List do Kościoła w Filadelfii
(…)To mówi Święty, Prawdomówny,
Ten, co ma klucz Dawida,
Ten, co otwiera, a nikt nie zamknie,
I Ten, co zamyka, a nikt nie otwiera.
Znam twoje czyny.
Oto postawiłem jako dar przed Tobą drzwi otwarte,
których nikt nie może zamknąć,
bo ty chociaż moc masz znikomą,
zachowałeś Moje słowo
i nie zaparłeś się mego imienia.
Oto Ja ci daję z synagogi szatana,
spośród tych, którzy mówią o sobie, że są Żydami –
a nimi nie są, lecz kłamią.
Oto sprawię, iż przyjdą i padną na twarz do twych stóp,
a poznają, że Ja cię umiłowałem.[…]
Trzymaj, co masz,
by nikt twego wieńca nie zabrał!
Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego,
I już nie wyjdzie na zewnątrz.
A na nim imię Boga mojego napiszę
I imię miasta Boga mojego,
Nowego Jeruzalem, co z nieba zstępuje od mego Boga,
i moje nowe imię.
Kto ma uszy ,niechaj posłyszy, co mówi
Duch do Kościołów. ( Ap 3, 7-13)
„TEN, CO OTWIERA, A NIKT NIE ZAMKNIE”
Rozpoczniemy nasze dzisiejsze spotkanie, jak zawsze ukazujące nowe przestrzenie. Ja nie zastanawiam się o czym będzie wykład, Cały czas proszę Ducha św., by On to czynił. Ja nie mogę tego czynić, dlatego, że w rozumie nie ma tego, co Bóg nam chce dać.
O tym mówi: ani rozum, ani ciało, ani krew nie da wam tego, co Bóg Ojciec chce wam dać. To Bóg Ojciec objawił wam tą tajemnicę. Ani krew, ani ciało, ani rozum, nie dało wam tego poznania. To Bóg Ojciec mój w niebie, dał wam to poznanie.
Dlatego umysł nie może dać nam tego poznania, bo umysł nie jest wiedzą, umysł jest zadziwieniem. Przez zadziwienie ma udział w wiedzy, jest uczestnikiem tej wiedzy, ale nie jest miejscem gromadzenia wiedzy, jest uczestnikiem. Czyli można było powiedzieć, że umysł człowieka jest tak skonstruowany, że wiedza, która istnieje we wszechświecie, ona jest, ona jest bezsprzecznie istniejąca, prawda Boża.
Bóg dając człowiekowi wiedzę, prawdę o sobie, o naturze wszechświata, o naturze sensu i celu istnienia, wkłada – że tak mogę kolokwialnie powiedzieć – wkłada do rozumu człowieka pewną wiedzę i ta wiedza zaczyna się kształtować w taki sposób, jak rozum jest do tego przygotowany. Czyli można powiedzieć inaczej, żeby to można było zrozumieć – rozum każdego człowieka ma pewien konkretny kształt, konkretnie jest skonstruowany wedle jego natury psychicznej, emocjonalnej etc.
Więc ta wiedza staje się kompatybilna, dostraja się do jego rozumu i dopiero człowiek zaczyna pojmować. Czyli wpływa na kształt jego rozumu.
I w ten sposób można powiedzieć, że Bóg myśli naszymi myślami. Nasze myśli są w dalszym ciągu naszymi myślami, ale gdy Bóg myśli naszymi myślami, to kształt Jego doskonałości, przez umysł nasz dociera do naszego wnętrza i poznajemy prawdę, która nie pochodzi, nie wychodzi z rozumu, ale przez rozum jest rejestrowana, poznawana i wyrażana. Im bardziej jest wyrażana, tym bardziej jest dostrajana do rzeczywistości tego świata, dla innych ludzi i umysł nasz coraz bardziej dostraja się do nieustannej wiedzy Bożej, bo już nie słucha głosów tego świata, ale słucha głosu Bożego, który nieustannie kształtuje jego myśli.
I w tym momencie człowiek, który mówi w różnych sytuacjach, to on nie mówi już,- kształtując swoje myśli wedle własnej potrzeby, ale Bóg kształtuje jego myśli, wedle tego, co ten człowiek chce powiedzieć. Ale ten człowiek nie chce nic powiedzieć innego, jak tylko to, co chce Bóg powiedzieć. Bo to, co ten człowiek chce i Bóg, jest tym samym.
Dlatego dojście do takiego stanu, gdzie to, co chcemy, jest tym dokładnie – co Bóg chce dla nas, jest tą doskonałością, która musi się coraz głębiej kształtować. Zanurzać w nas.
Bóg nieustannie jest.
Bóg się nigdzie nie ukrywa. Ludzie natomiast mówią: gdzie się Bóg ukrył? Gdzie On jest?
Ale Bóg się nigdzie nie ukrywa. To rozumy ludzkie, dusze, serca ludzkie odwróciły się od Boga i poszukują go tam, gdzie chciałyby Go znaleźć.
Całość wykładu można pobrać w załączonym pliku.
Pobierz plik
