„Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan” 2 Kor 6.17

Kiedy człowiek kieruje się w złą stronę, to udaremnia łaskę Bożą względem siebie. Dzisiaj Chrystus chce powiedzieć: dlaczego ty człowieku udajesz, że niczego nie widzisz? dlaczego nie chcesz widzieć tego, jaka jest prawda? Jeśli wiemy, że coś się dzieje, to jest to wezwanie – kim jesteś? – czy jesteś człowiekiem wierzącym w Boga, czy jesteś niewolnikiem systemu, który cię schwytał, i mówisz: dokąd pójdę, nie mam innej drogi. A Bóg mówi: jak to nie masz, przecież Ja jestem.
J 12:44-46: \”Jezus zaś tak wołał: «Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie, lecz w Tego, który Mnie posłał. A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał. Ja przyszedłem na świat jako światło, aby każdy, kto we Mnie wierzy, nie pozostawał w ciemności.\”
Jr 4:6: \”Wznieście znak w kierunku Syjonu! Uciekajcie! Nie zatrzymujcie się! Sprowadzę bowiem nieszczęście z północy i wielkie zniszczenie.\”
Ludzie nie chcą zrewidować swojej wiary, nie chcą stanąć oko w oko z prawdą dzieła, które Bóg nałożył, aby stanąć w prawdzie, aby uratować tą wewnętrzną istotę – siebie – bóstwo na sposób ciała, które w głębinach cierpi udręczenie, a tym cierpieniem jest zewnętrzny człowiek, ten człowiek zmysłowy, prawdziwy, dzisiejszy – któremu się wmawia, że to cierpienie jest z powodu ich grzechów i dlatego muszą pokutować. Rz 8:20-21: \”Stworzenie bowiem zostało poddane marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał – w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.\” A im bardziej to robią, tym bardziej cierpią, ponieważ nie chcą zobaczyć prawdy na temat swojego idola, który tylko liczy ludzi, których duszami i ciałami handluje. Dzisiaj ratuje nas tylko nasza praca, czyli ratuje nas pełna wiara w to, że jesteśmy świętymi.
Jr 50:42: \”Łuk i miecz trzymają się w ręku, są okrutni i bez litości. Ich wrzawa jest jak szum morza, dosiadają koni, jak jeden mąż gotowi są do walki przeciw tobie, córo Babilonu!\”
Dlaczego na tym świecie jest tak mało Synów Bożych? Dlatego, ponieważ ciągle żyją wychowawcą, czyli starym prawem, które im poczytuje grzechy, a nie wierzą; dlatego, ponieważ wychowawca – czyli dzisiejsze prawo jest po to, aby się przestępstwo wzmagało. Ci, którzy dzisiaj są wychowawcami, oni głównie zajmują się trwaniem i umacnianiem przestępstwa; Ez 16:52: \”Ty więc także znoś swoją hańbę, ty, któraś usprawiedliwiała swoje siostry. Przez twoje grzechy, które były gorsze niż ich, zostały one przez ciebie usprawiedliwione. Zawstydź się więc i znoś swoją hańbę, albowiem usprawiedliwiałaś swoje siostry.\” taki wychowawca z całą stanowczością ignoruje Chrystusa, ignoruje wiarę, ignoruje Odkupienie, ponieważ uważa że większą wartością dla niego jest być wychowawcą. Czyli zwalcza wiarę, żeby ludzie trwali w grzeszności, żeby się grzech coraz bardziej objawiał, ponieważ wiara powoduje to, że wychowawca przestaje istnieć, a Chrystus jest prawdziwą mocą wyzwolenia.
2Kor 6:17-18: \”Przeto wyjdźcie spośród nich i odłączcie się od nich, mówi Pan, i nie tykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami – mówi Pan wszechmogący.\”
Dusza, która żyje, istnieje, ona ma w sobie wszystkie zdarzenia jeśli chodzi o czas i przestrzeń, ona jest cały czas połączona, mamy cały czas jedność ze wszystkimi wydarzeniami, które się kiedykolwiek wydarzyły w naszym życiu. A jednocześnie mamy nieustanną łączność z Bogiem, który nieustannie istnieje, bo dusza, nie tylko jest połączona z wydarzeniami, których doznała, ale także z Boską naturą, która w niej trwa i ma wpływ na te wydarzenia bezpośrednio. Ona jest tym wszystkim, ona jest przeszłością tamtych wydarzeń, ona jest wszystkimi sytuacjami, ale Bóg Ojciec ją uwalnia od tej traumy, ponieważ swoim Życiem przenosi ją do chwały doskonałości, i uwalnia ją od tego, co ją uwikłało w świat tego udręczenia.
Ap 18:4-5: \”I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: «Ludu mój, wyjdźcie z niej, byście nie mieli udziału w jej grzechach i żadnej z jej plag nie ponieśli: bo grzechy jej narosły – aż do nieba, i wspomniał Bóg na jej zbrodnie.\”
Człowiek musi zajrzeć w głąb siebie i zobaczyć – dlaczego broni tych, którzy wcale nie chcą go obronić. Przebudzenie nasze następuje wtedy, kiedy nie jesteśmy obojętni, a widzimy co się dzieje – czyż nie widzi człowiek co się dzieje? Ależ widzi, i jest jakaś jego reakcja; jedna jest obojętności, drugą jest walka o to, aby wybielić tych, którzy przyczyniają się do tego upadku. Ale tak naprawdę jedna i druga sytuacja pogrąża tych ludzi. Jedyna tylko sytuacja nie pogrąża – uciekajcie z tego miejsca, bo przychodzi na to miejsce straszny stan, trud. W tej chwili Bóg objawia, odkrywa te wszystkie rzeczy. Czy nie widzisz co się dzieje? Czy jesteś obojętny na swoje życie, że nikt ciebie tam nie prowadzi? Że ci, którzy mówili, że prowadzą cię do życia, okazuje się, że nawet odbierają życia, i to nie jedno, nie dwa, nie pięć. Czy nie ratujesz siebie? Czy nie uciekasz w góry?
Mt 24:15-16: \”Gdy więc ujrzycie \”ohydę spustoszenia\”, o której mówi prorok Daniel, zalegającą miejsce święte – kto czyta, niech rozumie – wtedy ci, którzy będą w Judei, niech uciekają w góry!\”
Chrystus jest Tym, który już nas obronił – i to jest prawdziwe zajęcie się prawdziwą naturą wewnętrznej ciszy, spokoju i zstąpienia chwały do głębin, bo to jest Synostwo, kiedy człowiek wierzy Chrystusowi, że jest wolny od grzechów, i że świętość jest darem.
Ap 17:1-2: \”Potem przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak odezwał się do mnie: «Chodź, ukażę ci wyrok na Wielką Nierządnicę, która siedzi nad wielu wodami, z którą nierządu się dopuścili królowie ziemi, a mieszkańcy ziemi się upili winem jej nierządu».\”
Po zmianie wymiaru, bo jest teraz przejście wymiaru, które będzie trwało jeszcze dwa i pół miesiąca do 2 marca, coraz silniej zaczynamy odczuwać wewnętrzną naturę istoty bóstwa na sposób ciała, które jest w stanie bardzo silnego obciążenia i udręczenia przez samego ducha mocarstwa powietrza i synów buntu, demonów, którzy deprawują ją swoim duchem, deprawują czyli wykorzystują jej siłę duchową ku temu, aby ona tworzyła iluzję, złudzenie, żeby organizowała materię wedle ich chciejstwa. Robią to dążenia własnego chciejstwa w sposób inkarnacyjny, i pokonywania grzechów na zasadzie własnych zdolności i pomysłowości, co czyni poszukiwanie grzechów i inkarnację jednym stanem; jest to wszystko w jednym miejscu – jeden stan wrogości Bogu, bo nie uznaje się Boga jako wolność od grzechów, tylko własne zdolności, umiejętności i uczynki.
Ap 17:6-7: \”I ujrzałem Niewiastę pijaną krwią świętych i krwią świadków Jezusa, a widząc ją bardzo się zdumiałem. I rzekł do mnie anioł: «Czemu się zdumiałeś? Ja ci wyjaśnię tajemnicę Niewiasty i Bestii, która ją nosi, a ma siedem głów i dziesięć rogów.\”
Głównym elementem jest to, aby nie zatykać uszu, nie zamykać oczu na prawdę, która się dzieje dookoła, i widzieć dokładnie, że ci którzy jakoby znają drogę, wcale jej nie znają, są jakoby doskonałymi, a ogromna ilość ich problemów na jaw wychodzi; nie udawać, że nic się nie dzieje, i nie starać się mówić: to jest kłamstwo, wcale tego nie było i to nie istniało – bo to są ludzie, którzy bronią swojej ciemności, i nie chcą stanąć przed sobą w prawdzie, i nie chcą opuścić tego miejsca, szukając Boga, tylko wolą siebie okłamywać i udaremniać łaskę Bożą względem siebie. Hi 24:13-17: \”Inni nie cierpią światła, nie chcą uznać Jego dróg, na ścieżkach Jego nie trwają. Morderca nie wstaje za dnia, by zabić biedaka, nędzarza, lecz chodzi po nocy [jak] złodziej. Czeka na mrok cudzołożnik, mówi: \”Mnie oko nie dojrzy, mrok jest zasłoną dla twarzy\”. O zmroku do mieszkań się włamią, za dnia dom szczelnie zamknięty, światła oni nie cierpią. Mrokiem zda się im dojrzany poranek, przywykli do grozy nocy».\”
Ap 17:8-9: \”Bestia, którą widziałeś, była i nie ma jej, ma wyjść z Czeluści, i zdąża na zagładę. A zdumieją się mieszkańcy ziemi, ci, których imię nie jest zapisane w księdze życia od założenia świata – spoglądając na Bestię, iż była i nie ma jej, a ma przybyć. Tu trzeba zrozumienia, o mający mądrość! Siedem głów to jest siedem gór tam, gdzie siedzi na nich Niewiasta.\”
Synowie buntu związali z sobą ludzi dla własnej tylko chciwości, i do siebie ich przyzwyczaili. I ludzie przestali szukać Boga, ale szukają tylko tych, którzy ich przyzwyczaili. Ale kiedy przyjdzie czas oddzielenia ich i ludzi – wyznawców, będą odczuwali jak prawda w nich coraz bardziej rozrywa ich naturę wewnętrzną, bo będą tracili życie, które zabrali drugiemu człowiekowi, będą poznawali jak ono ustępuje, a poznają prawdę tę, którą są. I czy mamy udawać, że nic się nie dzieje, tylko dlatego, że ludzie są przyzwyczajeni do tego, że tak było przez 1600 lat?
Jr 13:21-22: \”Co powiesz, gdy cię nawiedzą ci, których ty przyzwyczaiłeś do siebie jako najbliższych przyjaciół? Czy nie ogarną cię boleści jak rodzącą kobietę? A jeżeli pomyślisz sobie: \”Dlaczego to mnie spotkało?\” Z powodu licznych twoich grzechów zostały odkryte poły twej szaty, obnażone twe pięty.\”
Teraz, kiedy następuje zmiana wymiaru, ona oddziela naturę nosiciela od starego świata. Ta natura wewnętrzna, bóstwo na sposób ciała, ona wydobywana jest z udręczeń, i ludzie odczuwają emocjonalny stan, który jest duchem ich ciemności, który przenika ich ciało. I kiedy siły duchowe na człowieka oddziałują przemieniając go, to ma wrażenie parzenia i bólu całego ciała, jak ciężka grypa, która może przejść w jednej sekundzie, przez zmianę świadomości. Ale następuje też sytuacja, że działa Miecz, który rozdziela aż do szpiku kości, i nikt się nie może przed Nim ukryć, a to rozdzielenie wywołuje ból wewnętrzny jak u rodzącej kobiety. Hbr 4:12-13: \”Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. Nie ma stworzenia, które by było przed Nim niewidzialne, przeciwnie, wszystko odkryte i odsłonięte jest przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek.\”
Rz 2:9-11: \”Ucisk i utrapienie spadnie na każdego człowieka, który dopuszcza się zła, najpierw na Żyda, a potem na Greka. Chwała zaś, cześć i pokój spotka każdego, kto czyni dobrze – najpierw Żyda, a potem Greka. Albowiem u Boga nie ma względu na osobę.\”
Prostota najgłębsza, czyli stanąć w prawdzie przed samym sobą i mieć świadomość – czy nic się nie dzieje? Widzę, że dzieje się wiele – ci którzy mają być dobrymi, są złymi, ci którzy mają znać drogę, jej nie znają, a jak znają to tam wcale nie prowadzą, zależy im tylko na wszystkich innych sprawach, ciągle: grzech, grzech i grzech, mimo że prawo już odeszło, teraz jest wiara, nigdy tego nie ukazują. Nie można przejść do porządku dziennego udając, że nic się dzieje i przed sobą siebie okłamywać. My mamy całkowicie innych cel, który dał nam Chrystus Pan, a tym celem są dobre czyny, i nie są to dobre czyny, które człowiek jest w stanie pojąć, ale to jest Boska natura, która w Synach Bożych jest objawiona.
Ez 34:10: \”Tak mówi Pan Bóg: Oto jestem przeciw pasterzom. Z ich ręki zażądam moich owiec, położę kres ich pasterzowaniu, a pasterze nie będą paść samych siebie; wyrwę moje owce z ich paszczy, nie będą już one służyć im za żer.\”

