„Przeto wyjd藕cie spo艣r贸d nich i od艂膮czcie si臋 od nich, m贸wi Pan” 2 Kor 6.17
Kiedy cz艂owiek kieruje si臋 w z艂膮 stron臋, to udaremnia 艂ask臋 Bo偶膮 wzgl臋dem siebie. Dzisiaj Chrystus chce powiedzie膰: dlaczego ty cz艂owieku udajesz, 偶e niczego nie widzisz? dlaczego nie chcesz widzie膰 tego, jaka jest prawda? Je艣li wiemy, 偶e co艣 si臋 dzieje, to jest to wezwanie – kim jeste艣? – czy jeste艣 cz艂owiekiem wierz膮cym w Boga, czy jeste艣 […]
„Bogu samemu z艂贸偶 pok艂on! 艢wiadectwem bowiem Jezusa jest duch proroctwa.” Ap 19.10
Po co szukasz tego co ju偶 umar艂o? Po co szukasz tego co ju偶 nie istnieje? Dlaczego nie 偶yjesz tym co jest nowe i 偶ywe? Rz 7:4: „Tak i wy, bracia moi, dzi臋ki cia艂u Chrystusa umarli艣cie dla Prawa, by z艂膮czy膰 si臋 z innym – z Tym, kt贸ry powsta艂 z martwych, by艣my zacz臋li przynosi膰 owoc Bogu.” Dotarli艣my […]
„przywr贸c臋 ci zdrowie i z ran ciebie ulecz臋 – wyrocznia Pana” Jr 30.17
Upadek pierwszego 艣wiata spowodowa艂, 偶e zosta艂a przerwana kontynuacja dzie艂a Pa艅skiego dla materii, aby materia wznosi艂a si臋 ku doskona艂o艣ci Bo偶ej. Natura wewn臋trzna, kt贸ra teraz jest t膮 natur膮 przeciwstawiaj膮c膮 si臋 prawdzie Bo偶ej, bo zosta艂a zniewolona w pierwszym 艣wiecie – to jest pi臋kna c贸rka ziemska, b贸stwo na spos贸b cia艂a, kt贸re zosta艂o udr臋czone przez tych, kt贸rzy mieli je chroni膰, […]
„Otw贸rz usta swoje i zjedz, co ci podam.” Ez 2.8
Synowie Bo偶y maj膮 w sobie pe艂ni臋 prawdy, pe艂ni臋 tajemnicy Bo偶ej, i nikt nie mo偶e ustawia膰 Syn贸w Bo偶ych co do – nie dotykaj, nie jedz, nie m贸w, nie objawiaj, nie wskazuj, nie ujawniaj grzechu – poniewa偶 do tego oni zostali powo艂ani, 偶eby to w艂a艣nie czyni膰, bo taka jest ich natura, nie s膮 powstali z natury ludzkiej, […]
„B艂ogos艂awiony i 艣wi臋ty, kto ma udzia艂 w pierwszym zmartwychwstaniu.” Ap 20.6
Dusz膮 jeste艣my ju偶 doskonali. Chrystus Pan wyzwoli艂 wszelk膮 dusz臋 i one wszystkie doznaj膮 powodzenia. 艢wiadomo艣膰, kt贸ra idzie za natur膮 duszy i 艣wiat艂o艣ci, kt贸ra w niej emanuje, jest to wiara – zjednoczenie si臋 艣wiadomo艣ci膮 z natur膮 t膮, kt贸r膮 prze偶ywa ju偶 dusza. Pozw贸lmy Bogu stanowi膰 o sobie przez tera藕niejszo艣膰, kt贸ra w nas istnieje. 艢wiadomo艣膰 nasza musi porzuci膰 […]
„Wtedy zapyta艂em: Jak d艂ugo, Panie?”; Iz 6.11
Nie jest ta przestrze艅 rozdzielona czasem, epokami i eonami. Jezus Chrystus objawi艂 duszy swoje istnienie, pomimo, 偶e ona by艂a w grzechu, i pomimo to, 偶e uwik艂a艂a si臋 w cielesne 偶膮dze, pragnienia m臋偶czyzny, kt贸ry nad ni膮 panuje – Chrystus zst膮pi艂 i by艂 ponad tym panowaniem, a ona zapragn臋艂a Jego, bo dotkn膮艂 jej wewn臋trznej natury tak g艂臋boko, […]
„Cicho! Ukochany m贸j! Oto on! Oto nadchodzi!” Pnp 2.8
