha.” Iz.63.10

艢wi臋to艣膰 nasza jest wynikiem Odkupienia przez Chrystusa. On da艂 nam 艣wi臋to艣膰 przez 艁ask臋, i jest Darem; nie z uczynk贸w, ale z 艁aski jeste艣my 艣wi臋tymi. Dzisiaj, w momencie kiedy jest Intronizacja – pi膮ta rocznica, B贸g wzywa nas do pe艂nego u艣wiadomienia sobie, 偶e jedynym Odkupicielem, jedynym po艣rednikiem mi臋dzy cz艂owiekiem a Bogiem jest Chrystus. I my trwamy w tym stanie doskona艂o艣ci, i nikt nie mo偶e nam zarzuci膰 herezji, bo herezj膮 by艂aby Intronizacja, kt贸ra nakazywa艂a nam tak膮 w艂a艣nie postaw臋. I nie jest to bunt, ale jest to wype艂nianie nakazu, kt贸ry 5 lat temu zosta艂 na艂o偶ony na cz艂owieka, a synowie buntu, tak skrz臋tnie nie chc膮 go przypomina膰 i nie chc膮 te偶 o nim pamieta膰.
Iz 63:10: \”Lecz oni si臋 zbuntowali i zasmucili Jego 艢wi臋tego Ducha. Wi臋c zmieni艂 si臋 dla nich w nieprzyjaciela; On zacz膮艂 z nimi walczy膰.\”
Rozpocz膮艂 si臋 czas, gdzie na Ziemi jawnie ju偶 istniej膮 synowie buntu, s艂uchaj膮 oni ducha mocarstwa powietrza i s膮 jemu pos艂uszni i wykonuj膮 wszystkie jego rozkazy. A duch mocarstwa powietrza potrzebuje dusz i cia艂, do tego, aby m贸g艂 rozszerza膰 swoj膮 iluzj臋 i z艂udzenie, potrzebuje wyobra藕ni cz艂owieka, si艂y duszy, kt贸ra b臋dzie to stwarza膰, i umys艂u cz艂owieka, kt贸ry b臋dzie to wszystko utrzymywa艂 w istnieniu. 艢wiadomo艣膰 pod膮偶a za uwag膮, je艣li zwracacie uwag臋 na sprawy, kt贸re was bardziej zajmuj膮 ni偶 B贸g, to tam jest te偶 wasza 艣wiadomo艣膰 i do艣wiadczacie cierpienia tego na czym jeste艣cie skupieni. Dlaczego ludzie maj膮 w tak strasznym stanie w艂asne cia艂a duchowe? – Bo kompletnie o nie nie dbaj膮, tam nie maj膮 uwagi. Dzisiejsi synowie buntu g艂贸wnie trzymaj膮 si臋 tego co materialne, tego 艣wiata i zap艂aty w tym 艣wiecie.
Ef 5:6: \”Niechaj was nikt nie zwodzi pr贸偶nymi s艂owami, bo przez te [grzechy] nadchodzi gniew Bo偶y na buntownik贸w.\”
Dzisiejszy 艣wiat nienawidzi 艣wi臋to艣ci, kt贸ra jest w stanie, i d膮偶y do tego, 偶eby istnie膰 pomimo grzesznego cia艂a. Grzech w ciele jest po to, aby si臋 艣wi臋to艣膰 objawi艂a na grzechu, a nie pozbawia艂a cz艂owieka 艣wi臋to艣ci. Synowie 艣wiat艂o艣ci tak w艂a艣nie post臋puj膮, bo to jest ich natura, wezwanie, powo艂anie, bo zostali do tego stworzeni na pocz膮tku 艣wiata, bo taka by艂a wola Bo偶a.
Ef 5:8-11: \”Niegdy艣 bowiem byli艣cie ciemno艣ci膮, lecz teraz jeste艣cie 艣wiat艂o艣ci膮 w Panu: post臋pujcie jak dzieci 艣wiat艂o艣ci! Owocem bowiem 艣wiat艂o艣ci jest wszelka prawo艣膰 i sprawiedliwo艣膰, i prawda. Badajcie, co jest mi艂e Panu. I nie miejcie udzia艂u w bezowocnych czynach ciemno艣ci, a raczej pi臋tnuj膮c, nawracajcie [tamtych]!\”
Czy cz艂owiek widz膮cy grzech w ciele pozbawiony jest zdolno艣ci bycia 艣wi臋tym? Oczywi艣cie, 偶e nie! Rodzimy si臋 艣wi臋tymi, jeste艣my 艣wi臋tymi, bo Chrystus Pan uwolni艂 nasze dusze. Ludzie widz膮cy grzech w ciele, boj膮 si臋 by膰 艣wi臋tymi, bo zakazano im by膰 艣wi臋tymi, kazano im si臋 oskar偶a膰 i czyni膰 si臋 niezdolnymi do 艣wi臋to艣ci z tego powodu, 偶e widz膮 grzech w ciele. I w ten spos贸b maj膮 uznawa膰, 偶e 艣wi臋to艣膰 Boga jest to k艂amstwo, 偶e jest to nieprawda.