Link do nagrania wykładu – 27.12.2022r.
Link do wideo na YouTube – 27.12.2022r.

„Bogu samemu złóż pokłon! Świadectwem bowiem Jezusa jest duch proroctwa.” Ap 19.10

Po co szukasz tego co już umarło? Po co szukasz tego co już nie istnieje? Dlaczego nie żyjesz tym co jest nowe i żywe? Rz 7:4: \”Tak i wy, bracia moi, dzięki ciału Chrystusa umarliście dla Prawa, by złączyć się z innym – z Tym, który powstał z martwych, byśmy zaczęli przynosić owoc Bogu.\” Dotarliśmy do samego dna i na tym dnie są dwie strony – jedna strona miłości Bożej i wiary, druga strona umiejętności człowieka. Bóg daje nam życie, którego człowiek pojąć nie może, sięga poza doczesne pojmowanie władzy człowieka nad światem, kosmosem, nad wszystkim co istnieje, i tym co jest tylko wyobrażeniem, iluzją i złudzeniem – Bóg wychodzi poza tą naturę. I gdy wierzymy, daje nam władzę nad wzniesieniem tego wszystkiego, całej materii, która oczekuje na przyjście tych, którzy zostali ustanowieni, aby objawić i dokonać dzieła obiecanego – Chrystus poszedł i zwiastował w głębinach wolność – i my właśnie idziemy dokonać tego proroctwa, nie jakąś inną drogą, ale dokładnie tą samą, tylko w głębinach, tak jak On sprzeciwił się grzechowi w tym świecie, zachowując ufność Bogu i posłuszeństwo.
Ap 19:10: \”I upadłem przed jego stopami, by oddać mu pokłon. I mówi: «Bacz, abyś tego nie czynił, bo jestem twoim współsługą i braci twoich, co mają świadectwo Jezusa: Bogu samemu złóż pokłon!» Świadectwem bowiem Jezusa jest duch proroctwa.\”
Jezus Chrystus zawsze walczył o wolność duszy człowieka, nigdy nie wykorzystał swojej władzy, przewagi i mocy, ale zawsze był posłuszny Ojcu, aby nie wykorzystać mocy, którą miał, ponieważ Bóg posłał Syna swojego nie po to, żeby dusze zatracał, ale po to, żeby je wyzwalał, wybawiał. Chrystus przyszedł zgodnie z proroctwami, aby ukazać, że proroctwa są prawdziwe, że proroctwa mają swoją władzę, mają swoją moc i że są one od Boga.
Dz 14:15: \”«Ludzie, dlaczego to robicie! My także jesteśmy ludźmi, podobnie jak wy podlegamy cierpieniom. Nauczamy was, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich się znajduje.\”
Dzisiejszy świat bardzo mocno ukazuje, że nie zna drogi, dlatego że jest tym, który objawia grzech; nie jest tym, który prowadzi do wiary, ale jest reliktem przeszłości, który tylko służy, aby się grzech jeszcze bardziej objawiał. Jest tym co już przeminęło, ale chce utrzymać w dalszym ciągu swoją władzę przez utrzymywanie reliktu przeszłości, czyli grzechu, który już nie panuje; głównie zajmuje się grzechem, a nie wiarą.
Ap 14:6-7: \”Potem ujrzałem innego anioła lecącego przez środek nieba, mającego odwieczną Dobrą Nowinę do obwieszczenia wśród tych, którzy siedzą na ziemi, wśród każdego narodu, szczepu, języka i ludu. Wołał on głosem donośnym: «Ulęknijcie się Boga i dajcie Mu chwałę, bo godzina sądu Jego nadeszła. Oddajcie pokłon Temu, co niebo uczynił i ziemię, i morze, i źródła wód!»\”
Bóstwo na sposób ciała – istota stworzona przez Boga z Jego natury wewnętrznego życia, moc która jest potęgą i chwałą, która jest ze Słowem spójną mocą tworzenia, to natura wewnętrznego istnienia – bóstwo na sposób ciała, chwała materii, istota stworzona jako materialna istota w najdoskonalszej doskonałości.
Dn 2:46-47: \”Wtedy Nabuchodonozor upadł na twarz i oddał pokłon Danielowi, rozkazując złożyć mu dary i wonne kadzidła. Następnie zwrócił się król do Daniela i powiedział: «Wasz Bóg jest naprawdę Bogiem bogów, Panem królów, który wyjawia tajemnice, ponieważ zdołałeś wyjawić tę tajemnicę».\”
Tajemnica, którą chcę dzisiaj ukazać, jest tajemnicą niezmiernie ważną, która jest tak głęboka, jak wszystko co istnieje, ponieważ ona ukazuje tajemnicę początku i końca, zjednoczenia dwóch dróg, które wydawałyby się spójne, a są bardzo przeciwne. Różnica miedzy tymi drogami jest jedna – Chrystus i brak Chrystusa, wszystko inne jest podobne. Jesteśmy w głębinach, w miejscu pięknej córki ziemskiej, w miejscu bóstwa na sposób ciała, i występują tam dwie siły – siła Synów Bożych, którzy wydobywają bóstwo na sposób ciała, mocą Boga, aby służyła wolności materii; a z drugiej strony są siły zewnętrzne inkarnacyjne, które sobie zawdzięczają możliwość wszelkiej wolności, wszelkiej mądrości, wszelkiej zdobyczy i wszelkiej władzy, która chce zawłaszczyć tą wewnętrzną siłę.
Dn 11:31-32: \”Wojsko jego wystąpi, by zbezcześcić świątynię-twierdzę, wstrzymają stałą ofiarę i uczynią tam ohydę ziejącą pustką. Tych zaś, co przestępują przymierze, nakłoni do przewrotności pochlebstwami; jednak ludzie, którzy znają swego Boga, wytrwają i będą działali.\”
Synom Bożym, którzy od Niego przyjmują chwałę, Chrystus mówi: Panuj w Imię Boga – to jest Mój nakaz – to, że panujesz w Imię Moje, jest świadectwem tego, że Ja w tobie jestem Panem, i żyjesz Moim zwycięstwem, i stałeś się jednością ze Mną, ponieważ masz Moje życie; to Ja w tobie jestem Zwycięzcą. Żyj chwałą zwycięstwa, nie obawiaj się, że zostaniesz ukarany za to, że jesteś zwycięzcą, ciesz się i obnoś się zwycięstwem z powodu Mojego zwycięstwa, bo Ja czynię cię dziedzicem, spadkobiercą Mojego zwycięstwa.
Dn 11:36 Król będzie działał według swego upodobania; uczyni się wyniosłym i będzie się wywyższał ponad wszystkich bogów. Przeciw Bogu będzie mówił rzeczy dziwne i dozna powodzenia aż się wypełni gniew, bowiem to, co zostało postanowione, dokona się.\”
Walka toczy się o tą naturę, gdzie tam od strony ciemności jest walka o to, aby bóstwo na sposób ciała zostało cały czas we władzy materii, żeby materia była panującą, gdzie materia ma władzę, czyli duch mocarstwa powietrza ma władzę nad mocą tworzenia.
2Tes 2:3-4: \”Niech was w żaden sposób nikt nie zwodzi, bo [dzień ten nie nadejdzie], dopóki nie przyjdzie najpierw odstępstwo i nie objawi się człowiek grzechu, syn zatracenia, który się sprzeciwia i wynosi ponad wszystko, co nazywa się Bogiem lub tym, co odbiera cześć, tak że zasiądzie w świątyni Boga dowodząc, że sam jest Bogiem.\”
Będąc Synami Bożymi, jesteśmy głęboko oddani wierze, a ona w nas jest potęgą. Bóg w nas panuje, a ciemność nas nie ogarnia, bo światłością jesteśmy z mocy Chrystusa, a jesteśmy tymi, którzy muszą przeciwstawić się nieposłuszeństwu ówczesnych synów Bożych, które działa w naturze bóstwa na sposób ciała, tej która stała się przeciwnikiem Boga, a której Bóg wybaczył jej wdowieństwo, i my przez posłuszeństwo głębokie, staczamy bitwę z tym nieposłuszeństwem. Iz 54:4-5: \”Nie lękaj się, bo już się nie zawstydzisz, nie wstydź się, bo już nie doznasz pohańbienia. Raczej zapomnisz o wstydzie twej młodości. I nie wspomnisz już hańby twego wdowieństwa. Bo małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, któremu na imię – Pan Zastępów; Odkupicielem twoim – Święty Izraela, nazywają Go Bogiem całej ziemi.\”
2Tes 2:7-8: \”Albowiem już działa tajemnica bezbożności. Niech tylko ten, co teraz powstrzymuje, ustąpi miejsca, wówczas ukaże się Niegodziwiec, którego Pan Jezus zgładzi tchnieniem swoich ust i wniwecz obróci [samym] objawieniem swego przyjścia.\”
2 Kor 13:4-5: \”Chociaż bowiem został ukrzyżowany wskutek słabości, to jednak żyje dzięki mocy Bożej. I my także niemocni jesteśmy w Nim, ale żyć będziemy z Nim przez moc Bożą względem was. Siebie samych badajcie, czy trwacie w wierze, siebie samych doświadczajcie! Czyż nie wiecie o samych sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście odrzuceni.\”
Jezus Chrystus – w Nim została pokonana nasza słabość, to co było w Nim słabe, czyli ciało. Nie panowało ono nad człowiekiem, tylko go zarażało swoją słabością, czyli przenikało i dawało słabość. Dzisiaj szatan, nie siłą swoją ludzi zwodzi, ale zaraża człowieka słabością, i dlatego ludzie uważają, że nie mają siły się czemuś przeciwstawić. Mają! Jezus Chrystus uśmiercił słabość naszą, nie uległ słabości, bo pozostał w mocy Ojca przez wybór, przez posłuszeństwo. Jego słabość nie dotknęła, mimo że był poddany słabości, bo pozostał w mocy Ojca. I my także, którzy ufamy Bogu, Chrystusowi, pozostajemy w mocy, i słabość ciała nas nie dotyka, bo jesteśmy zjednoczeni z Tym, który dokonał dzieła naszego ocalenia, aby przyszedł nowy, silny, człowiek światłości, człowiek potęgi, człowiek dający życie, człowiek życie, który powstał z Życia, bo Chrystus to nasze Życie.
2Tes 2:9-11: \”Pojawieniu się jego towarzyszyć będzie działanie szatana, z całą mocą, wśród znaków i fałszywych cudów, [działanie] z wszelkim zwodzeniem ku nieprawości tych, którzy giną, ponieważ nie przyjęli miłości prawdy, aby dostąpić zbawienia. Dlatego Bóg dopuszcza działanie na nich oszustwa, tak iż uwierzą kłamstwu\”
Rozum nie jest wystarczający, aby przekonać i poprowadzić emocje, i poprowadzić uczucie, i wyzwolić miłość, i wydobyć piękną córkę ziemską, wydobyć bóstwo na sposób ciała z tego udręczenia. Rozum tego słucha i słyszy to, ale wewnętrzna natura się nie przemienia, bo to jest sprawa Ducha, nie rozumienia. 2 Kor 12:9: \”lecz [Pan] mi powiedział: «Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali». Najchętniej więc będę się chlubił z moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa.\”
2Tes 2:13-14: \”Lecz my zawsze winniśmy dziękować Bogu za was, bracia umiłowani przez Pana, że wybrał was Bóg do zbawienia jako pierwociny przez uświęcenie Ducha i wiarę w prawdę. Po to wezwał was przez nasze głoszenie Ewangelii, abyście dostąpili chwały Pana naszego Jezusa Chrystusa.\”
Kiedy umacniacie się w najgłębszej tajemnicy Chrystusa Pana, to przeszłość was opuszcza, ponieważ Chrystus Pan daje wam teraźniejszość, bo teraźniejszość to nie jest przeszłość, a i teraźniejszość to nie jest przyszłość. Teraźniejszość to jest obecny stan obecności Ducha Bożego. I jesteście wyzwalani z przeszłości bez względu na to jak ją nazwiemy – czy grzechy, czy inkarnacja, czy jakieś inne sprawy, one nad wami nie mają panowania; panowanie ma natomiast chwała Boża, która się rozszerza.
1Tes 5:8-10: \”My zaś, którzy do dnia należymy, bądźmy trzeźwi, odziani w pancerz wiary i miłości oraz hełm nadziei zbawienia. Ponieważ nie przeznaczył nas Bóg, abyśmy zasłużyli na gniew, ale na osiągnięcie zbawienia przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, który za nas umarł, abyśmy, czy żywi, czy umarli, razem z Nim żyli.\”