Nic co ukryte, nie zostanie zakryte, i co utajnione, nie zostanie w dalszym ci膮gu tajne; odkryte zostanie to co zakryte, i odtajnione to co utajnione. Przychodzi ten czas odkrycia. Czuj臋 niezmiernie g艂臋boko, jak budzi si臋 wewn臋trzna si艂a 艣wiat艂o艣ci Syn贸w Bo偶ych. Synowie Bo偶y w tajemnicy Chrystusa zst臋puj膮 do g艂臋bin i otwieraj膮 w b贸stwie na spos贸b cia艂a […]
„Umi艂owani, je艣li serce nas nie oskar偶a, mamy ufno艣膰 wobec Boga” 1J 3.21
B贸g powiedzia艂: uwolni艂em twoje serce, je艣li serce ci臋 oskar偶a, to pami臋taj 偶e Ja je uwolni艂em, i nie mo偶e ono powiedzie膰: jestem winne; je艣li B贸g powiedzia艂: jest niewinne. Iz 43:18-19: „Nie wspominajcie wydarze艅 minionych, nie roztrz膮sajcie w my艣li dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuj臋 rzeczy nowej: pojawia si臋 w艂a艣nie. Czy偶 jej nie poznajecie? Otworz臋 te偶 drog臋 na […]
b艂ogos艂awie艅stwa otch艂ani le偶膮cej najni偶ej Rdz 49.25
Cz艂owiek z przebudzon膮 wewn臋trzn膮 natur膮, gdy natura wewn臋trzna si臋 budzi, mo偶e czu膰 si臋 dziwnie i obco, nienaturalnie, jest po prostu zagubiony. Ale kiedy kieruje si臋 uczuciem, pozwoli uczuciu 偶y膰, pozwoli tej naturze wewn臋trznej przejawia膰 si臋 i emanowa膰 – jest przywracany do naturalnego biegu Boskiej mocy w cz艂owieku, jest to przeciwdzia艂anie wszechobecnym d艂ugotrwa艂ym dzia艂aniom szatana, kt贸ry […]
„da艂em ci czo艂o jak diament” Ez 3.9
Dusza jest 偶yciem. Gdy B贸g spogl膮da w g艂臋biny duszy, kt贸r膮 porwa艂 do Siebie i ukry艂 w Sobie, spogl膮da i poznaje Siebie, widzi Siebie, poniewa偶 w tej duszy nie ma nic innego, jak tylko On; poniewa偶 dusza nie ma swojej to偶samo艣ci, ale to偶samo艣膰 Tego, kt贸ry j膮 przenika, i post臋puje w spos贸b doskona艂y jak doskona艂y jest Ojciec, […]
„Tak przeto teraz wzdychamy, pragn膮c przyodzia膰 si臋 w nasz niebieski przybytek,” 2 Kor 5.2
Dusza pochodzi z samej natury Boskiej, nie ma ona swojej to偶samo艣ci, to偶samo艣膰 duszy daje B贸g – Jego 偶ycie, Jego 艣wiat艂o艣膰. Dusza jest 艣wiadoma Boskiej natury z powodu Boskiej mocy przenikaj膮cej przez ni膮, nie ma to偶samo艣ci sama z siebie, zawsze daje jej to偶samo艣膰 stan, z kt贸rym si臋 艂膮czy, 艣wiat艂o艣膰 przenikaj膮ca dusz臋 powoduje to, 偶e ona rozumie, […]
„Patrzmy na Jezusa, kt贸ry nam w wierze przewodzi i j膮 wydoskonala.” Hbr 12.2
My, nie przez zmys艂owe postrzeganie tego 艣wiata, kierujemy si臋 ku Bogu, ale przez uczucie, kt贸re wewn膮trz nas jest 偶ywe, jawne i pulsuje prawdziwym 偶yciem. Wiara ma odniesienie do stanu, kt贸ry jest rzeczywisty, i ma otwart膮 drog臋 do wyj艣cia, a t膮 drog膮 wyj艣cia jest Chrystus. I gdy wierzymy z ca艂ej si艂y, to jeste艣my przenikni臋ci chwa艂膮 Bo偶膮, […]
„Wprowad藕 mnie, kr贸lu, w twe komnaty!” Pnp 1.4