Ef 5:13-14: \”Natomiast wszystkie te rzeczy pi臋tnowane staj膮 si臋 jawne dzi臋ki 艣wiat艂u, bo wszystko, co staje si臋 jawne, jest 艣wiat艂em. Dlatego si臋 m贸wi: Zbud藕 si臋, o 艣pi膮cy, i powsta艅 z martwych, a zaja艣nieje ci Chrystus.\”
Kiedy wybieramy Chrystusa, to sprzeciwiamy si臋 ciemno艣ci, sprzeciwiamy si臋 z艂u, sprzeciwiamy si臋 wszystkiemu, co jest przeciwne prawdzie i doskona艂o艣ci. Tylko wtedy kiedy trwamy w Chrystusie i walczymy o Chrystusa, wtedy walczymy z ciemno艣ci膮, wybieraj膮c 艣wiat艂o艣膰. Jeste艣my wdzi臋czni Chrystusowi za to, 偶e wyzwoli艂 nasze dusze, i wdzi臋czni Bogu, jeste艣my Jemu ufni, jeste艣my Jemu ca艂kowicie pos艂uszni.
1P 1:23: \”Jeste艣cie bowiem ponownie do 偶ycia powo艂ani nie z gin膮cego nasienia, ale z niezniszczalnego, dzi臋ki s艂owu Boga, kt贸re jest 偶ywe i trwa.\”
On w艂asn膮 moc膮 dusz臋 nasz膮 odkupi艂, wzi膮艂 j膮 we w艂asne d艂onie, w sobie ukry艂, z艂o偶y艂 za ni膮 okup, wydoby艂 j膮 z grzesznej natury, u艣mierci艂 z艂ego ducha w swoim ciele, przez pe艂n膮 wdzi臋czno艣膰, ufno艣膰 i pos艂usze艅stwo Bogu zachowa艂 偶ycie w Ojcu, mimo 偶e Jego cia艂o zosta艂o u艣miercone, czyli grzech zosta艂 u艣miercony w tym ciele, i razem nasza z艂a natura, a On zachowa艂 偶ycie swoje w Ojcu, a Ojciec Mu przywr贸ci艂 to 偶ycie po trzech dniach, dusze wznosz膮c ku doskona艂o艣ci.
Jr 30:8-9,18: \”W dniu tym – wyrocznia Pana Zast臋p贸w – skrusz臋 jarzmo znad ich szyi, zerw臋 ich wi臋zy, tak 偶e nie b臋d膮 wi臋cej s艂u偶y膰 obcym. B臋d膮 za艣 s艂u偶y膰 Panu, swemu Bogu, i Dawidowi, swojemu kr贸lowi, kt贸rego im wzbudz臋. … To m贸wi Pan: «Oto przywr贸c臋 do poprzedniego stanu namioty Jakuba i oka偶臋 mi艂osierdzie nad jego siedzibami. Miasto zostanie wzniesione na swych ruinach, a pa艂ace stan膮 na swoim miejscu.\”
Ludzie 偶yj膮 wyobra藕ni膮 i traktuj膮 wyobra藕ni臋 jako co艣 niezmiernie bardzo wa偶nego, a to tylko ukazuje, 偶e nie s膮 w og贸le zainteresowani tera藕niejszo艣ci膮. Tera藕niejszo艣膰 nie ma w sobie nawet krzty wyobra藕ni, bo tera藕niejszo艣膰 jest taka jaka jest. Wyobra藕nia jest to insynuowanie tego czego tak naprawd臋 nie ma. Tera藕niejszo艣ci膮 jest tylko i wy艂膮cznie B贸g. B贸g czyni cz艂owieka doskona艂ym, a sam Chrystus jest moc膮 doskona艂o艣ci w nim. On w nas zamieszka艂, a my w pe艂ni Go przyjmujemy. Uwierzyli艣my Jemu, 偶e On nas u艣mierci艂, uwierzyli艣my Jemu, 偶e On zatrzyma艂 nasz膮 przesz艂o艣膰: Ja wzi膮艂em wasz膮 przesz艂o艣膰 i nie dopuszczam jej do was, a ona nic we Mnie nie mo偶e uczyni膰, dlatego bo Ja nie mam przesz艂o艣ci, Ja jestem tera藕niejszo艣ci膮. Szatan wszystko czyni aby艣cie 偶yli przesz艂o艣ci膮, aby艣cie 偶yli pami臋ci膮 grzech贸w, pami臋ci膮 przesz艂o艣ci, a Ja j膮 nios臋, dlatego aby艣cie wy nie musieli jej nie艣膰 i by艣cie jej nie pami臋tali, i 偶eby szatan nie zwodzi艂 was przez pami臋膰 tego, kim ju偶 nie jeste艣cie.