Link do nagrania wykładu – 23.12.2022r.
Link do wideo na YouTube – 23.12.2022r.

„przywrócę ci zdrowie i z ran ciebie uleczę – wyrocznia Pana” Jr 30.17

Upadek pierwszego świata spowodował, że została przerwana kontynuacja dzieła Pańskiego dla materii, aby materia wznosiła się ku doskonałości Bożej. Natura wewnętrzna, która teraz jest tą naturą przeciwstawiającą się prawdzie Bożej, bo została zniewolona w pierwszym świecie – to jest piękna córka ziemska, bóstwo na sposób ciała, które zostało udręczone przez tych, którzy mieli je chronić, wznosić, strzec; i przez tych, którzy mieli je chronić, zostało zdeprawowane. Przyszedłeś na ten świat, aby światu dać to, co zostało zabrane mu bardzo dawno temu, zostało ci to dane, człowiekowi – aby świat mógł oglądać chwałę Bożą aby świat mógł także oglądać Boga, żeby materia, która istnieje pod władzą ducha mocarstwa powietrza, aby także mogła oglądać chwałę Bożą, bo też do tego została przeznaczona. Razem ze zrodzeniem otrzymujemy bóstwo na sposób ciała, które jest obciążone problemami pierwszego świata, a jednocześnie wszystkimi problemami, które od tego czasu tam narosły. Jest to jęczące stworzenie, istota z pierwszego świata, ona dawana jest każdemu człowiekowi, gdy przychodzi na ten świat, jako istota wewnętrznej jego pracy i wewnętrznego jego dzieła.
Jr 30:17: \”Albowiem przywrócę ci zdrowie i z ran ciebie uleczę – wyrocznia Pana – gdyż nazywają cię \”Odrzuconą\”, Syjonie, \”o którą się nikt nie troszczy\”.\”
Tak jak po upadku Adama, dusza w dalszym ciągu była blaskiem, tylko że tego blasku nikt nie widział inny jak tylko Bóg, tak samo jest z dzisiejszą naturą bóstwa na sposób ciała. Ta natura jest blaskiem w dalszym ciągu, tylko człowiek, który nie żyje w prawdzie Bożej kontaktuje się z tą naturą tylko w sposób zły, jako ze złą naturą. Ale kiedy jest Synem Bożym, to dostrzega ją w sposób święty, jasny i doskonały. Bóg oczami swoimi objawia tą doskonałość, która tam jest, ona jaśnieje ogromnym blaskiem, ale jest ukryta przed oczami świata cieni, zła. Jest to ogromna potęga, ogromna siła i chwała, która jest przeznaczona dla człowieka, który wypełnia dzieło Pańskie.
Jr 30:16: \”Wszyscy jednak, co cię chcieli pochłonąć, sami ulegną pożarciu. Wszyscy, co ciebie uciskali, pójdą w niewolę. Ci, co grabili ciebie zostaną ograbieni. Wszystkich tych, co łupili ciebie, wydam na łup.\”
Chrystus Pan przez ukrzyżowanie i przez śmierć, a jednocześnie przez to, że wyzwolił wszystkich ludzi, sprawił ze Ziemia należy do Niego i wszyscy, którzy się rodzą, nie rodzą już się pod Adamem, ale rodzą się pod Chrystusem. Każdy człowiek dzisiaj może postępować w sposób święty, więc dlaczego tak nie postępuje? – zabrania mu tego drugi kanon synodu z 418r, który siedzi tam gdzieś głęboko, gdzie sumienie stało się strażnikiem nie dopuszczającym człowieka do chwały Bożej. Drugi kanon nakazuje człowiekowi porzucić Chrystusa, nie zgadzać się z Jego Odkupieniem, a natomiast uznawać, że w dalszym ciągu człowiek ma grzech Adama. Drugi kanon wszystko czyni, aby udaremnić wydobycie z udręczenia bóstwa na sposób ciała, aby zniszczyć możliwość ocalenia tamtej natury, ponieważ ocalenie tamtej natury, wynika razem ze zrodzeniem w wyniku Chrystusowego daru świętości. Dzisiejsi synowie buntu myśleli, że ten proceder będzie trwał wieki, i nikt się nie spostrzeże, bo po ludzku nie był do rozpoznania. To sam Bóg go objawił, i powiedział Bóg tymi słowy: na drugim kanonie spowoduję upadek synów buntu, stanie się on przyczyną ich upadku, bo sami zadbali o to, aby ich przestępstwo, ich zdruzgotało i przygniotło. I tak to się dzieje.
Ez 38:21-22: \”I powołam przeciwko niemu wszelki strach – wyrocznia Pana Boga – miecz każdego zwróci się przeciwko bratu. I wymierzę im karę przez zarazę i krew, i ulewę, i grad [jakby] kamieni. Ogień i siarkę ześlę jak deszcz na niego i na jego wojsko, i na rozliczne ludy, które są z nim.\”
Jezus Chrystus przyszedł dać nam Miłość, a synowie buntu trzymają ludzi przez lęk. Lęk pochodzi od diabła, Miłość pochodzi od Boga. Jesteśmy między ufnością synom buntu a ufnością Bogu. Mimo, że Jezus Chrystus przyniósł Miłość i Miłosierdzie, to od 418 roku, zaczął panować lęk, który jest wynikiem grzechu; lęk wbity głęboko przez pokolenia, które trwały w strasznym lęku, a nie w Miłości. A Miłość usuwa lęk. Synowie buntu posłuszeństwo i autorytet wymusili na ludziach przez lęk, przez karę, przez przemoc, przez tortury, przez różnego rodzaju w ówczesnym czasie krucjaty, które jakoby Chrystus chciał, aby jeździć po świecie i zabijać tych, którzy nie chcą żyć w Chrystusie. Ale Bóg nie jest twórcą krucjat, które pod pozorem nawracania, grabiły miasta, ponieważ była to dobra przykrywka do tego, aby się móc bogacić.
Ez 36:23: \”Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone jest pośród ludów, zbezczeszczone przez was pośród nich, i poznają ludy, że Ja jestem Pan – wyrocznia Pana Boga – gdy okażę się Świętym względem was przed ich oczami.\”
Musimy szczerze z Bogiem się zjednoczyć, On musi być dla nas najważniejszy, nie może być żadnych pośredników, żadnego lęku, żadnych wartości. Stajecie się Synami Bożymi, którzy stają się w pełni zdolni do wydobycia jęczącego stworzenia, które zostało wam powierzone w czasie narodzenia i jednocześnie dana została wam światłość Chrystusowa, czyli został dany wam dar świętości, abyście mogli w pełni to dzieło wykonać, abyście mogli żyć i innych do życia przywracać.
Iz 47:1-2: \”Zstąp i usiądź w prochu, Dziewico, Córo Babilońska! Usiądź na ziemi, zrzucona z tronu, Córo Chaldejska! Bo przestaną cię nazywać rozpieszczoną i rozkoszną. Uchwyć żarna i miel [zboże] na mąkę, zdejm twoją zasłonę, podkasz suknię, odkryj nogi, brnij przez strumienie!\”
Sięgamy nie do naszego rozumowego ludzkiego pojmowania, ale całkowicie duchowego, z największą ciszą i spokojem, ufając. W mocy Bożej utrzymuje człowiek swój stan najwyższej duchowości, gdzie Bóg jest mocą, bo człowiek nie jest w stanie zachować tego stanu doskonałego ciszy, to Bóg go utrzymuje. Bóg daje nam wiarę, i teraz uwalniamy się od zła, tylko i wyłącznie przez objawienie. Ono omija wszystkie ścieżki logiczne i dociera bezpośrednio do natury wewnętrznej, o wiele głębiej, o wiele silniej, o wiele mocniej, i bezpośrednio usuwa tamtą naturę złą.
Iz 47:3-5: \”Nagość twoją odsłoń, niech widzą twą hańbę! Wezmę pomstę, nie oszczędzę nikogo. – [Mówi] nasz Odkupiciel, na imię Mu Pan Zastępów, Święty Izraela. – Usiądź w milczeniu i wejdź w ciemności, Córo Chaldejska! Bo nie nazwą ciebie ponownie władczynią królestw.\”
Nasze ciało jest przeznaczone do tego, aby nie było nosicielem jakiegoś belzebuba, tylko Boskiej natury, ale to my jesteśmy tymi, którzy są za to odpowiedzialni, będąc wewnętrznym człowiekiem ratującym to ciało i usuwającym tego, który to ciało deprawuje.
Iz 57:3-4: \”Lecz wy zbliżcie się tutaj, synowie wiedźmy, potomstwo wiarołomnej i nierządnicy! Z kogo się naśmiewacie? Na kogo otwieracie usta i wywieszacie język? Czyż wy nie jesteście dziećmi przestępstwa, potomstwem nieprawego łoża?\”
Oblubienica w Komnacie Małżeńskiej nie jest napełniona lękiem, ale radością. Objawieniem jest wejście do Komnaty Małżeńskiej, gdzie nie ma lęku, ale radość zjednoczenia, gdzie stają się jedną naturą i przenika Oblubienicę tajemnica Męża – w oczach Jego zobaczyłam siebie jako najpiękniejszą istotę jaka w ogóle istnieje, zobaczyłam siebie blaskiem i doskonałością i uwierzyłam Mu, że taką jestem, i porzuciłam wszystko to, co świat chciał mi wmówić i żyłam już tylko Jego prawdą, którą ujrzałam w Jego oczach. Objawienie nie jest to dzieło rozumu, ale jest to uwierzenie i dotknięcie mocą Chrystusa, który ma władzę uwolnić nas od grzechu i to uczynił, a my Jemu wierzymy – i to jest naszą bezgrzesznością i przyjęciem świętości. Ten stan to jest stan następujący w jednej chwili, nie trwający latami, latami może trwać zrozumienie, że tak to jest, ale samo dotknięcie to jest moment, latami może trwać zrozumienie, że jest to chwila, aż nastąpi ta chwila, gdzie nagle wszystko się objawia i nagle rozumiemy, że jesteśmy tylko winni posłuszeństwo Bogu.
Iz 57:7-8: \”Na górze wielkiej i wysokiej tyś rozłożyła swe łoże, tam też wstąpiłaś, żeby składać ofiary. Postawiłaś twój znak rozpoznawczy za bramą i za słupami odrzwi. Tak, z dala ode Mnie się odkrywałaś, weszłaś i rozszerzyłaś swe łoże. Ugodziłaś się o zapłatę z tymi, których łoże umiłowałaś; pomnożyłaś z nimi twój nierząd, patrząc na stelę.\”
Wszystko się naprawia, nie to co widoczne, ale to co duchowe. Przywracana jest chwała Bogu, ponieważ Jego świętość przywracana jest w człowieku, ponieważ człowiek jest święty z powodu samego Boga. Bóg kładzie w nim świętość swoją, daje mu swoje życie, a życie Boga jest święte. Blisko jest moc chwały Bożej, bo siła mocy Bożej, ona to wszystko czyni, że zło się ujawnia. Chrystus powiedział: jak przyjdę to zło ujawnię, diabeł się ujawni na krótki czas, ale będzie pokonany, całkowicie będzie pokonany siłami duchowymi.
Dn 12:1: \”W owych czasach wystąpi Michał, wielki książę, który jest opiekunem dzieci twojego narodu. Wtedy nastąpi okres ucisku, jakiego nie było, odkąd narody powstały, aż do chwili obecnej. W tym czasie naród twój dostąpi zbawienia: ci wszyscy, którzy zapisani są w księdze.\”
Nasza prawdziwa wolność jest to wolność wydobycia wewnętrznej duchowej natury, tej natury, która została poddana w znikomość, i każdy ma w sobie tą naturę znikomości. Każde dziecko, które przychodzi na świat, gdy zawiązują się te problemy, które Bóg daje temu dziecku, jako człowiekowi, który będzie dorosły – będzie musiał stoczyć bitwę mocą zwycięską, którą już otrzymał. Ga 4:1-3: \”I to wam jeszcze powiem: Jak długo dziedzic jest nieletni, niczym się nie różni od niewolnika, chociaż jest właścicielem wszystkiego. Aż do czasu określonego przez ojca podlega on opiekunom i rządcom. My również, jak długo byliśmy nieletni, pozostawaliśmy w niewoli \”żywiołów tego świata\”.\” Nie bójmy się, nie ograniczajmy się co do świętości w sensie daru, przyjmijmy dar Chrystusowy. Jezus Chrystus nie pozostawia nas bez władzy – gdy się rodzimy na tym świecie, rodzimy się już z potęgą panującą nad tą naturą. Naszym przewodnikiem jest Chrystus. Jeśli ufacie, On daje wam pewność i przekonanie o waszej świętości, nie dlatego że jesteście dobrymi, tylko dlatego, że On to uczynił. Chodzi o odwagę, a właściwie objawienie, bo objawienie daje odwagę, że jesteśmy po prostu ludźmi, którzy są bezgrzesznymi. Ga 3:25-29: \”Gdy jednak wiara nadeszła, już nie jesteśmy poddani wychowawcy Wszyscy bowiem dzięki tej wierze jesteście synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą – dziedzicami.\”

Link do nagrania wykładu – 17.12.2022r.
Link do wideo na YouTube – 17.12.2022r.