Objawi si臋 nowa przestrze艅, kt贸ra b臋dzie cz艂owieka coraz bardziej wydobywa膰 ku 艣wiat艂u. Tym miejscem, kt贸re wydobywa cz艂owieka ku 艣wiat艂o艣ci jest spotkanie si臋 z wewn臋trzn膮 natur膮 naszej wewn臋trznej pracy zadanej przez Chrystusa – a jest to Per艂a. Per艂膮 jest poznanie prawdziwej natury Boskiego nakazu, prawdziwej natury cz艂owieka wewn臋trznego i prawdziwej natury Boskiej obecno艣ci; gdzie cz艂owiek poznaje […]
„kto chce, niech wody 偶ycia darmo zaczerpnie.” Ap 22.17
Chrystus przyszed艂 wydoby膰 to co Boskie, i cz艂owieka Boskiego wynie艣膰, przywr贸ci膰 chwale niebieskiej. Chwa艂a nasza jest w Chrystusie, On jest nasz膮 nadziej膮 chwa艂y, zawsze ni膮 jest Chrystus, nie s膮 to 偶adne umiej臋tno艣ci, zdolno艣ci, czy inne historie – dowiaduj膮 si臋 o tym ludzie, wtedy kiedy ju偶 wszystko w tym 艣wiecie wykorzystaj膮, i to nie dzia艂a. Iz […]
„I dano Niewie艣cie dwa skrzyd艂a or艂a wielkiego” Ap 12.14
B贸g stworzy艂 istot臋 na Ziemi pi臋knej i doskona艂ej, kt贸ra jest doskona艂o艣ci膮 w materialnym istnieniu, Bosk膮 natur膮, i dlatego nazywa si臋 – b贸stwo na spos贸b cia艂a; czyli B贸g istniej膮cy na Ziemi w cz艂owieku na spos贸b cia艂a emanuj膮ca pe艂nia chwa艂y. A B贸g jest ruchem i odpocznieniem – nieustann膮 zmian膮, nieustannym do艣wiadczaniem, nieustannym poznawaniem, szukaniem, rozumieniem w rozumieniu […]
„Prorokuj do ducha, prorokuj, o synu cz艂owieczy, i m贸w do ducha” Ez 37.9
Zostali艣my stworzeni na pocz膮tku 艣wiata dla dzie艂 przysz艂ych, aby je wype艂ni膰. Synowie Bo偶y s膮 tymi, kt贸rym B贸g daje ochron臋, oni 偶yj膮 emanacj膮 mi艂o艣ci, B贸g w nich jest 偶yciem, B贸g w nich jest prawd膮. Dzisiaj jest to czas powt贸rnego prorokowania – o Chrystusie, kt贸ry naby艂 wszystkich ludzi na ziemi, i 偶e s膮 wolni, bo On z艂o偶y艂 […]
„Ja da艂em rozkaz moim po艣wi臋conym” Iz 13.3
Przebud藕 si臋 o 艣pi膮cy, czas przyszed艂 na dzie艂a twoje, aby wszystko to, co w tajemnicy, aby nape艂nione zosta艂o 艣wiat艂em. Ten 艣wiat nale偶y do ciemno艣ci. B贸g odkupi艂 cz艂owieka, aby cz艂owiek ten 艣wiat przywr贸ci艂 艣wiat艂o艣ci; ale cz艂owiek musi wybra膰 Boga, aby 艣wiat艂o艣膰 rozszerzy艂a si臋 w tym 艣wiecie i 偶eby w g艂臋binach panowanie Boga nast膮pi艂o. Stajemy si臋 istotami […]
„W Nim bowiem wybra艂 nas przed za艂o偶eniem 艣wiata” Ef 1.4
Syn贸w Bo偶ych nie ma poza Chrystusem, a Chrystus jest wszystkim. Chrystus jest miejscem 艣wiat艂o艣ci, jest miejscem chwa艂y. Chrystus jest miejscem oddawania chwa艂y Ojcu, miejscem w kt贸rym ta chwa艂a si臋 rozszerza. Wi臋c nie jest jakim艣 tam miejscem, tylko jest stanem doskona艂ego oddania, jest prawdziw膮 natur膮 chwa艂y i mi艂o艣ci, 偶yw膮 mi艂o艣ci膮, w kt贸rej 偶ycie si臋 rozszerza. Mt […]