Pwt 29:13-14: \”Nie z wami tylko zawieram to przymierze i sk艂adam przysi臋g臋, ale z ka偶dym, kt贸ry tu stoi z wami dzisiaj w obliczu Pana, Boga naszego, i z ka偶dym, kogo tu dzisiaj nie ma z nami.\”

Link do nagrania wyk艂adu – 19.11.2021r.
Link do wideo na YouTube – 19.11.2021r.

„Osta艂a si臋 tylko Reszta wybrana przez 艂ask臋.” Rz 11.5

Cz艂owiek jest 艣wi臋t膮 Bosk膮 istot膮, kt贸ra jest na Ziemi jako syn Bo偶y, jako chwa艂a Niebios, kt贸ra zosta艂a przeznaczona dla chwa艂y tego 艣wiata, aby tak偶e m贸g艂 ogl膮da膰 chwa艂臋 Bo偶膮. Pradusza by艂a stworzona na pocz膮tku 艣wiata dla doskona艂o艣ci wszelkiego istnienia, i dzisiaj B贸g przywraca ten stan, aby to si臋 sta艂o, co na pocz膮tku zosta艂o zadane i przeznaczone dla materialnego 艣wiata. Dochodzimy do miejsca zdolno艣ci materii do tego, aby przesz艂a do innego wymiaru. Musi ona zosta膰 przemieniona; to wszystko co si臋 nie przemieni, zostanie utracone, jako odsiew plew od ziarna.
Rz 11:5-6 \”Tak przeto i w obecnym czasie osta艂a si臋 tylko Reszta wybrana przez 艂ask臋. Je偶eli za艣 dzi臋ki 艂asce, to ju偶 nie ze wzgl臋du na uczynki, bo inaczej 艂aska nie by艂aby ju偶 艂ask膮.\”
艁aska to nieustanna obecno艣膰 Chrystusa i nieustanna nauka, przewodnictwo, wznoszenie; On d藕wiga nas i nieustannie niesie nasz膮 przesz艂o艣膰, i nie dotyka ona nas, poniewa偶 On sta艂 si臋 barier膮 dla niej, i nie pozwala, aby szatan przypomina艂 cz艂owiekowi kim by艂, bo ju偶 tym nie jest. Tam w g艂臋binach nie dzia艂a logika, tam w g艂臋binach dzia艂a tylko prawda. Jest to druga istota wewn臋trzna, kt贸ra jest zniewolona kar膮 odrzucenia, kar膮 艣mierci, kar膮 wykluczenia, r贸偶nymi innymi karami, kt贸re s膮 strasz膮 kar膮 dla 艣wiadomo艣ci, dla osobowo艣ci, jest to kara odrzucenia, cierpienia wynikaj膮cego z oskar偶enia. To sumienie i wola przyczyniaj膮 si臋 do tego stanu, i rozum, i tak偶e umys艂, kt贸ry jest przeciwny Bogu. Tam wewn膮trz jest inny cz艂owiek.
Oz 2:21-23: \”I po艣lubi臋 ci臋 sobie [znowu] na wieki, po艣lubi臋 przez sprawiedliwo艣膰 i prawo, przez mi艂o艣膰 i mi艂osierdzie. Po艣lubi臋 ci臋 sobie przez wierno艣膰, a poznasz Pana. W owym dniu – wyrocznia Pana, odpowiem na pragnienia niebios, a one odpowiedz膮 na pragnienia ziemi;\”
W mistycznym aspekcie, gdzie dusza jednoczy si臋 z Chrystusem w komnacie ma艂偶e艅skiej, oblubienica cieszy si臋 wdzi臋czno艣ci膮, jest wdzi臋czna, w 艂o偶u ma艂偶e艅skim jest ufna. Ale bez ufno艣ci nie mo偶e si臋 cieszy膰 pos艂usze艅stwem. Pos艂usze艅stwo nie jest dla niej dost臋pne, kiedy nie b臋dzie wdzi臋czno艣ci i nie b臋dzie ufno艣ci. Ufno艣膰 otwiera pos艂usze艅stwo, i przez pos艂usze艅stwo czerpie z tajemnicy mi艂o艣ci bezpo艣rednio z g艂臋bin.