„Otwórz usta swoje i zjedz, co ci podam.” Ez 2.8

Synowie Boży mają w sobie pełnię prawdy, pełnię tajemnicy Bożej, i nikt nie może ustawiać Synów Bożych co do – nie dotykaj, nie jedz, nie mów, nie objawiaj, nie wskazuj, nie ujawniaj grzechu – ponieważ do tego oni zostali powołani, żeby to właśnie czynić, bo taka jest ich natura, nie są powstali z natury ludzkiej, narodzili się z Boga.
Ez 2:8: \”Ty więc, synu człowieczy, słuchaj tego, co ci powiem. Nie opieraj się, jak ten lud zbuntowany. Otwórz usta swoje i zjedz, co ci podam.\”
Człowiek światłości ma w sobie pierwociny początku i ma w sobie całkowicie początek prawdy, która została ujawniona i dana synom Bożym, którzy upadli. Sam Bóg jest mocą stworzenia człowieka światłości, aby wypełnić dzieło. I w tym momencie cała prawda została przywrócona, wolą Bożą stworzony nowy człowiek, aby pierwociny początku w nim się objawiły. Synowie Boży mają w sobie całą tą tajemnicę, i wypełniają wszystko zgodnie z Prawem Bożym, ponieważ oni żyją w Chrystusie i Chrystus jest ich Prawem.
Ap 10:10-11: \”I wziąłem książeczkę z ręki anioła i połknąłem ją, a w ustach moich stała się słodka jak miód, a gdy ją spożyłem, goryczą napełniły się moje wnętrzności. I mówią mi: «Trzeba ci znów prorokować o ludach, narodach, językach i o wielu królach».\”
Objawienie to jest dar Boży, to jest dokładnie świętość. To że jesteśmy bez grzechu jest darem Boga, więc świętość jest darem. To jest otwarcie drogi prawdziwej – nie rozumienie, że jesteśmy bezgrzeszni, ale przyjąć objawienie Chrystusa. Objawienie oznacza pozbyć się rozumu, dociekania rozumowego, dociekania logicznego, podejrzliwości, że pewne rzeczy są niemożliwe, a jednocześnie przyjąć w swojej naturze wewnętrznej wolność od grzechów. Kto wierzy w Boga ma życie wieczne, bo uwierzył, czyli doznał objawienia wolności od grzechów, i nie idzie na sąd, lecz ze śmierci przeszedł do życia – to jest objawienie. Objawienie to jest przyjąć Chrystusa, nie zastanawiając się jak to będzie, co to będzie, jak ja to zrobię, czy to jest możliwe – przyjąć i uwierzyć, a On nas przemienia, bo to jest Jego dzieło, Jemu tylko znane i dla Niego tylko zdolne.
Jr 1:9-10: \”I wyciągnąwszy rękę, dotknął Pan moich ust i rzekł mi: «Oto kładę moje słowa w twoje usta. Spójrz, daję ci dzisiaj władzę nad narodami i nad królestwami, byś wyrywał i obalał, byś niszczył i burzył, byś budował i sadził».\”
Jeśli uwierzymy Chrystusowi i przyjmiemy objawienie tajemnicy naszego życia, które jest przed nami zakryte, którego nie rozumiemy i nie pojmujemy, i staniemy się Synami Bożymi, to moc Boga nas przeniknie, uwolni nas od umysłu ograniczonego, uwolni nas od rozumu ziemskiego, uwolni nas od ego ziemskiego, od tożsamości ziemskiej, bo ona już została uśmiercona; i nasza pełna świadomość zaistnieje w Bogu, będziemy mieli w pełni w Nim ufność i będziemy żyć darem świętości.
Jr 1:11-12: \”I skierował Pan następujące słowa do mnie: «Co widzisz, Jeremiaszu?» Odrzekłem: «Widzę gałązkę drzewa \”czuwającego\”». Pan zaś rzekł do mnie: «Dobrze widzisz, bo czuwam nad moim słowem, by je wypełnić».\”
Synowie Boży są zdolni zstąpić do głębin i wydobyć powierzone im życia, przyodziać tą naturę chwałą Bożą, powierzone im życia szatą miłości przyodziać i szatę życia wiecznego przywrócić. Czy życie świętością jest trudne? Wydaje się trudne, gdy się tego nie zacznie. Jak się zacznie, okazuje się proste, nie jest trudne. Ta natura śmiertelna, która dręczy bóstwo na sposób ciała, jest tylko pozorną naturą – zewnętrzną, ale wewnątrz jest życie, do którego mają dostęp Synowie Boży i które to życie dostrzegają, widzą; zewnętrzny świat tego nie dostrzega.
2Kor 13:2: \”Zapowiedziałem to już i teraz zapowiadam – jako obecny za drugim razem, a nieobecny teraz – tym, którzy już przedtem grzeszyli, i wszystkim innym, że gdy znów przyjdę, nie będę oszczędzał [nikogo].\”
Bóg nieustannie łaską nas obdarowuje. A ten świat nieustannie trzyma się grzesznego istnienia, tylko dlatego, że nie przyjmuje łaski i objawienia, i nie przyjmuje tej tajemnicy bezgrzeszności w wyniku dotknięcia osobistego Boga, tylko gdzieś tam w rozumie – jedni logicznie rozumieją, że są bez grzechu, bo to gdzieś tam wyczytali, a drudzy nie chcą uznać, że są bezgrzesznymi ponieważ widzą te grzechy. I jest jeszcze trzeci element – to jest to co dzisiejsi synowie buntu przedstawiają, jest to napisane, bardzo dziwny nakaz dzisiejszego świata: wobec Boga świętego człowiek powinien czuć się grzeszny, ponieważ tylko wtedy może dostąpić Jego chwały. Czyli w ludziach się wpaja takie zrozumienie, że Bóg jest tak wielki, tak doskonały, a człowiek zawsze musi czuć się grzeszny, aby zajmować właściwe miejsce w świecie ziemskim i nie uzurpować sobie miejsca u Boga. Ale przecież jesteśmy dziećmi Bożymi. Bóg – nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia. Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie (Ef.2.5-6). Po cóż mówić ludziom rzeczy nieprawdziwe? – chyba tylko po to, żeby paść własne zmysły, które dawno odpadły od prawdy. Nie oczekujcie od nikogo z synów buntu, że wskaże wam drogę do Boga, bo jej nie zna, a jeśli nawet zna, to dokładnie robią tak jak jest napisane: znają drogę, sami nie idą, innym nie pozwalają.
2Kor 13:3-4: \”Usiłujecie bowiem doświadczyć Chrystusa, który przeze mnie przemawia, a nie jest słaby wobec was, lecz ukazuje w was moc swoją. Chociaż bowiem został ukrzyżowany wskutek słabości, to jednak żyje dzięki mocy Bożej. I my także niemocni jesteśmy w Nim, ale żyć będziemy z Nim przez moc Bożą względem was.\”
Grzech, który jest w ciele, tylko i wyłącznie można zwalczyć świętością Chrystusową, która została dana nam w darze. Ten świat mówi, że trzeba zasłużyć na świętość; ale nikt na nią nie zasłużył, a wszyscy otrzymali ją w darze. Ciało grzeszne zawsze będzie grzeszne, kiedy nie powstaną Synowie Boży, którzy stoczą bitwę z grzesznością, mocą świętości Chrystusowej, która w nich emanuje potęgą mocy samego Chrystusa. On powiedział mocą Boga żywego, bo jest to Bóg żywy: bądźcie świętymi, bo Ja jestem Święty, ode Mnie otrzymaliście świętość, więc bądźcie świętymi dlatego, że Ja jestem Święty; macie Mnie, a mimo to świętymi nie chcecie być, bo uzależniacie tą świętość od umiejętności waszej, nigdy umiejętności wasze nie uczynią was świętymi, ponieważ nie jest to możliwe.
2Kor 13:5-6: \”Siebie samych badajcie, czy trwacie w wierze, siebie samych doświadczajcie! Czyż nie wiecie o samych sobie, że Jezus Chrystus jest w was? Chyba żeście odrzuceni. Mam zaś nadzieję, iż uznacie, że my nie jesteśmy odrzuceni.\”
Nie niszczmy daru Bożego, ale postępujmy w sposób święty. Każdy jest w stanie w każdej chwili, w każdej sekundzie, postępować w sposób święty, jeśli tylko chce, bo nie ma w nim żadnych granic co do takiego postępowania. Granice takie stwarza sobie tylko sam człowiek w głowie swojej, czyli inaczej można powiedzieć – jego sumienie go okłamuje.
Jr 1:5-7: \”«Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię». I rzekłem: «Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!» Pan zaś odpowiedział mi: «Nie mów: \”Jestem młodzieńcem\”, gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę.\”
Św. Paweł mówi: Bóg sądzić będzie przez Jezusa Chrystusa ukryte czyny ludzkie według mojej Ewangelii (Rz.2.16). To jest Ewangelia św. Pawła. Bóg będzie sądził świat z tej Ewangelii, z tego dzieła, bo po to stworzył człowieka, aby wypełnić to dzieło. Każdy człowiek jest do tego zdolny, ponieważ dzieło jego nie zapisane jest w jego komórkach ciała, które jest ciałem śmiertelnym, ale zapisane jest w Synach Bożych. Więc ci, którzy uwierzyli, żyją w sposób święty i nic ich nie ogranicza; oprócz nich samych, czyli ich niewiary. Chrystus uczynił wszystko doskonale, a to co św. Paweł objawia – swoją Ewangelię, mamy my to wypełnić, a On jest z nami, aby nas wspomagać w tym dziele. Mamy Chrystusa, który przecierpiał dokładnie wszystko to, co my cierpimy, nie są dla niego tajemnicą cierpienia człowieka, zna każdą bolączkę człowieka, każdy niepokój, każdy trud i każdą trwogę. Są tacy, którzy nie przeszli Jego cierpień, ale On przeszedł wszystkie jakie mogłyby spotkać człowieka.
Ap 14:6-7: \”Potem ujrzałem innego anioła lecącego przez środek nieba, mającego odwieczną Dobrą Nowinę do obwieszczenia wśród tych, którzy siedzą na ziemi, wśród każdego narodu, szczepu, języka i ludu. Wołał on głosem donośnym: «Ulęknijcie się Boga i dajcie Mu chwałę, bo godzina sądu Jego nadeszła. Oddajcie pokłon Temu, co niebo uczynił i ziemię, i morze, i źródła wód!»\”
Pojawia się wewnętrzna chwała Boża, przez to że jesteśmy świadomi tego kim jesteśmy, i że należy porzucić własną umiejętność rozumienia bezgrzeszności, ale przyjąć dar świętości; i gdy przyjmujemy dar świętości, wtedy przyjmujemy dar objawienia bezgrzeszności. To jest stan gwałtownego zrzucenia z siebie granic naszego życia, i lęku przed Bogiem, że nie możemy czuć się bezgrzesznymi wobec Boga. Ale właśnie powinniśmy się czuć bezgrzesznymi wobec Boga!, dlatego że On tego dzieła dokonał, i w taki sposób zaświadczamy o Jego wielkości, zaświadczamy o Jego prawdzie, zaświadczamy o tym, że Jego dzieło jest wszechobecne, wszechmocne i On jest Tym, który dokonuje dzieł, których nikt nie dokonuje, tylko On dokonuje. I to jest objawienie, że przekraczamy granice rozumu, umysłu, lęku, a kierujemy się wiarą ku największej doskonałości, którą jest prawdziwa natura człowieka wewnętrznego, dla której zostaliśmy stworzeni. Aby ta doskonałość ujrzała chwałę i objawiła chwałę wszystkiego w czym chwała istnieje. Bo Chrystus ujawnił swoją Chwałę, i ukrył we wszystkim co istnieje. A gdy On się objawi, ukaże się ta chwała w pełnej światłości, w pełnym blasku, w pełnej doskonałości, ponieważ jest ona prawdziwa, rzeczywista, bez granic, ponieważ Bóg nie ma granic, i nie powinniśmy Mu nigdy stawiać oporu.
Ez 13:8: \”Dlatego tak mówi Pan Bóg: Ponieważ przepowiadaliście rzeczy zwodnicze i mieliście kłamliwe widzenia, Ja występuję przeciwko wam – wyrocznia Pana Boga.\”

Link do nagrania wykładu – 13.12.2022r.
Link do wideo na YouTube – 13.12.2022r.

„Błogosławiony i święty, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu.” Ap 20.6