„S艂贸w tych, kt贸re wam m贸wi臋, nie wypowiadam od siebie.” J 14.10
J 15:9: „Jak Mnie umi艂owa艂 Ojciec, tak i Ja was umi艂owa艂em. Wytrwajcie w mi艂o艣ci mojej!” Id藕cie uczyni膰 to, co Ja uczyni艂em – m贸wi Chrystus – id藕cie do g艂臋bin i b膮d藕cie dla g艂臋bin tak mi艂uj膮cymi jak Ja was umi艂owa艂em, b膮d藕cie doskona艂ymi. Chrystus Pan, gdy stan膮艂 na ziemi, jest synem 艣wiat艂o艣ci w ciele grzesznym. My wykonujemy to […]
„Strze偶cie si臋, aby艣cie nie stawiali oporu Temu, kt贸ry do was przemawia.” Hbr 12.25
Wszystko przemija, ale nie B贸g, tylko On nie przemija, tylko On ma swoj膮 nieustann膮 wieczn膮 natur臋. A to jest prawdziwa natura, nie zwyk艂e s艂owa, ale prawdziwa 偶ywa mowa, 偶ywa natura cz艂owieka, prawdziwego obcowania i prawdziwego Boga dotykania i prawdziwej natury Boskiej kochania, bo to jest ta natura najg艂臋bsza, kt贸ra nas odnajduje. J 1:1-3: „Na pocz膮tku […]
„Nie doznacie zawstydzenia ni ha艅by po wszystkie wieki.” Iz 45.17
Wierzy膰 Bogu oznacza wierzy膰 bez granic, bez ogranicze艅, bez warunk贸w, tak jak dziecko. To B贸g nas postawi艂 w tych czasach, bo nic si臋 nie dzieje bez woli Bo偶ej, a my jeste艣my tymi, kt贸rzy te czasy rozumiej膮, ale te偶 musz膮 si臋 w nich odnale藕膰; i innych te偶 odnale藕膰 w tych czasach, aby mogli u艣wiadomi膰 sobie, 偶e […]
„Lecz On do艣wiadcza, kto zmieni? On postanowi艂, wykona艂.” Hi 23.13
Boja藕艅 Bo偶a to jest wielki dar Bo偶y, dlatego 偶e daje ogromn膮 roztropno艣膰. Przy ka偶dej my艣li, ka偶dej decyzji cz艂owiek ma 艣wiadomo艣膰 tego, aby nie zosta艂 oderwany od Boga, bo to jest najwi臋ksza tragedia jaka mo偶e go spotka膰. Boja藕艅 Bo偶a zachowuje go w Bogu. On podejmuj膮c wszelkiego rodzaju decyzje, zawsze podejmuje je w taki spos贸b, aby te […]
Jeste艣cie ludem Bogu na w艂asno艣膰 przeznaczonym (1P 2.9)
Ludzie narodzili si臋 po to, aby ten 艣wiat powr贸ci艂 do doskona艂ej pierwszej natury; poniewa偶 pierwszy 艣wiat, odnaleziony i odkupiony, pierwszy 艣wiat wydobyty, jest obietnic膮 艣wi臋to艣ci wszystkiego, 偶e wszystko co istnieje b臋dzie ogl膮da艂o chwa艂臋 swojego Boga, opr贸cz tego kt贸ry sta艂 si臋 wrogiem 艣wiadomym Boga i sam porzuci艂 艣wi臋to艣膰, sam porzuci艂 prawd臋, znaj膮c j膮 ca艂kowicie, dokona艂 wyboru […]
Nowy psalm
W G艁臉BINY MARTWYCH W脫D, 呕YCIE SOL膭 PRZYWR脫CONE, SOL膭 呕YCIA SI臉 STA艁O, MOC膭 WIARY W MROKACH W脫D 艢WIAT艁EM PRZYWR脫CONYM ONO JEST IM TO 呕YCIE PIERWSZE, WYDOBYTE Z POCZ膭TKU NAM MA艁YM DLA WIELKIEGO POCZ膭TKU, GDZIE 艢MIER膯 PRZEPAD艁A POCH艁ONI臉TA 呕YCIEM WIEKUISTYM WIECZNEGO PRAWDZIWEGO 呕YCIA SPADKOBIERCAMI W NIM POS艁ANI JESTE艢MY DAWCAMI JEJ 艢WITU ZORZY BUDZ膭CEJ 艢WIAT UMAR艁Y DO 呕YCIA […]
„Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego.” Ha 2.4
