Nie stawiajmy granic Temu, który złożył ofiarę ze swojego życia i całkowicie nas wyzwolił! Pozwólmy, abyśmy całkowicie zanurzyli się w tej chwale i stańmy się dziećmi, korzystając całkowicie z dziedzictwa Bożego, czerpmy z tej radości, nie stawiając granic tej miłości.
Nie stawiać granic odkupieniu oznacza:
Chrystus mnie odkupił i nie mam żadnego grzechu, jest to do szpiku kości czuć się wolnym.
Pobierz plik
NIE STAWIAJMY GRANIC ODKUPIENIU
Spotkanie nasze dzisiejsze jest zgłębieniem prawdy Bożej, aby nie stawiać granic odkupieniu, aby nie stawiać granic miłosierdziu Bożemu. Aby nie stawiać granic miłości Bożej, aby nie stawiać granic życiu Bożemu i prawdzie Bożej.
I mogę powiedzieć to, w taki sposób: nie stawiać granic – oznacza wewnętrzne dziecięctwo Boże, nie tylko zewnętrzne, ale wewnętrzne dziecięctwo Boże.
Ponieważ ciekawą sytuacją jest to, że jak byliśmy na Szrenicy to były głosy, że na Szrenicy będzie o dziecięctwie, i było oczywiście. Tylko było ujawnione to dziecięctwo, nie w taki sposób jak człowiek sobie gdzieś myślał, jak to dziecięctwo może wyglądać. Ale ono było. To było dziecięctwo, tylko że tak bardzo odmienne, tak bardzo inne, tak bardzo nieznane dla człowieka. Bo to było dziecięctwo, które mówiło o nie stawianiu granic Chrystusowi, miłosierdziu Bożemu; zewnętrzna natura prawdy.
Wiele osób stawia granice, myśląc że nie stawia. W jaki sposób?
Chcąc zwiększyć mądrość ludzką; kiedy to gromadzą w mądrościach ludzkich, to stawiają granicę Bogu, ponieważ Bóg widzi mądrość ludzką jako granicę do swojego działania.
I tutaj przedstawię 1 List św. Pawła do Koryntian 2:
4 A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, 5 aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej. 6 A jednak głosimy mądrość między doskonałymi, ale nie mądrość tego świata ani władców tego świata, zresztą przemijających. 7 Lecz głosimy tajemnicę mądrości Bożej, mądrość ukrytą, tę, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, 8 tę, której nie pojął żaden z władców tego świata; gdyby ją bowiem pojęli, nie ukrzyżowaliby Pana chwały; 9 lecz właśnie głosimy, jak zostało napisane, to, czego ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują. 10 Nam zaś objawił to Bóg przez Ducha. Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. 11 Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży. 12 Otóż myśmy nie otrzymali ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, dla poznania darów Bożych. 13 A głosimy to nie uczonymi słowami ludzkiej mądrości, lecz pouczeni przez Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha. 14 Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego poznać, bo tylko duchem można to rozsądzić.
Więc tutaj zauważyliśmy, że jest przedstawione, że wiele osób uważa że ma Ducha, a w dalszym ciągu ma swój rozum, ponieważ wystąpiła pomyłka. Są tak bardzo zafascynowani rozumem swoim, gdzie zły duch wszystko czyni, aby oni traktowali to jako Ducha Bożego, że będąc tym zafascynowani, ulegają własnym, ludzkim mądrościom, myśląc że to są duchowe mądrości; ale tak prawdę mówiąc – to w dalszym ciągu głupstwem jest mądrość Boża, a mądrość która jest w człowieku, jest mądrością większą. Ale tak nie jest.
Św. Paweł mówi od czwartego wersetu, że nie głosimy mądrości ludzkiej, ale mądrość Bożą, którą można tylko duchem rozpoznać.
Więc czym jest nie stawianie granic odkupieniu? – Porzucanie mądrości ludzkiej.
Bo mądrość ludzka jest to stawianie granic Odkupieniu.
Dlatego że mądrość ludzka, ona chce stać przed Chrystusem i mówić co On ma zrobić – czy ma zrobić to, czy tamto.
Całość wykładu można pobrać w załączonym pliku.
Pobierz plik