Rz 11.7-8 \”C贸偶 zatem? Izrael nie osi膮gn膮艂 tego, czego skwapliwie szuka艂; osi膮gn臋li jednak wybrani. Inni za艣 pogr膮偶yli si臋 w zatwardzia艂o艣ci, jak jest napisane: Da艂 im B贸g ducha odurzenia; takie oczy, by nie mogli widzie膰, i takie uszy, by nie mogli s艂ysze膰 a偶 po dzie艅 dzisiejszy.\”
B贸g Ojciec jest S艂owem 呕ywym, kt贸ry m贸wi: jeste艣cie wolnymi od grzech贸w, poniewa偶 Syn M贸j z艂o偶y艂 ofiar臋 ze swojego 呕ycia, Duch M贸j wr贸ci艂 do waszych serc, wr贸ci艂 do was, poniewa偶 M贸j Syn wykona艂 dzie艂o. Cz艂owiek natomiast m贸wi: ale偶 ja widz臋 grzech w swoim ciele. Co jest wa偶niejsze? – S艂owo Boga, kt贸re stworzy艂o ca艂y 艣wiat, rzeczy widzialne i niewidzialne, kt贸re m贸wi w Ewangelii, 偶e nie mamy grzechu; czy widzenie grzechu przez cz艂owieka w swoim ciele, gdzie dzisiejszy establishment duchowny, w艂a艣ciwie wiadomo – ko艣ci贸艂, nakazuje blu藕ni膰 Bogu w oczy, m贸wi膮c: je艣li ja widz臋 grzech w ciele, to Twoje S艂owo jest nieprawdziwe. Co jest wa偶niejsze?
1P 2:7-8: \”Wam zatem, kt贸rzy wierzycie, cze艣膰! Dla tych za艣, co nie wierz膮, w艂a艣nie ten kamie艅, kt贸ry odrzucili budowniczowie, sta艂 si臋 g艂owic膮 w臋g艂a – i kamieniem upadku, i ska艂膮 zgorszenia. Ci, niepos艂uszni s艂owu, upadaj膮, do czego zreszt膮 s膮 przeznaczeni.\”
艢w.Piotr m贸wi o tajemnicy kamienia w臋gielnego, a my codziennie stajemy si臋 kamieniem nowym w budowli Bo偶ej, przez pokonywanie swoich s艂abo艣ci, pokonywanie wszelkiego z艂a moc膮 艢wi臋tej Marii Matki Bo偶ej; 艣wiat艂o艣膰 i pos艂usze艅stwo, ufno艣膰 i oddanie, powoduje to 偶e przemieniamy si臋 z dnia na dzie艅 w now膮 doskona艂膮 istot臋, moc膮 pokonywania wszelkiej natury z艂a. Tak jak Chrystus to czyni艂, tak my id膮c Jego 艣ladami, gdy偶 uczyni艂 nas w pe艂ni zdolnymi pojmowa膰 S艂owo Pa艅skie, i uczyni艂 nas zdolnymi wierzy膰 temu S艂owu, nie patrz膮c na to, co cia艂o nasze widzi i co nasze oczy widz膮, nie przez zmys艂owe postrzeganie naszego stanu, ale przez S艂owo Boga, kt贸re m贸wi: jeste艣 wolny, wi臋c je艣li wierzysz w Boga, post臋puj wedle S艂owa – jak cz艂owiek, kt贸ry jest Chrystusowy, jak cz艂owiek nabyty przez Chrystusa.
1P 2:9-10: \”Wy za艣 jeste艣cie wybranym plemieniem, kr贸lewskim kap艂a艅stwem, narodem 艣wi臋tym, ludem [Bogu] na w艂asno艣膰 przeznaczonym, aby艣cie og艂aszali dzie艂a pot臋gi Tego, kt贸ry was wezwa艂 z ciemno艣ci do przedziwnego swojego 艣wiat艂a, wy, kt贸rzy艣cie byli nie-ludem, teraz za艣 jeste艣cie ludem Bo偶ym, kt贸rzy艣cie nie dost膮pili mi艂osierdzia, teraz za艣 jako ci, kt贸rzy mi艂osierdzia doznali.\”
Dzisiejszy 艣wiat staje przed sytuacj膮 blu藕nierstwa przeciwko Bogu – widzenie grzechu jest powszechne, gdzie poczytuje si臋 Bogu, 偶e S艂owo Jego jest nic nie warte, nieprawdziwe, k艂amliwe.