Duszą jesteśmy już doskonali. Chrystus Pan wyzwolił wszelką duszę i one wszystkie doznają powodzenia. Świadomość, która idzie za naturą duszy i światłości, która w niej emanuje, jest to wiara – zjednoczenie się świadomością z naturą tą, którą przeżywa już dusza. Pozwólmy Bogu stanowić o sobie przez teraźniejszość, która w nas istnieje. Świadomość nasza musi porzucić cienie życia przeszłego i żyć rzeczywistością Chrystusa czyli teraźniejszością. I w ten sposób wyzwolenie natury pięknej córki ziemskiej czyli bóstwa na sposób ciała, jest bliżej niż by się wydawało. Ktoś by pomyślał, że to jeszcze ogromnie długa droga. Mk 12:34: \”Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.\” A jest to tylko rzeczywistość Chrystusa, która tam panuje. I nie istnieją już tam cienie spraw przeszłych, ale istnieje obecność, i nie ma już tam tych, których ona kiedyś znała, ale jest Ten, który teraz jest życiem i prawdą i doskonałością.
Ap 20:6: \”Błogosławiony i święty, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu: nad tymi nie ma władzy śmierć druga, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z Nim królować tysiąc lat.\”
Niech wasze życie wyjdzie poza doczesny stan istnienia, niech wasze życie dotknie wymiaru niebiańskiego, bądźcie niebianami, postępujcie jak niebianie, postępujcie jak aniołowie, postępujcie w sposób doskonały, jesteście do tego zdolni, nie ograniczajcie się grzeszną naturą tego ciała, bo ono potrzebuje waszego wyzwolenia; gdy się wy nie wyzwolicie, ono także nie, kiedy wy będziecie wolni, bo uwolnił was Chrystus, ono ma ratunek od was.
Ga 3:25-27: \”Gdy jednak wiara nadeszła, już nie jesteśmy poddani wychowawcy. Wszyscy bowiem dzięki tej wierze jesteście synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa.\”
Wiara jest to stan gwałtownego przemienienia w nowy stan, w jednej chwili. Nie dajemy szansy szatanowi, aby wtrącił się w tą sprawę, tylko w jednej chwili się przemieniamy, i w tym momencie wiemy kim on jest, i już jesteśmy tymi, którzy przeznaczeni są do tego, żeby zmiażdżyć mu głowę. Tylko dzieło Pańskie jest ważne. Chrystus nas uwolnił, jesteśmy wolni, jesteśmy bez grzechów, jesteśmy doskonali i to jest naszym fundamentem, o którym już nie myślimy, ale na którym trwamy. I dostrzegamy, że mamy jeszcze stary grzech, który nie jest do końca naszym grzechem, ale na nas wpływa i jest jak nasz grzech. 2 P 1:8-10: \”Gdy bowiem będziecie je mieli i to w obfitości, nie uczynią was one bezczynnymi ani bezowocnymi przy poznawaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Komu bowiem ich brak, jest ślepym – krótkowidzem i zapomniał o oczyszczeniu z dawnych swoich grzechów. Dlatego bardziej jeszcze, bracia, starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór! To bowiem czyniąc nie upadniecie nigdy.\” Jest to grzech tej, za którą zostaliśmy uczynieni odpowiedzialni, ponieważ zostaliśmy stworzeni tylko dlatego, aby wydobyć tą, która jest życiem, aby dokończyć dzieło tych, którzy zostali stworzeni na początku po to, aby cały świat materii mógł oglądać chwałę Bożą.
Rz 8:15-16: \”Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi.\”
Synowie Boży dusze swoje oddali Bogu, a On ich przyodział darami Męża, aby zstąpili do głębin wydobyć pierwociny materii, która jest święta i doskonała, przez samego Boga stworzona, aby stała się przyczyną i ogniem; tymi ogniami zapalającymi w świętej naturze materię, która także zachowuje w sobie Boską doskonałość, żeby w ogniu świętym powstała i Boga też chwaliła.
Hbr 2:17-18: \”Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom.\”
Syn Boży nie przyszedł dusze zatracać, ale je wybawiać. Chrystus nikogo nie oskarża, oskarżenie na siebie ściąga sam człowiek nie ufając Chrystusowi. Chrystus nie sprzeciwia się swojej Krwi, Jego Krew w dalszym ciągu jest wyzwalająca, i kto się zwróci do Chrystusa ta sama Krew będzie go wyzwalała. Rz 8:33-34: \”Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł [za nas] śmierć, co więcej – zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami?\” Ale nie ma już drugiej krwi, która mogłaby wyzwolić tych, którzy tego nie chcą, to się raz stało, wtedy kiedy ludzie byli nieświadomi, i Krew wyzwoliła ich nawet kiedy tego nie rozumieli, nie chcieli, nie pojmowali, ale się to stało, ponieważ taka była wola Boga, i nie ma drugiej krwi, która mogłaby to uczynić, jest ta Jedna wystarczająca. Ludzie doświadczają, że jeśli mają odwagę, jeśli zaufają Bogu, jeśli pójdą Jego drogą, to im bardziej zanurzają się Bogu, tym bardziej znikają z tego świata, ale to znikanie nie umniejsza im w niczym, oni stają się silniejsi, mocniejsi, znika osobowość diabelska, która miała wpływ na nich przez jakiś stan zły, a oni są, oni coraz bardziej istnieją, bo Bóg o nich stanowi, bez względu na to co myślą. Ponieważ On jest ich życiem.
Łk 20:35-36: \”Lecz ci, którzy uznani zostaną za godnych udziału w świecie przyszłym i w powstaniu z martwych, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić. Już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom i są dziećmi Bożymi, będąc uczestnikami zmartwychwstania.\”
Uwolnienie się od wołania przeszłości, cieni przeszłości, jest to ustanowienie Chrystusa w sobie, nadrzędną władzą nad wszystkim kim jesteśmy, nad całą naturą naszej istoty, aby On rządził w pełni w nas. On jest uczuciem, czyli miłością w nas, i nie ma miejsca na emocje, i nie ma miejsca na rzeczy przeszłe, jest tylko miejsce na teraz, które przenika nas teraz i wszystko jest teraz. Uczucia moje są w Chrystusie, On wydobył mnie z tamtego świata, tamten człowiek już nie żyje, ja już go nie znam; pamiętam o historii, która kiedyś była, ale w żaden sposób nie ma tam zapisu emocjonalnego, ponieważ ten zapis został całkowicie usunięty przez Chrystusa, i ja mam tylko w tym momencie Miłość Chrystusa w sobie. To jest świadomość głębin, świadomość człowieka duchowego, świadomość człowieka przebudzonego. Wolą Pana jest, aby człowiek żył, chwałą Boga jest żyjący człowiek, chwałą Boga jest, aby człowiek żył. Nie upajajcie się emocjami, bo emocje są jak wino, które was upijają i upajają, porywają was do rzeczy niepotrzebnych, do zapominania życia, aby człowiek przestał żyć; wydaje mu się że żyje, ale wegetuje, a życie jego przemija, bo został schwytany przez emocje.