B贸g m贸wi tak: kto idzie ku Mnie i odwr贸ci si臋, Moje serce nie b臋dzie mia艂o w nim upodobania, tylko ci, kt贸rzy id膮 prost膮 drog膮 – b臋d臋 szed艂 z wami. Ha 2:4: „Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy 偶y膰 b臋dzie dzi臋ki swej wierno艣ci».” Duch Bo偶y dzia艂a w ro偶ny spos贸b i dzia艂a dog艂臋bnie, dzia艂a […]
„Bo ma艂偶onkiem twoim jest tw贸j Stworzyciel.” Iz 54.5
Jezus Chrystus przyszed艂 na Ziemi臋 po to, aby nas zjednoczy膰 ponownie z Bogiem; nie po to 偶eby nas oczy艣ci膰, ale przyszed艂 nas u艣mierci膰 i nas u艣mierconych przyodzia膰 w nowe Cia艂o, posadzi膰 po prawicy Boga. Nie ma innej mocy, nie ma innej Krwi, nie ma innej pot臋gi, kt贸ra zosta艂aby uczyniona przez Boga, kt贸ra nas jednoczy ponownie […]
„Kt贸偶 tu zaciemni膰 chce zamiar s艂owami nierozumnymi?” Hi 38.2
B贸g stworzy艂 syn贸w Bo偶ych, na pocz膮tku 艣wiata zostali stworzeni, jako zanadrze Bo偶e, aby pi臋kna c贸rka ziemska, czyli pradusza, by艂a w opiece. Ona musia艂a by膰 w opiece, poniewa偶 nie ma ona w sobie natury walki, tylko natur臋 stworzenia. To tak jak my, dopiero wtedy Boskimi si臋 stajemy, kiedy porzucamy natur臋 walki ludzkiej, ziemskiej cielesnej walki, a […]
„Wszyscy bowiem dzi臋ki tej wierze jeste艣cie synami Bo偶ymi – w Chrystusie Jezusie.” Gal 3 26
Tajemnice, kt贸re dzisiaj s膮 objawiane, one wymagaj膮 prostoty – oddania si臋 Bogu i prostoty 偶ycia – co nie pasie rozum贸w ani umys艂贸w, ale daje wzrost serca, tam gdzie chwa艂a Bo偶a prawdziwie otacza nas mi艂o艣ci膮 i otacza prawdziwie mi艂o艣ci膮 nasze serca. Tam jest prawdziwe 偶ycie, tam jest to 偶ycie, kt贸re nie przemija, kt贸re jest wiecznym 偶yciem […]
„poznacie prawd臋, a prawda was wyzwoli.” J 8.32
Grzech to osobowo艣膰 szatana. Grzech to wyra偶enie zgody przez cz艂owieka na dzia艂anie osobowo艣ci szatana w nim. Ka偶de dotkni臋cie grzechu jest 艣miertelne. Ka偶de dotkni臋cie grzechu sprowadza 艣mier膰. Ka偶de. Grzech, kt贸ry dotykacie, jest jak trucizna, kt贸ra przechodzi w g艂膮b cz艂owieka, ona nie zatruwa waszego 偶o艂膮dka, ona zatruwa wasz膮 osobowo艣膰, wasz spos贸b my艣lenia, wasze rozumienie i pojmowanie, ona […]
„Odpuszczone s膮 jej liczne grzechy, poniewa偶 bardzo umi艂owa艂a.” 艁k 7.47
B贸g dzia艂a przez czas i przestrze艅, dzia艂a we wszystkich czasach, w jednym momencie odmienia 偶ycie wszystkich ludzi: Sprawi臋, 偶e zat臋sknicie za Moj膮 Mi艂o艣ci膮, sprawi臋 偶e poznacie cierpienie tego 艣wiata, i jedynym wyj艣ciem dla was b臋dzie Moja Mi艂o艣膰, przypomnicie sobie Moj膮 Mi艂o艣膰, bo ona b臋dzie jedynym waszym wytchnieniem, jedyn膮 wasz膮 rado艣ci膮, i jedyn膮 wasz膮 prawd膮, jedyn膮 […]
JE呕ELI R臉KA JEGO WYCI膭GNI臉TA, KTO J膭 COFNIE? (IZ 14.27) – 艁贸d藕, 11.06.2022r.