Ml 2:7-9: \”Wargi kap艂ana bowiem powinny strzec wiedzy, a wtedy pouczenia b臋d膮 szukali u niego, bo jest on wys艂annikiem Pana Zast臋p贸w. Wy za艣 zboczyli艣cie z drogi, wielu doprowadzili艣cie do sprzeniewierzenia si臋 Prawu, zerwali艣cie przymierze Lewiego, m贸wi Pan Zast臋p贸w. A przeto z mojej woli jeste艣cie lekcewa偶eni i macie ma艂e znaczenie w艣r贸d ca艂ego ludu, poniewa偶 nie trzymacie si臋 moich dr贸g i stronniczo udzielacie poucze艅.\”
Nasza postawa musi by膰 bez wzgl臋du na to, co sobie my艣li establishment, co sobie my艣li jaki艣 cz艂owiek, czy to duchowny establishment czy to 艣wiecki. Nasza postawa jest 艣ci艣le zwi膮zana ze 艢wi臋t膮 Mari膮 Matk膮 Bo偶膮, Ona uczy nas fiat, czyli pos艂usze艅stwa Bogu w ka偶dej sytuacji. Jak Chrystus kocha wszystkich dooko艂a naszym sercem w nas, tak Ona w nas jest pos艂uszna. Chrystusa mi艂o艣膰 w nas, przenika nasz膮 osobowo艣膰, nasz膮 to偶samo艣膰, otwiera przed nami nas samych nieznanych, a pos艂usze艅stwo jest to Ona, kt贸rej nie widzimy bezpo艣rednio, ale czujemy Jej obecno艣膰 w postaci pos艂usze艅stwa i 艂agodno艣ci do wszelkiego stworzenia, i umacniania si臋 w prawdzie Bo偶ej, korzystania z rado艣ci Pa艅skiej i zanurzania si臋 ca艂y czas w Nim.
Iz 6:13: \”A … Reszta jego [b臋dzie] 艣wi臋tym nasieniem».\”

Link do nagrania wyk艂adu – 13.11.2021r.
Link do wideo na YouTube – 13.11.2021r.

niechaj zbawienie wyda owoc i razem wzejdzie sprawiedliwo艣膰! Iz 45.8

Prawdziwe Dobro pochodzi od Boga, a Chrystus ju偶 uczyni艂 wszystko, aby uwierzy膰 Jemu i Go wybra膰 przez wiar臋. Znamy Go Zmartwychwsta艂ego, bo to, 偶e by艂 cia艂em przemin臋艂o, tak jak to, 偶e my byli艣my grzesznikami tak偶e przemin臋艂o. On jest Zmartwychwsta艂y, a my jeste艣my zbawieni, jeste艣my now膮 natur膮, w kt贸rej 偶yje Chrystus. I nie staczamy ju偶 bitwy o 偶ycie swoje, ale razem z 呕yciem Chrystusa, o 偶ycie tej, kt贸ra jest naszym pe艂nym objawieniem, pe艂nym umocnieniem i pe艂nym wyra偶eniem 呕ycia Boskiego w materii, kt贸ra tak偶e jest przeznaczona do tej doskona艂o艣ci, do tej chwa艂y.
Iz 45:8: \”Niebiosa, wys膮czcie z g贸ry sprawiedliwo艣膰 i niech ob艂oki z deszczem j膮 wylej膮! Niechaj偶e ziemia si臋 otworzy, niechaj zbawienie wyda owoc i razem wzejdzie sprawiedliwo艣膰! Ja, Pan, jestem tego Stw贸rc膮.\”
Tam, ta bitwa, jest bitw膮 艣wiadomego ducha, o ratowanie praduszy, gdzie uwierzyli艣my Chrystusowi, 偶e dusza nasza ju偶 jest wolna, ta dusza, kt贸r膮 wyzwoli艂, aby艣my my mieli Ducha Bo偶ego przez wiar臋. Nie jest mo偶liwe, aby kto艣 przeszed艂 przez t膮 drog臋 bez Chrystusa, poniewa偶 wpada w pu艂apk臋 w艂asnego ego, kt贸re go zna lepiej, ni偶 on sam siebie i wie dok艂adnie, gdzie s膮 jego punkty s艂abo艣ci. I dlatego Jezus Chrystus powiedzia艂: niech nie wie lewica, co czyni prawica, trzymajcie si臋 Mnie, Ja was znam i Ja was uratowa艂em, Ja znam wasze 偶ycie wewn臋trzne, nie posi艂kujcie si臋 w艂asnym ego, bo nie chce ono was uwolni膰, poniewa偶 wolno艣膰 od niego jest jego 艣mierci膮. Wi臋c ono poka偶e wam drog臋, kt贸ra was jeszcze bardziej zniszczy, ok艂amie, oszuka, a je艣li b臋dziecie chcieli przed nim uciec, to ono – ego, czyli fa艂szywa natura cz艂owieka, kt贸ra jest zwi膮zana z szatanem, wykorzysta wszelkie wasze zmys艂y, 偶eby was osaczy膰 i zniszczy膰, tak zwanym samozniszczeniem. Tylko Mi艂o艣膰 do Mnie otwiera wam 艣cie偶k臋 prawdy, kt贸ra ratuje was przed z艂udzeniem, 偶e jeste艣cie po偶erani, schwytani, torturowani czy wci膮gani w ciemno艣膰, bo szatan tak膮 broni膮 si臋 pos艂uguje – wyobra藕ni, kt贸ra dociera do do艣wiadcze艅 emocjonalnych jako do stanu rzeczywistego odczuwania. To jest stan, gdzie czyhaj膮 na cz艂owieka dotykalne wr臋cz zaburzenia psychiczne, i tylko cz艂owiek w Chrystusie trwaj膮c, mo偶e to przetrwa膰. Musi by膰 niezmiernie mocno umocniony, aby temu nie ulec, tylko przez ufno艣膰 Chrystusowi, p贸j艣膰 za g艂osem 艣wiat艂o艣ci, ca艂kowicie si臋 odda膰 Duchowi 艢wi臋temu i ze spokojem by膰 pos艂usznym, bo wtedy droga staje si臋 prosta, spokojna i 艂agodna – jestem 艂agodnego, spokojnego serca i cichego serca – m贸wi Jezus Chrystus.