Hbr 4:15: \”Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu.\”
Musimy pamietać, że nie toczymy bitwy z ciałem, tylko z demonami, które to ciało dręczą. Jesteście duszami, które zrzuciły z siebie śmiertelne ciała. Kiedy jesteście w prostocie, macie związek z Bogiem, bo dusza ujawnia prawdę bezwzględną – z czym się łączy, tym jest.
Zawsze czułem w sobie pewną obecność, której nie rozumiałem, aż 33 lata temu zrozumiałem, że jedynym moim właściwym stanem, jest wpatrywać się w oblicze Tego, który jest jedyną doskonałością, w której mogę zobaczyć prawdziwy świat, prawdziwego siebie i prawdziwego człowieka, i wszystko takim jakim jest. I od tego czasu nieustannie patrzę w oblicze Pańskie, i cokolwiek czynię, myślę czy mówię, zawsze mówię w obliczu Pańskim, spoglądając nieustannie w Jego oblicze, co nie czyni mnie człowiekiem smętnym, trudnym i nie znającym humoru, w rożny sposób mogę funkcjonować, ale ten stan jest zawsze nienaruszalny.
Iz 61:10: \”«Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty.\”
Teraz tam, gdzie cień teraz jest cieniem, a nie był cieniem tylko był emocjami, on zbierał żniwo z mojego żywota, to w tej chwili cała moja ufność, całe moje oddanie jest tylko i wyłącznie Chrystusowi. I przez to, że jestem oddany Chrystusowi, to wypełniam pierwsze prawo miłości, miłuję Boga z całego swojego serca, z całej swojej duszy, z całego swojego umysłu, z całej swoje mocy, tak bardzo że miłości mojej nie ma dla tego świata, nie ma dla nikogo, tylko dla Chrystusa, bo Chrystus jest miłością tego wszystkiego we mnie w sposób najdoskonalszy. I miłuję bliźniego swego jak siebie samego, a siebie samego miłuję tak, że nie ma we mnie cienia przeszłości, jest we mnie tylko prawda teraźniejszości, teraz jest we mnie Chrystus, więc nie ma we mnie miejsca siłą rzeczy na zgorzkniałość, pustkę, próżność i wszystkie inne sprawy, które dręczyły człowieka; i miłuję bliźniego swego jak siebie samego, czyli też chcę mu dać Chrystusa, aby tylko On w nim mieszkał, i wtedy nie będzie w nim zgorzknienia, pustki i udręczenia, i niczego innego, tylko będzie sama miłość, gdzie Chrystus będzie prawdziwym duchem jego, który będzie kochał w nim w tym ciele świat najdoskonalej, doskonale i jedynie prawdziwie.
Iz 61:9: \”Plemię ich będzie znane wśród narodów i między ludami – ich potomstwo. Wszyscy, co ich zobaczą, uznają, że oni są błogosławionym szczepem Pana.\”
Gdy wchodzicie do głębin, to tam zaczyna się ruch i zaczyna się sytuacja przeciwdziałania złych, którzy chcą was napaść. Ale wy musicie pamiętać, być świadomi kim jesteście, bo szatan powoduje taką mgłę u człowieka, aby człowiek zapomniał gdzie jest i zapomniał o celu, wszystko robi, żebyście tam byli po to, żeby coś tam zrobić i nie pamiętali co macie zrobić, aby jedynym celem było to aby człowiek szedł, a gdzie już nie jest to istotne; a wtedy on was porywa do własnego dzieła, a wy nawet nie wiecie, że jesteście już w dziele szatańskim. Chrystus nas wyzwolił z grzechu, abyśmy mogli stoczyć bitwę z pierwiastkami zła na wyżynach niebieskich, które zniewalają ciało, z tymi zwierzchnościami w głębinach, które podbijają ten świat i toczą bitwę z człowiekiem żyjącym w chwale. Ef 6:12: \”Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich.\”
Iz 61:11: \”Zaiste, jak ziemia wydaje swe plony, jak ogród rozplenia swe zasiewy, tak Pan Bóg sprawi, że się rozpleni sprawiedliwość i chwała wobec wszystkich narodów».\”
Nie trapcie się tym co przeminęło, żyjcie rzeczywistością Chrystusa, który w teraźniejszości was wyzwolił, nie rozmyślajcie o grzechach, które kiedyś były waszym udziałem – są to tylko cienie spraw przeszłych, a rzeczywistość należy do Chrystusa – teraz waszym udziałem jest Chrystus. Jeśli cienie przeszłości was dręczą, to Chrystus jest światłem, które nie rzuca cienia, przenika wszystko, i żadne cienie tam nie przetrwają, bo to są cienie, które w Chrystusie nie trwają. Jeśli oskarżacie się przeszłością, to remedium na wasze zdrowie wewnętrznego człowieka, jest to że Jemu zaufaliście, Jego jesteście pewni i nie musicie niczego więcej wiedzieć. Jesteście pewni i przekonani i wiecie, że żyjecie bo On jest życiem, że was odkupił i nie macie żadnego grzechu, i że gdy On w was istnieje, to żaden cień przeszłości nie ma do was prawa, bo nie może się wedrzeć tam, gdzie nie ma cienia. Chrystus Pan przenika wszystko, nie ma niczego, czego by nie przeniknął, nie ma przed Nim zasłony, dla światła Chrystusa nie istnieje żadna przeszkoda, wszędzie dotrze, On przenika wszystko, nikt się przed Nim nie ukryje, dla Niego nikt nie staje się niewidzialny – Chrystus przenika wszystko.
Iz 49:17-18: \”Spieszą twoi budowniczowie, a którzy burzyli cię i pustoszyli, odchodzą precz od ciebie. Podnieś oczy wokoło i popatrz: Wszyscy się zebrali, przyszli do ciebie. Na moje życie! – wyrocznia Pana. Tak, w tych wszystkich ustroisz się jakby w klejnoty i jak oblubienica opaszesz się nimi.\”
To że jesteśmy bezgrzeszni, jest to wynikiem objawienia, które Bóg zsyła na każdego człowieka, przez to że każdego dotknął, i musimy żyć mocą objawienia, mocą łaski, a nie umiejętności rozumienia. Duch Boży swoim duchem nas przenika i On to kształtuje naszego ducha, a my żyjemy nie granicami tego ciała, ale nasze postrzeganie przez wiarę dociera do życia które jest poza cielesne i żyjemy już życiem niebiańskim, tam jest nasz cel, mimo ze żyjemy w ciele nie żyjemy potrzebami ciała, ale ciału dajemy to co ono potrzebuje, nie zdając sobie sprawy ze swoich potrzeb. Jest to przestrzeń nowego jego istnienia, ono tego nie widziało, ponieważ było deprawowane przez złego ducha, a gdy jest przez ducha prawdy wznoszone, to ono staje się czyste, spokojne, radosne, wyrażające się w sposób doskonały, gdzie nie ma nic co by było złe, bo Bóg stworzył wszystko doskonałe, więc nie ma niczego co by było niedoskonałe, wszystko jest prawdziwe, radosne. Flp 3:20-21: \”Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować.\”