Cz艂owiek musi od siebie wymaga膰, a to wymaganie to jest wybieranie nawr贸cenia wewn臋trznego, to jest ogromna Mi艂o艣膰, bo ta natura wewn臋trzna, jest natur膮 naszej najdoskonalszej cz臋艣ci, kt贸r膮 B贸g nam da艂; gdy ona jest w z艂ym stanie, to ca艂y cz艂owiek jest w z艂ym stanie, kiedy ona jest w dobrym stanie, to ca艂y cz艂owiek jest w dobrym […]
NIE 呕YWI ON GNIEWU NA ZAWSZE, BO UPODOBA艁 SOBIE MI艁OSIERDZIE (MI 7.18) – 艁贸d藕, 28.05.2022r.
Mi艂osierdzia udaremni膰 nie mo偶na, ono dzia艂a, bo ono jest od Boga. B贸g nie przez uczynki wybawia cz艂owieka, ale przez Mi艂o艣膰. Uczynki dobre i z艂e to s膮 tylko ludzkie knowania, ludzkie my艣lenia, ale B贸g jest poza ludzkim rozumieniem. I gdy cz艂owiek si臋 powo艂uje na Mi艂osierdzie, to jest to u艂askawienie, bez wzgl臋du na to, co kto uczyni艂, […]
A DUCH I OBLUBIENICA M脫WI膭: „PRZYJD殴!” (AP 22.17) – 艁贸d藕, 30.04.2022r
Istniej膮 na tym 艣wiecie dwie si艂y: 艣wiat艂o艣膰 i ciemno艣膰. Ciemno艣膰 to jest brak 艣wiat艂o艣ci. Musimy wybiera膰 艣wiat艂o艣膰 艣wiadomie, bo ciemno艣膰 jest nawykowa. Ci kt贸rzy naprawd臋 wo艂aj膮 Boga, odchodz膮 od ciemno艣ci, odchodz膮 od ducha ciemno艣ci, odchodz膮 od nieprawo艣ci i w艂asnego pojmowania doskona艂o艣ci, a kszta艂tuj膮 si臋 wed艂ug doskona艂o艣ci samego 偶ywego Boga. Pobierz plik A DUCH I OBLUBIENICA […]
POZRYWAM WASZE ZAS艁ONY I TAK JAK PTAKI WYZWOL臉 LUD M脫J Z R膭K WASZYCH (EZ 13.21) – 艁臋czyce 03.2022
Tam, gdzie naprawd臋 jeste艣my, jeste艣my wewn膮trz naszej istoty praduszy; pradusza to my, nie co艣 obcego, dla Syn贸w Bo偶ych jest rzeczywist膮 natur膮, kt贸r膮 czuj膮 i s艂ysz膮 jej wo艂anie; my jak ona, stajemy si臋 艣wiadomi cierpienia, trud贸w i rozdarcia praduszy, kt贸r膮 jeste艣my. Synowie Bo偶y to s膮 ci, kt贸rymi te偶 my jeste艣my. Jeste艣my jednocze艣nie jednym i drugim, obowi膮zuj膮 […]
„W tobie s膮 wszystkie me 藕r贸d艂a.” Ps 87.7
B贸g stworzy艂 Syn贸w Bo偶ych na samym pocz膮tku, zostali stworzeni na pocz膮tku zanim wszystko istnia艂o, stworzy艂 ich z ca艂膮 tajemnic膮 ich dzie艂a. 1 Kor 1:5-7: „W Nim to bowiem zostali艣cie wzbogaceni we wszystko: we wszelkie s艂owo i wszelkie poznanie, bo 艣wiadectwo Chrystusowe utrwali艂o si臋 w was, tak i偶 nie brakuje wam 偶adnego daru 艂aski, gdy oczekujecie objawienia […]
„W Nim zespalana ca艂a budowla ro艣nie na 艣wi臋t膮 w Panu 艣wi膮tyni臋,” Ef 2.21
Jeste艣my w przestrzeni wewn臋trznej, gdzie mi艂o艣膰 do Boga, ufno艣膰, oddanie, wi臋cej znaczy ni偶 umiej臋tno艣膰 nasza, wynikaj膮ca z tego co mog臋, co umiem, jak膮 mam wiedz臋 i jakie mo偶liwo艣ci. Jeste艣my w drzwiach do 艣wiata nowego, do 艣wiata 艣wiat艂o艣ci – tam jest uczucie. 艢wiat wewn臋trzny, kt贸ry poci膮ga cz艂owieka, ten 艣wiat, kt贸ry w艂a艣nie teraz jest otwarty, przechodzicie tam […]
„Twarz膮 w twarz m贸wi臋 do niego – w spos贸b jawny, a nie przez wyrazy ukryte.” Lb 12.8