Prz 3:21-24: \”Przezorno艣ci, rozwagi, strze偶, m贸j synu, niech one ci z oczu nie schodz膮, a 偶yciem twej duszy si臋 stan膮, wdzi臋czn膮 ozdob膮 dla szyi. I drog膮 sw膮 p贸jdziesz bezpiecznie, bo noga si臋 twoja nie potknie; gdy spoczniesz, nie zaznasz trwogi, za艣niesz, a sen tw贸j b臋dzie przyjemny.\”
Pobo偶no艣ci膮 jest trwanie w prawdzie Bo偶ej, uznawanie Boga za jedyn膮 prawd臋 i trwanie w bezgrzeszno艣ci, bo to jest nasza prawdziwa tarcza i zbroja, czego szatan nie mo偶e z艂ama膰, on nie jest w stanie tego przekroczy膰, jest to dla niego niemo偶liwe, poniewa偶 sam Chrystus jest nasz膮 tarcz膮 i zbroj膮, ona jest naszym ocaleniem. Walk膮 cz艂owieka, nie jest walka z ciemno艣ci膮. Jest walka o Chrystusa, gdzie ciemno艣膰 zabiega o uwag臋 cz艂owieka, a cz艂owiek musi z ca艂ej si艂y przez wiar臋 zanurza膰 si臋 w doskona艂o艣ci Bo偶ej. Wi臋c nie chodzi o walk臋 z ciemno艣ci膮, chodzi o wyb贸r Chrystusa. I nie jest to to samo, bo walka z ciemno艣ci膮 nie jest wyborem Chrystusa. Ale wyb贸r Chrystusa jest walk膮 z ciemno艣ci膮.
Iz 63:8-9: \”Powiedzia艂 On: «Na pewno ci s膮 moim ludem, synami, kt贸rzy Mnie nie zawiod膮!» I sta艂 si臋 dla nich wybawicielem w ka偶dym ich ucisku. To nie jaki艣 wys艂annik lub anio艂, lecz Jego oblicze ich wybawi艂o. W mi艂o艣ci swej i 艂askawo艣ci On sam ich wykupi艂. On wzi膮艂 ich na siebie i nosi艂 przez wszystkie dni przesz艂o艣ci.\”
Synowie Bo偶y to s膮 ci, kt贸rzy staczaj膮 艣wiadom膮 bitw臋 z grzechem w ciele, nie pytaj膮c si臋 dzisiejszego establishmentu czy mog膮 to robi膰 – czy co艣 takiego istnieje, czy mog膮 to robi膰, czy dostaj膮 pozwolenie ratowa膰 pradusz臋, wykonywa膰 dzie艂o Pa艅skie. Nie pytaj膮 si臋 o pozwolenie, poniewa偶 po pierwsze Intronizacja w 2016 roku uwolni艂a ich sumienia od s艂uchania czy wolno czy nie wolno, ale nakaz m贸wi bardzo jasno: s艂uchaj tylko i wy艂膮cznie Boga, kt贸ry przez Chrystusa Pana si臋 objawia, On jest po艣rednikiem mi臋dzy cz艂owiekiem a Bogiem – Chrystus Jezus, kt贸ry z艂o偶y艂 ofiar臋 ze swojego 偶ycia w wyznaczonym czasie, Jego tylko s艂uchaj, On zna drog臋; nikt inny jej nie zna. Czynimy to, co B贸g nam nakazuje, a nie mo偶na powiedzie膰, 偶e jeste艣my niepos艂uszni, dlatego 偶e Intronizacja ukaza艂a nam to, 偶e jeste艣my po stronie pos艂usze艅stwa Bogu i nakazowi establishmentu duchownego i 艣wieckiego; nakazowi pos艂usze艅stwa tylko Chrystusowi Panu.

Link do nagrania wyk艂adu – 09.11.2021r.
Link do wideo na YouTube – 09.11.2021r.