Link do nagrań – Łężyce 8-11.12.2022r.
Link do wideo – Łężyce 8-11.12.2022r.

„Wtedy zapytałem: Jak długo, Panie?”; Iz 6.11

Nie jest ta przestrzeń rozdzielona czasem, epokami i eonami. Jezus Chrystus objawił duszy swoje istnienie, pomimo, że ona była w grzechu, i pomimo to, że uwikłała się w cielesne żądze, pragnienia mężczyzny, który nad nią panuje – Chrystus zstąpił i był ponad tym panowaniem, a ona zapragnęła Jego, bo dotknął jej wewnętrznej natury tak głęboko, tam w Komnacie Małżeńskiej, i w jednej chwili porzuciła tych, którzy ją zwodzili. Poszła za Tym, który ją uratował, bo przeniknął jej miejsce życia, Boskiej tajemnicy istnienia, gdzie się przebudziła, i zapragnęła żyć w Bogu. Piękna córka ziemska, pradusza, bóstwo na sposób ciała – ono dokładnie jest w tym samym stanie. Synowie Boży, siłą mocy Bożej, budzą w niej tożsamość światłości, której ona w sobie nie zna. Ale znają tą światłość ci, którzy ją posiadają, i nie chcą aby ta światłość się objawiła, ponieważ objawienie tej światłości, kończy istnienie świata demonicznego, i materii taką jaką znają, która sprawia, że demoniczna materia może się rozprzestrzeniać.
Iz 6:11: \”Wtedy zapytałem: «Jak długo, Panie?» On odrzekł: «Aż runą miasta wyludnione i domy bez ludzi, a pola pozostaną pustkowiem.\”
Wierzcie we Mnie a będziecie wolni, weźcie Mój dar i łaskę, a będziecie wolni i żywi. Nikt, kto uwierzył we Mnie i idzie drogą Ewangelii, ten kto uwierzył, że nie ma grzechów, uwierzył że jest czysty i jest doskonały, nie może ominąć drogi oczyszczenia wewnętrznego. Nikt, kto uwierzył, że jest ocalony, kto umarł z powodu Mnie, uwierzył w to, że Ja go uśmierciłem, nie może być ze Mną, nie spotykając się z pracą wewnętrzną. Nie wystarczy, że Ja was odkupiłem, ale jeszcze musicie Mnie być posłuszni. Bądźcie Mi posłuszni, bo nie będziecie mieli udziału we Mnie. Musicie w pełni Mi uwierzyć i w pełni Mi być posłusznymi, i dopiero wtedy rozpocznie się dzieło wewnętrzne.
Za 13:8-9: \”W całym kraju – wyrocznia Pana – dwie części zginą i śmierć poniosą, trzecia część tylko ocaleje. I tę trzecią część poprowadzę przez ogień, oczyszczę ją, jak oczyszcza się srebro, i wypróbuję tak, jak złoto próbują. I wzywać będzie mego imienia – a Ja wysłucham, i będę mówił: «Oto mój lud», a on powie: «Pan moim Bogiem».\”
Jezus Chrystus mówi: kto zaufa Mi i kto pójdzie drogą Ewangelii, ten będzie miał życie wieczne, stanie się Synem, a gdy stanie się Synem, stanie się gotowy i posłany. Kiedy dusza wasza zostanie już w Moich dłoniach ocalona, Ja ją zabiorę do Ojca w sobie, i zostanie ona we Mnie – Mężu jej. Ja jestem dla niej Komnatą Małżeńską, gdzie następuje tajemnica przyodziania i zjednoczenia. Ona jednoczy się ze Mną tak ściśle, że jedną naturą jesteśmy, i Ja nie muszę jej mówić dokąd ona ma zmierzać – ona idzie, a Ja wiem dokąd ona idzie, ona idzie do głębin. I Ja się nie pytam dokąd ona idzie, bo ona wie, i Ja wiem dokąd ona idzie – ona idzie wypełnić Prawo Boga, nie Mojżeszowe, ale Prawo Boże pierwsze idzie wypełnić.
Prz 2:20-22: \”Dlatego będziesz iść drogą prawych, trzymać się ścieżek uczciwych; gdyż ludzie prawi ziemię posiądą, uczciwi rozmnożą się na niej; nieprawych wygładzą z ziemi, z korzeniami wyrwie się przewrotnych.\”
Nie ma natury innej  poznawczej, głębszej i doskonalszej, jak Chrystus, który trwa w Bogu. Im bardziej wierzymy, im bardziej jesteśmy zanurzeni, jesteśmy pewni i przekonani i umocnieni w Chrystusie Panu, to spotyka nas w tej chwili spotkanie się z siłami, które roztaczają się w głębinach i pracują na rzecz ciemności. Musimy wydobyć się spod ich wpływu jako Synowie Boży, jako ci, którzy mają już życie z innego świata, wyzbyć się z sił, które chcą posiadać człowieka na tym świecie. Człowiek światłości nie pochodzi z Ziemi, ale jest dla Ziemi, aby Ziemia miała właściwe panowanie, aby mogła się rozradzać we właściwym kierunku, i chwalić Boga w sposób najdoskonalszy, bo człowiek jest do tego zdolny w pełni.
Jr 13:20-21: \”Podnieś oczy i patrz na przybywających z północy! Gdzie jest trzoda powierzona tobie, twoje wspaniałe owce? Co powiesz, gdy cię nawiedzą ci, których ty przyzwyczaiłeś do siebie jako najbliższych przyjaciół? Czy nie ogarną cię boleści jak rodzącą kobietę?\”
Synowie Boży, gdy w pełni stają się jawni, stają się świadomi Boskiej tajemnicy, opieki, Boskiego stworzenia, Boskiej natury, to w tym samym momencie otwiera się w nich tajemnica wiary, bo stają się potęgą otwierającą życie wewnętrzne, światłości wewnętrznej, czystej Pełni. Pełnią jest ten, który jest przyodziany, który zstępuje do tego, który jest Pełnią, ale nie wie, że jest Pełnią. Jesteście Pełnią, i cierpicie z braku Pełni. To jest o tej naturze wewnętrznej, pięknej córce ziemskiej, bóstwie na sposób ciała.
Jr 13:24-25: \”Rozproszę was więc jak plewy roznoszone podmuchem wiatru pustynnego. Taki jest twój los, zapłata ode Mnie za twój bunt – wyrocznia Pana – za to, że o Mnie zapomniałaś, a zaufałaś Kłamstwu.\”
Dusza nie jest świadoma swojego istnienia, ona swoje istnienie dopiero dostrzega, kiedy się łączy z jakąś naturą; ona nie zachowuje swojej tożsamości, ma natomiast tożsamość tego z czym się łączy, ta natura daje jej tożsamość. Dlatego ostatecznie doskonałą tożsamość ma, gdy się łączy z Bogiem, ma tożsamość Boga, i tożsamość Boga w niej emanuje. I ona zaglądając do siebie, doznaje chwały, ogromnej radości, ponieważ dostrzega, że jest Boską istotą. To Bóg daje jej poznanie jej, bo ona nie ma bez Niego poznania, ona nie ma świadomości swojego istnienia.
Hbr 6:11-12: \”Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość w doskonaleniu nadziei aż do końca, abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic.\”
Tu jest ta tajemnica, gdzie świadomi Synowie Boży są chwałą Boską, chwałą doskonałości Boga samego, i On objawia swoją tajemnicę, swoje Życie, i gdy Synowie Boży zstępują do głębin, On zstępuje do głębin, Chrystus Pan zstępuje do głębin i zstępuje Pełnia. Pełnia dotyka wewnętrznej natury pięknej córki ziemskiej, bóstwa na sposób ciała, i tam bóstwo na sposób ciała się otwiera i zaczyna Pełnia wypływać stając się Życiem, Pełnią istoty, która pozostawia zewnętrzną naturę ciała zbrukanego, a jest Ciałem świętym Boskiej natury, które jest Ciałem wiecznym.
Iz 13:11-12: \”Ukarzę Ja świat za jego zło i niegodziwców za ich grzechy. Położę kres pysze zuchwałych i dumę okrutników poniżę. Uczynię człowieka rzadszym niż najczystsze złoto, i śmiertelnika – droższym niż złoto z Ofiru.\”
Umysł człowieka wykorzystywany jest przez szatana, aby jego kreatywność mogła zapewniać nieustanny byt szatanowi, czyli świat odrębny od Boga, który jest światem iluzji, złudzenia i ułudy, ale dla szatana jest całkowicie rzeczywisty i tam swoje życie prowadzi, dla niego to nie ma znaczenia, że on jest wymyślony, bo jest faktyczny i żywy mocą tych ludzi, którzy w to uwierzyli. Więc – nie ufają sobie, ufają tylko Bogu – czyli trwają w Bogu i nie ufają sobie, że mogą w ludzki sposób pomóc Bogu, bo to działa już szatan, który w ludzki sposób ich oderwie od prawdy Boskiej. Dusza nie ma czegoś takiego jak wolność. Wolność dla ludzi oznacza nie należeć do niczego, dla duszy wolność to należeć do Tego, który jest wolnością, który daje wolność.
Rz 11:5-6: \”Tak przeto i w obecnym czasie ostała się tylko Reszta wybrana przez łaskę. Jeżeli zaś dzięki łasce, to już nie ze względu na uczynki, bo inaczej łaska nie byłaby już łaską.\”
Bóg nie przestał istnieć, a Chrystus jest na Ziemi nieustannie, bo powiedział: nie pozostawię Ziemi i was bez opieki. I kiedy dusza jednoczy się z Chrystusem, poznaje świat w Chrystusie, z którym się łączy, przez Tego, z którym się łączy, i przejawia tą samą dokładnie naturę, bo ma taką naturę wewnętrzną, czyli ściśle wypełnia wolę Bożą, a jednocześnie pragnie Jego jako jedynego Pana swojego serca. Bóg będzie nad tobą panował, a ty będziesz Mu nieustannie wierna, będziesz Go poszukiwała, a kiedy Go znajdziesz, będziesz spokojna, będziesz radosna i uratowana. Będziesz swoje pragnienia kierowała ku Bogu, On natomiast będzie nad tobą roztaczał opiekę. Zmierzamy do miejsca wszechobecnego, do przestrzeni, która jest ogromną przestrzenią wypełniającą wszystko, ale my ją dostrzegamy jako punkt, wypełnia wszystkie przestrzenie istniejące we wszechświecie, wszystkie miejsca jakie istnieją w mocy Boga.