Stajemy jasno, twarz膮 w twarz, przed obliczem Pa艅skim, kt贸ry m贸wi: mimo, 偶e ci nie powiedzia艂em do twojego rozumu, nie powiedzia艂em do twojego umys艂u, nie ukaza艂em ci dr贸g, tylko powiedzia艂em ci: id藕 za Mn膮, za g艂osem Moim, bo ci臋 wzywam, id藕; poszed艂e艣 i przyszed艂e艣 i jeste艣 tu, gdzie ci臋 oczekuj臋. Przyszed艂e艣 nie bacz膮c na ciemno艣膰, znoje, […]
„Nie opuszczajcie si臋 w gorliwo艣ci! B膮d藕cie p艂omiennego ducha!” Rz 12.11
Wewn膮trz nas istnieje natura, kt贸ra jest przewrotna, kt贸ra jest t膮 natur膮 pi臋knej c贸rki ziemskiej, praduszy, 偶ony Boga, kt贸ra zosta艂a podst臋pnie zwiedziona, czyli schwytana i skierowana pochlebstwami do innego dzie艂a; musimy z ca艂ej si艂y zwalczy膰 ten stan w sobie. Nie zostali艣my przys艂ani do cia艂a 艣wi臋tego, aby 艣wi臋to艣膰 jego umocni膰, ale do cia艂a upad艂ego, aby 艣wi臋to艣膰 w […]
„Si膮d藕 po prawicy mojej, a偶 po艂o偶臋 nieprzyjaci贸艂 Twoich” Dz 2.34-35
Cz艂owiek stworzony przez Boga jest zdolny do tego, aby jako duchowa natura przenikn膮膰 do tajemnicy cia艂a, tajemnicy kt贸ra przed cia艂em jest zakryta, i wydoby膰 j膮 do w艂a艣ciwego 偶ycia. To si臋 dzieje, kiedy jest wiara, tylko wiara, czyli porzucenie ca艂kowicie wa偶enia spraw – kt贸re s膮 lepsze, kt贸re s膮 gorsze, ale ca艂kowicie zaufanie Bogu, przej艣cie do ca艂kowicie […]
„B贸g tw贸j, idzie z tob膮, nie opu艣ci ci臋 i nie porzuci.” Pwt 31.6
Jak偶e偶 ogromne odkrycie dzisiaj do mnie dosz艂o, jak偶e偶 ogromna rado艣膰, 艂aska, 偶e nie jestem bezsilny w tym co mnie spotyka, 偶e mam pe艂n膮 si艂臋, i pe艂n膮 moc, i pe艂n膮 opiek臋 Tego, kt贸ry wszystko mo偶e, i kt贸remu nic nie zagra偶a, bo jest moc膮 wszystkiego. Pwt 31:6: „B膮d藕 m臋偶ny i mocny, nie l臋kaj si臋, nie b贸j si臋 […]
„B艂ogos艂awiony, kt贸ry odczytuje, i kt贸rzy s艂uchaj膮 s艂贸w Proroctwa” Ap 1.3
Nasze prawdziwe 偶ycie coraz bardziej si臋 przejawia w 偶yciu cz艂owieka wewn臋trznego, kt贸rego 偶yciem jest 艣wiat Nieba i Ziemi, i gdzie coraz g艂臋biej moc duchowa si臋 rozprzestrzenia i moc duchowa panuje. B贸g stwarza cz艂owieka dla ratowania wewn臋trznego 艣wiata, poniewa偶 wewn臋trzny 艣wiat oczekuje na przyj艣cie. B贸g objawiaj膮c nam natur臋 Syn贸w Bo偶ych, kieruj膮c nas do wewn臋trznego cz艂owieka i […]
„艢wiadectwa Twoje s膮 bardzo godne wiary” Ps 93.5
Wiara jest prosta – Jezus Chrystus z艂o偶y艂 ofiar臋 ze swojego 偶ycia, B贸g Ojciec nam odpu艣ci艂 grzechy, a my wierz膮c Jemu ich nie mamy; post臋pujemy w spos贸b 艣wi臋ty. Prawda jest jasna, nie trzeba j膮 niczym przyodziewa膰, polepsza膰, podmalowywa膰, ona w swojej prostocie jest pi臋kna, jest doskona艂a, ja艣niej膮ca blaskiem, i daj膮ca wsparcie, ona wp贸艂weseli si臋 z mi艂o艣ci膮. […]
B臉DZIEMY DO NIEGO PODOBNI, BO UJRZYMY GO TAKIM, JAKIM JEST (1J 3,2) – 艁贸d藕, 22.01.2022r.