„Duch m贸j spocznie w krainie P贸艂nocy” Za.6.8

Ten 艣wiat nale偶y do Chrystusa, nigdy nie przesta艂 by膰 艣wiatem Chrystusowym. Chrystus nigdy nie przesta艂 by膰 w艂adc膮 tego 艣wiata, Jego Drogocenna Krew nigdy nie przesta艂a by膰 moc膮 Odkupie艅cz膮, i Jego w艂adza nigdy nie przesta艂a by膰 w艂adz膮, ona jest w dalszym ci膮gu. I dlatego Chrystus ca艂y czas panuje nad tym 艣wiatem, ka偶dy kto si臋 rodzi na tej Ziemi, rodzi si臋 w Jego 艣wiat艂o艣ci. Tylko dlaczego ludzie nie chc膮 Go wybiera膰? Czy nie ma ju偶 ludzi wierz膮cych?
Za 6:5-8: \”I da艂 mi tak膮 odpowied藕: «To wyruszaj膮 cztery wichry nieba, kt贸re si臋 stawi艂y przed Panem ca艂ej ziemi. Kare rumaki pop臋dz膮 na p贸艂noc, za nimi bia艂e wyrusz膮, a srokate pop臋dz膮 na po艂udnie». Silne rumaki wychodzi艂y, niecierpliwie rw膮c si臋 do biegu, by okr膮偶y膰 ziemi臋. I rozkaza艂: «Ruszajcie i obiegnijcie ziemi臋 woko艂o!» I pop臋dzi艂y na kra艅ce ziemi. Zawo艂a艂 do mnie: «Patrz na te, kt贸re p臋dz膮 w kierunku p贸艂nocnym: one sprawi膮, 偶e Duch m贸j spocznie w krainie P贸艂nocy».\”
Tam gdzie艣, w dalekim miejscu, zapomnianym jakoby, B贸g tam w cicho艣ci istnieje, w ma艂ej garstce, kt贸ra mimo wielkiej si艂y mocy technologi, trwa w Bogu, a B贸g w nich dzia艂a. Okazuje si臋, 偶e s膮 tutaj i ja艣niej膮 blaskiem, co jest niezmiernie rzadkie, 偶e istnieje prawda, 偶e B贸g jednak istnieje, i 偶e s膮 ci kt贸rzy pochodz膮 od Niego, s膮 偶ywymi duchami, i wiedz膮 偶e ci kt贸rzy s膮 we wszech艣wiecie, te偶 Go szukaj膮, niekt贸rzy my艣l膮, 偶e ju偶 Go znale藕li, a inni my艣l膮, 偶e Go w og贸le nie ma. A On czeka, a偶 Go odkryj膮, dostrzeg膮, wznios膮 i si臋 uraduj膮. Przychodzi czas, Duch Bo偶y to ukazuje, ujawnia t膮 tajemnic臋, bo jedni chc膮 to ca艂kowicie zniszczy膰, a inni szukaj膮 i wiedz膮, 偶e tam gdzie艣 w g艂臋binach jest to czego szukaj膮, bardzo g艂臋boko ukryte, i nie mo偶na tego zniszczy膰, bo jest trwa艂e, bo w trwa艂ym i niezniszczalnym umieszczone – w tych, kt贸rzy zachowali 艣wi臋to艣膰 Tego, kt贸ry jest 艢wi臋ty.
Za 3:9: \”Patrz – oto kamie艅, kt贸ry k艂ad臋 przed Jozuem: na tym kamieniu jest siedem oczu, Ja sam na nim wyrze藕bi臋 napis i w jednym dniu zg艂adz臋 win臋 tego kraju – wyrocznia Pana Zast臋p贸w.\”
B贸g m贸wi: Syn M贸j umar艂 za grzechy wasze, a Ja uczyni艂em was wolnymi, tylko dlatego, 偶e On zgodnie z prawem zdj膮艂 z was okup; to jest sprawiedliwe, i wszyscy ci, kt贸rzy uwierz膮, zaistniej膮 w pierwszej sprawiedliwo艣ci, Mojej sprawiedliwo艣ci. Jeste艣my sprawiedliwymi, wtedy kiedy uznajemy sprawiedliwo艣膰 Boga. Ta sprawiedliwo艣膰 jest w dwojakim aspekcie objawiana. B贸g jest sprawiedliwy, poniewa偶 wskrzesi艂 Jezusa Chrystusa, gdy On wykona艂 dzie艂o. To jest jedna sprawiedliwo艣膰. A druga sprawiedliwo艣膰 jest to, 偶e nas czyni膮c wolnymi od grzechu; uwolni艂 nas od grzechu, ale w to miejsce da艂 nam sprawiedliwo艣膰, aby艣my byli sprawiedliwymi i nie艣li sprawiedliwo艣膰. Uczyni艂 nas sprawiedliwo艣ci膮, czyli uczyni艂 nas dok艂adnie tym samym kim Chrystus jest dla nas; tym samym dla g艂臋bin, aby objawi膰 doskona艂o艣膰 w g艂臋binach. Dusza przychodzi do cia艂a, nie dla swojej wiecznej 艣mierci, tylko dla wiecznego 偶ycia cia艂a. B贸g chcia艂, aby natura ziemska tak偶e by艂a doskona艂a, wi臋c stworzy艂 natur臋 Bosk膮, aby natura Boska sta艂a si臋 pierwocinami doskona艂o艣ci materii, i aby艣my my kt贸rzy jeste艣my tymi, kt贸rzy maj膮 艣wiadomo艣膰 doskona艂o艣ci Bo偶ej, kt贸rej B贸g objawi艂 swoj膮 doskona艂o艣膰, aby艣my j膮 zachowali z ca艂膮 moc膮, bo stali艣my si臋 nios膮cymi spu艣cizn臋 Chrystusow膮 – sprawiedliwo艣膰.
