Wdzięczność jest to zdolność,
prawdziwa zdolność serca naszego,
otwarcie się na przyjmowanie
tego, co Ojciec nam daje.
Wdzięczność jest to przyjęcie życia Ojca.
Kto w swoim sercu uwierzy,
że Jezus Chrystus został wskrzeszony przez Ojca,
zmartwychwstał i wstąpił do nieba,
zaświadcza o swoim wskrzeszeniu,
zaświadcza także o swoim życiu,
i o swoim nowym stworzeniu,
i że jest istotą nową
dla pełnienia uczynków z góry ustalonych,
czyli jest synem Bożym.
Pobierz plik
WDZIĘCZNOŚĆ JEST TO PRZYJĘCIE ŻYCIA OJCA
Nasze spotkania coraz głębiej ukazują działanie Prawa Starożytnego.
Gdy czytamy Księgę Królewską, czy Powtórzonego Prawa, czy Stary Testament, czy Nowy Testament, czy Ewangelię, czy Listy św. – Pawła, Piotra, Jakuba, czy św. Jana – zauważamy że wszędzie jest mowa o Prawie Starożytnym.
Nie przedstawione jest to może w sposób bezpośredni, że Prawo Starożytne. Ale jest ukazana ta sytuacja, że synowie Boży przychodzą wydobyć z udręczenia jęczące stworzenie, którym jest właśnie nasza natura ziemska, cielesna.
Błędem ogromnym jest, że człowiek siebie postrzega jako ciało, ponieważ nie jest ciałem.
Proszę zauważyć 2 List do Koryntian rozdz.5, 14 jest napisane: że Jezus Chrystus umarł za wszystkich, a jak umarł za wszystkich, to wszyscy umarli. Wszyscy, co do jednego.
I co chcę tutaj powiedzieć jeszcze o bardzo ważnej rzeczy – wszyscy umarli w ciele.
I bardzo wyraźnie św. Paweł przedstawia – umarła nasza grzeszna natura, w ciele Jezusa Chrystusa przybita do krzyża. To samo ciało jest zdjęte z krzyża, w którym to została uśmiercona nasza grzeszna natura; zostało zdjęte z krzyża. I Jezus Chrystus 3 dni później zmartwychwstał.
I jak to mówi List św. Pawła do Efezjan: tak jak On zmartwychwstał, Jego ciało, także i my którzy w tym ciele byliśmy, także zostaliśmy przywróceni do życia doskonałego, czyli stworzeni nową naturą.
Czyli nie jest to gdzieś obok, ale w Nim samym. Więc dlatego musimy pamiętać że w Jezusie Chrystusie, nie oznacza że to jakaś jest przenośnia, tylko w Jezusie Chrystusie można to określić jako w przestrzeni, w miejscu, jako życiu.
Jak to powiedział św. Jan: wstąpiłem do nieba i nie widziałem świątyni, ponieważ Bóg jest świątynią, On jest cały świątynią.
Więc św. Paweł mówiąc o tym, że zostaliśmy wskrzeszeni razem z Jezusem Chrystusem; mówi o tej sytuacji, że jak zostaliśmy uśmierceni w ciele Jezusa Chrystusa, to dokładnie w tym samym ciele zostaliśmy wskrzeszeni.
I List św. Pawła do Rzymian rozdz. 6 dokładnie o tym mówi, o czym rozmawiamy, on jest bardzo ciekawy bo przedstawia naszą postawę – 1 Cóż więc powiemy? Czyż mamy trwać w grzechu, aby łaska bardziej się wzmogła? Żadną miarą! 2 Jeżeli umarliśmy dla grzechu, jakże możemy żyć w nim nadal?
Całość wykładu można pobrać w załączonym pliku.
Pobierz plik