Link do nagrania wykładu – 06.12.2022r.
Link do wideo na YouTube – 06.12.2022r.

„Cicho! Ukochany mój! Oto on! Oto nadchodzi!” Pnp 2.8

Nic co ukryte, nie zostanie zakryte, i co utajnione, nie zostanie w dalszym ciągu tajne; odkryte zostanie to co zakryte, i odtajnione to co utajnione.
Przychodzi ten czas odkrycia. Czuję niezmiernie głęboko, jak budzi się wewnętrzna siła światłości Synów Bożych. Synowie Boży w tajemnicy Chrystusa zstępują do głębin i otwierają w bóstwie na sposób ciała światłość. Otwierają pradawną potęgę światłości, pradawną Boską naturę, tutaj w miejscu życia, na Ziemi, gdzie to życie jest utajone, a jednocześnie skierowane ku jawności. Dla natury demonicznej jest to przerażające, jest to siła która przychodzi i rządzi, przychodzi i panuje, nie można w żaden sposób jej powstrzymać ani się jej przeciwstawić, ponieważ to jest siła światłości, siła potęgi nie wynikająca z rozumu, z umiejętności, ze zdolności, ale jest to wynik wiary i stawania się świadomą naturą istnienia.
Pnp 8:10: \”Murem jestem ja, a piersi me są basztami, odkąd stałam się w oczach jego jako ta, która znalazła pokój.\”
Bóstwo na sposób ciała nie jest zwykłym światłem. Nie jest to światło, które jest widzialne dla oka, ale jest widzialne dla duchowej natury człowieka, widzialne dla duszy, jest to światłość wewnętrznego istnienia, jako światłość pierwowzoru, światłość pełni, światłość doskonałości, i ta światłość przez Synów Bożych jest otwarta.
Prz 3:3-5: \”Niech miłość i wierność cię strzeże; przymocuj je sobie do szyi, na tablicy serca je zapisz, a znajdziesz życzliwość i łaskę w oczach Boga i ludzi. Z całego serca Bogu zaufaj, nie polegaj na swoim rozsądku\”
Darem Boga jest wolność. Kto wierzy jest wolny. Ludzie są istotami Boskimi, są dla ratunku wewnętrznej istoty, przyszli tutaj, aby ratować tą, która jest w opałach, a która tak naprawdę jest życiem, i naprawdę potrzebuje pomocy. To nie są same słowa, to jest wewnętrzna natura, którą każdy ma w sobie, jeśli ją uratujemy, to ożyjemy, bo wypełnimy dzieło, ponieważ ona jest naszym dziełem i wypełnieniem Prawa.
Pnp 2:8-10: \”Cicho! Ukochany mój! Oto on! Oto nadchodzi! Biegnie przez góry, skacze po pagórkach. Umiłowany mój podobny do gazeli, do młodego jelenia. Oto stoi za naszym murem, patrzy przez okno, zagląda przez kraty. Miły mój odzywa się i mówi do mnie: «Powstań, przyjaciółko ma, piękna ma, i pójdź!\”
Otwarte są drogi dla tych, którzy są w stanie się przemienić i porzucić zło, wybacza im Bóg w jednej chwili, i dusze ich wydobywa ze zła, które jest marnością nad marnościami, które jest niczym, które jest całkowitą ciemnością. I dusza doznaje lekkości, dlatego że ona jest teraźniejszością, i oderwana od tamtego stanu, ona tamtego stanu już nie pamięta i nie doznaje; doznaje stan już Boga, który ją przenika swoją mocą, i ona jest Boską naturą, ona z niej się raduje i w niej się umacnia.
Iz 58:8: \”Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza i szybko rozkwitnie twe zdrowie. Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie, chwała Pańska iść będzie za tobą.\”
Ciało nie jest przeznaczone do śmierci, nie jest przeznaczone do utrapienia, udręczenia i umęczenia, i ostatecznie na całkowicie zginięcie; ale ma w sobie tajemnicę Boskiego życia, wiecznego życia. Ciało, ma naturę świętą w sobie ukrytą, przed ciałem zakrytą i dla ciała nie znaną, bo Bóg umieścił doskonałą naturę Boską w tym ciele, objawiając ją w tajemnicy bóstwa na sposób ciała.
Iz 65:23-24: \”Nie będą się trudzić na próżno ani płodzić dzieci na zgubę, bo plemieniem błogosławionych przez Pana są oni sami, i potomkowie ich wraz z nimi. I będzie tak, iż zanim zawołają, Ja im odpowiem; oni jeszcze mówić będą, a Ja już wysłucham.\”
Synowie Boży nie są cielesnymi istotami w sensie ciała, ale są istotami cielesnymi w rozumieniu bóstwa na sposób ciała, czyli są cielesnymi z samego Ciała, z samego Ducha żywego Boga, są żywymi istotami, które są żywym przejawem Boskiej natury. A tam, gdzie wewnątrz nas istnieje piękna córka ziemska, pradusza, żona Boga, bóstwo na sposób ciała, tam gdzie człowiek ma otwartą tą naturę, otwartą prawdę, i postawiona przed nim jest ta tajemnica, dzisiaj świadomie czuje siebie.
Ez 37:22: \”I uczynię ich jednym ludem w kraju, na górach Izraela, i jeden król będzie nimi wszystkimi rządził, i już nie będą tworzyć dwóch narodów, i już nie będą podzieleni na dwa królestwa.\”
Ta wewnętrzna natura jest zbudowana z miłości i miłosierdzia, z miłości czystej, pierwszej, najprostszej, najdoskonalszej miłości, której ciemność nie ogarnia, ona przenika wszystko, ona nie rzuca cienia, bo dla niej wszystko jest przenikliwe. Cień powstaje wtedy, kiedy się o coś światło zatrzyma i wtedy cień rzuca, na coś pada i wtedy jest nieprzenikliwe. A to światło jest przenikliwe i nic go nie zatrzyma i dlatego nie rzuca cienia, przenika wszystko, nic nie jest w stanie tego zatrzymać.
Ef 2:14-15: \”On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój\”
Docieramy do głębi tajemnicy najgłębszej, dlatego że docierają tam ci, którzy oparci są w mocy samego Chrystusa. To są ci, którzy przyodziali się, i są mocni w Bogu siłą Jego potęgi, to są ci, którzy oblekli pełną zbroję Bożą, by mogli ostać się wobec podstępnych zakusów diabła.
Iz 58:6: \”Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać\”
Synowie buntu, nie pozwalają człowiekowi uwierzyć Chrystusowi, bo to jest faktyczny stan wolności, faktyczny stan świadomości, która zaczyna zanurzać się w chwale. Wiara Chrystusowi, że faktem jest wolność Chrystusowa – wyzwala nas z grzechu. A żeby wierzyć Chrystusowi, musi być Duch Święty, którego Chrystus przysłał, a On drogi otworzył dla tych, którzy wierzą, aby Ojciec i Syn przyszli i zamieszkali w nim. Duch Święty już drogi otworzył, już serca otworzył, już otworzył umysły, już dał poznanie.
Ef 2:21-22: \”W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.\”
I gdy nie będziecie mieli nic co was powstrzyma, ale wszystko to, co was przemienia i co o was stanowi, wtedy staniecie się nowym stworzeniem i staniecie się całkowicie tymi, gdzie zapragniecie w miłości, stanie się natychmiast. Ale jest to niemożliwe bez Chrystusa, czyli niemożliwe bez życia, niemożliwe kiedy człowiek nie będzie żył, niemożliwe jest gdy człowiek jest martwy, możliwe jest tylko wtedy kiedy człowiek żyje. Chrystus jest życiem i tylko On daje nam prawdziwe życie.
Pnp 6:2-3: \”Miły mój zszedł do swego ogrodu, ku grzędom balsamicznym, aby paść [stado swoje] w ogrodach i zbierać lilie. Jam miłego mego, a mój miły jest mój, on [stado swoje] pasie wśród lilii.\”
Jeśli jesteśmy świadomi natury wewnętrznej, to też mamy świadomość woli, mamy świadomość też zmiany, jest także możliwość działania, jest także kierunek podjęcia decyzji, jest ufność Bogu, jest: Panie Boże, to jest moja praca, zadanie. doświadczenie i próba, Ty dajesz mi łaskę, abym wyszedł z tego umocniony. W miejscu cichym, spokojnym i łagodnym, gdzie nieustannie trwa Chrystus, i z Nim my przebywamy nieustannie w izdebce, gdzie Bóg widzi w tajemnicy i my z Nim rozmawiamy w tajemnicy, i On nam daje w tajemnicy – to jest ten stan, to jest uczestnictwo w nieustannym stanie światłości wewnętrznej natury pięknej córki ziemskiej, czyli bóstwa na sposób ciała, gdzie nieustannie tam zachowujecie stan Boskiej obecności, i jesteście pogromcami dla ciemności, bo nie jesteście tymi, którzy się chowają, tylko tymi którzy tam przebywają i nieustannie to miejsce zdobywają.
Pnp 2:16: \”Mój miły jest mój, a ja jestem jego, on stada swe pasie wśród lilii.\”

Link do nagrania wykładu – 02.12.2022r.
Link do wideo na YouTube – 02.12.2022r.