Za 6:12,15: \”Powiedz mu tak: Tak m贸wi Pan Zast臋p贸w: Przyjdzie m膮偶, a imi臋 jego Odro艣l. Na miejscu swoim wyro艣nie i zbuduje 艣wi膮tyni臋 Pa艅sk膮. … Z dalekich stron przyb臋d膮 ludzie i b臋d膮 budowa膰 艣wi膮tyni臋 Pa艅sk膮, i przekonacie si臋, 偶e Pan Zast臋p贸w pos艂a艂 mnie do was. A spe艂ni si臋 to, je偶eli pilnie s艂ucha膰 b臋dziecie g艂osu Pana, Boga waszego.\”
Aby przyj膮膰 Odkupienie, przyj膮膰 Chrystusa, uwierzy膰 Chrystusowi, potrzebny jest Przewodnik – czyli Chrystus, Duch 艢wi臋ty, B贸g Ojciec, i prawda kt贸r膮 B贸g objawia, aby ona sta艂a si臋 Przewodnikiem – prawdziwa, zgodna z Ewangeli膮, zgodna z prorokami, zgodna z aposto艂ami, zgodna ze wszystkim, co objawia B贸g. Nie ma mo偶liwo艣ci wyj艣cia z tego 艣wiata bez Przewodnika, czyli prawdziwej Boskiej natury poznania Ewangelii, bez prawdy Boskiej, kt贸ra objawia to co objawia, 偶e nie mamy grzechu. To o czym jest mowa, nie jest to poszukiwanie wolno艣ci od grzechu, ale zaprowadzenie wolno艣ci od grzechu w g艂臋binach, tam gdzie zosta艂o ono zapowiedziane; to prawdziwa natura bezgrzesznego 偶ycia Chrystusowego w nas, kt贸ry jest g艂贸wn膮 moc膮 naszego istnienia, kt贸ry w nas istnieje i jest moc膮 naszego my艣lenia, kochania i pragnienia, gdzie jest On si艂膮 przeciwstawiania si臋 grzechowi w ciele, kt贸ry nieustannie to cia艂o dr臋czy, a w艂a艣ciwie pradusz臋, kt贸ra w g艂臋binach nazywana jest pi臋kna c贸rk膮 ziemsk膮 – 偶on膮 Boga.
Za 3:7: \”«Tak m贸wi Pan Zast臋p贸w: Je偶eli wytrwasz na moich drogach, je偶eli wierny b臋dziesz pos艂udze dla Mnie, uczyni臋 ci臋 prze艂o偶onym mojego domu i opiekunem moich przedsionk贸w i policz臋 ci臋 w poczet tych, kt贸rzy tutaj stoj膮.\”
Chrystus Pan m贸wi do 艣w. Jana: \”Oto Matka twoja\” (J.19.27). 艢wi臋ta Maria Matka Bo偶a – kim Ona jest dla nas? Ona nas – syn贸w swoich, wznosi swoim fiat: Oto Ja s艂u偶ebnica Pa艅ska, niech mi si臋 stanie wed艂ug S艂owa Twojego, swoim pos艂usze艅stwem Bogu, utrzymuje nas w jedno艣ci z Chrystusem, Bogiem Ojcem, Duchem 艢wi臋tym, nas syn贸w, kt贸rzy staj膮 si臋 doskona艂ymi w Bogu. Ona w nas jest moc膮 oddania, moc膮 ufno艣ci, to Ona uczy nas by膰 doskona艂ym pos艂usze艅stwem Bogu, bo synowie Bo偶y to jest prostota prawdy w naturze ciemno艣ci.

Link do nagrania wyk艂adu – 05.11.2021r.
Link do wideo na YouTube – 05.11.2021r.