Grawitacja powstaje w wyniku drgań i oddziaływania na siebie dualnego światła – cząsteczki i fali, gdzie cząsteczka, to żeński stan, a fala męski. Gdy zmniejsza się ilość światła dualnego, przez stanie się jednorodnym w procesie unifikacji, zmniejsza się grawitacja, która zależna jest od funkcji fali, czyli odległości od szczytowych punktów wychyleń fali.
Ciemna materia to materia, która w procesie przemiany, wchodzi w dryf, ku przesunięciu do niewidzialnego spektrum światła, poza długość fali 0,01 angstrema. W tym czasie przejawia się w innych wymiarach, które w dalszym ciągu są materialne, ale o dużo mniejszej gęstości materii i zmniejszonej ilości światła dualnego – tzn. zwykłej materii – które parując się, stając się bozonem i ulega skierowaniu do strumienia, który jest światłem jednolitym, statycznym.
Aby wydostać się z przestrzeni trójwymiarowej, musi przedostać się przez branę[1], granicę świata, w tym przypadku, trójwymiarowego. Jedyną możliwością jest pozostawienie formy gęstej, dualnej, ponieważ tylko światło jednorodne, przenika branę. W tym przypadku, tylko najgęstsza forma światła pozostaje w branie. Dzieje się to tak jak z plastikową kulką, która jest otoczona opiłkami żelaza.
Gdy energia kulki skierowana jest w kierunku opiłków, czyli na zewnątrz, ściśle jest związana z nimi. Gdy wyrzucimy ją w kierunku kurtyny magnetycznej, brany, odbije się od niej, mimo że, jest plastikowa, ponieważ, opiłki nie pozwalają jej przedostać się przez kurtynę. Gdy jednak, energia jej skieruje się do wnętrza i kulka zostanie wyrzucona w kierunku kurtyny magnetycznej, brany, przeleci przez nią, a opiłki pozostaną na kurtynie.
Wtedy ta materia, przestaje być widoczna w trójwymiarowym świecie, ale w dalszym ciągu pole pełni ma na nią wpływ, a nawet większy niż wcześniej, ponieważ silniej oddziałuje na wewnętrzną energię, unifikując fermiony wewnętrznym polem strumienia. W innych wymiarach sytuacja się powtarza, – przechodząc przez branę tego wymiaru, także musi pozostawić formę gęstości, która determinuje ten wymiar. Aby to nastąpiło, musi nastąpić dalsza unifikacja cząsteczek w kierunku strumienia.
Grawitacja coraz słabiej na nią wpływa, z powodu coraz mniejszej gęstości materii. To Pole Pełni, kieruje tym procesem, które połączone jest z każdą cząsteczką, strumieniem. W rozwoju duchowym, ta przemiana, dotyczy człowieka bezpośrednio. Rozwój ewolucyjny, związany jest z doświadczaniem, w każdym wymiarze przez tysiące lat całej ewolucji, z czym wiąże się osiąganie coraz mniejszej gęstości, w czasie przenikania przez brany, aż do pozbycia się całej \”zwykłej\” materii i stania się świetlistym ciałem.
Człowiek przez zjednoczenie się z Bogiem, w jednym akcie, kieruje świadomość ku wewnętrznemu prawu, wierze, która nim jest. W ten sposób samoistnie przestaje istnieć związek z otaczającą go energią – światem. Tym samym nie jest ograniczony przez wymiary, które, rozdzielone są branami. Istnieje w każdym miejscu wszechświata, będąc powstałym z energii strumienia. W tym stanie jest świetlistym ciałem.
W wyniku ewolucji technicznej, zapewne powstaną urządzenia, które będzie wykorzystywał człowiek, do przenikania bran, aby eksplorować wymiary i podróżować bezczasowo do każdego miejsca wszechświata. Im bardziej będzie się zbliżał do źródła, tym potężniejsze będzie musiał mieć pole, aby utrzymać formę, z którą jest związany przez grawitację i świadomość. Pozostając w procesie powolnej ewolucji, a wręcz unikając jej, zbliża się do nieuchronnej przemiany, do której nie jest przygotowany.
Pole, którym się otacza jest \”owczą skórą\”, czyli polem kondensatu bozonowego, które ma postać jednorodnego pola i jest horyzontem zdarzeń, przez co może mieć kontakt ze strumieniem, nie ulegając zniszczeniu. Ale czarna dziura jest braną, przez którą nie może przeniknąć żadna forma światła dualnego, także bozony tracą swoją powłokę, unifikując się w strumień, mimo że nie są, dualnym stanem.
Utrata \”owczej skóry\”- rozpoznanie – powoduje rozpad powłoki atomowej, rozerwanie sił słabych i silnych, i wyrzucenie, wystrzelenie w postaci neutronów z taką siłą, z jaką wiązały je siły grawitacyjne broniące się przed rozerwaniem, tworząc grawitacyjną falę stojącą, zachowując ostatni stan istnienia – akcja, interakcja. Zapewne te neutrony – z powodu siły, z jaką przeciwstawiały się rozerwaniu – staną się postacią gwiazdy neutronowej lub jeszcze gęstszą postacią istnienia materii.
W tej formie czas płynie niezauważalnie ograniczając działanie ewolucji i w nieskończenie długim czasie utrzymując wibracje stanu rozrywającej się formy. Ta postać materii wyrzucona jest poza brzeg wszechświata, z powodu całkowitej odwrotności do pola pełni i przez nie utrzymywana a tym stanie, wbrew grawitacji, aż do czasu całkowitej unifikacji pozostałej materii. Człowiek żyjący w Bogu, nie jest uzależniony od techniki i korzysta ze wszystkich darów Boskich, nie posiadając.
Grawitacja, jest to funkcja fali do cząsteczki światła. Im dłuższe oscylacje cząsteczki, tym większa grawitacja. Fala jest skierowana w kierunku strumienia, a cząsteczka w kierunku zewnętrznego świata. Im bardziej się kieruje do materii, tym gęstszą materią się staje, tworząc gęste struktury, gdy jest dłuższą falą światła, zajmuje niższy wymiar. Każde przejście przez branę skraca amplitudę cząsteczki(zwykłej materii) do fali(materii pozostającej w połączeniu z duchowym stanem), tym samym zwiększa się częstotliwość, zmniejsza grawitacja i gęstość materii aż do anihilacji, gdy łączy się cząsteczka i antycząsteczka.
Gdy fala całkowicie kieruje energię do strumienia, cząsteczka całkowicie traci odniesienie do świata, ponieważ ma energię tylko z fali i zyskuje całkowity spin, nie mając materialnego stanu. Antymateria i materia jest takim stanem materii, gdzie cząsteczka zajmuje jednocześnie dwa przeciwległe sobie stany istnienia, na przeciwnych szczytach fali, i ma tą samą energię tylko, że o odwróconym wektorze. Obserwator nie dostrzega ruchu cząstki, ale widzi jej krańcowe stany.
Gdy amplituda zmniejsza się, obserwator dostrzega cząstki, które zbliżają się do siebie, mimo że jest to, jedna cząstka. Zerowa funkcja fali, ukazuje całkowite połączenie się dwóch stanów materii. Jest to jedna cząstka, która powraca do stanu światła statycznego, jednolitego, łącząc się ze stanem \”męskim\” zyskując całkowitą energię i znikając dla obserwatora. Jest świetlistą postacią materii. CDN…
[1] – Termin \”brana\” oznacza granicę między jednym wymiarem(przestrzenią), a drugim, gdzie bez porzucenia formy obowiązującej w danym wymiarze, nie można przejść na wyższy poziom egzystencji, istnienia.