W 艣wiecie prawdziwej Mi艂o艣ci Syna do Ojca i prawdziwej Mi艂o艣ci Ojca do Syna, Oni zradzaj膮 si臋 nawzajem, s膮 rodz膮cymi siebie, B贸g zradza siebie w Synu, czyli Syn staje si臋 艣wiadomy Ojca, a Ojciec odzyskuje Syna. 1J 3:2: „Umi艂owani, obecnie jeste艣my dzie膰mi Bo偶ymi, ale jeszcze si臋 nie ujawni艂o, czym b臋dziemy. Wiemy, 偶e gdy si臋 objawi, b臋dziemy […]
R臉KA PANA NIE JEST TAK KR脫TKA, 呕EBY NIE MOG艁A OCALI膯 (Iz 59,1) – 艁臋偶yce 12.2021r
B贸g jest z nami, B贸g si臋 nami opiekuje, B贸g nigdy nie ustaje. On tych, kt贸rzy Jemu ufaj膮 – chroni, otacza swoj膮 opiek膮, czyni ich niewidzialnymi dla z艂a i niedost臋pnymi dla z艂a. Nikt nie mo偶e ich zniszczy膰, poniewa偶 mierzy si臋 z Bogiem, a B贸g obroni tych, kt贸rzy Jemu ufaj膮; zawsze! Dlatego nie liczcie na siebie, ale […]
„Je偶eli r臋ka Jego wyci膮gni臋ta, kto j膮 cofnie?” Iz 14.27
Na pocz膮tku B贸g stworzy艂 Ziemi臋 pi臋kn膮 i doskona艂膮. Pradusza jest per艂膮 艣wiat艂o艣ci, jest sensem doskona艂o艣ci ca艂ego materialnego 艣wiata. Gdy dziecko si臋 rodzi jest tylko pradusz膮, jest t膮 doskona艂膮 jasno艣ci膮. Ale cz艂owiek doros艂y ju偶 o niej nic nie wie, bo stwarza sobie w艂asne istnienie egoistyczne wynikaj膮ce z jego pragnie艅. Ego z punktu widzenia Boskiego jest to […]
„Panie! Czy偶 oczy Twoje nie s膮 zwr贸cone ku temu, co prawdziwe?” Jr 5.3
B贸g przywr贸ci艂 cz艂owiekowi 偶ycie Boskie i uczyni艂 cz艂owieka pot臋偶n膮 moc膮 i chwa艂膮; tak pot臋偶n膮 i tak mocn膮, tak wielk膮, 偶e przez wiar臋 w Chrystusa i Boga Ojca, w to 偶e Jezus Chrystus i B贸g Ojciec uwolnili nas od grzech贸w i dusza nasza jest czysta i doskona艂a – uczyni艂 zdolnego cz艂owieka do tego, aby pomimo grzechu […]
„To wam powiedzia艂em, aby艣cie pok贸j we Mnie mieli.” J 16.33
Chwa艂a Bo偶a jest nadrz臋dna i ona zawsze b臋dzie panowa膰 nad cz艂owiekiem, a jednocze艣nie Mi艂osierdzie Bo偶e. Bogu si臋 grzech nie podoba i dlatego usun膮艂 go ca艂kowicie moc膮 swoj膮, jednym aktem, i nakaza艂 cz艂owiekowi 偶y膰 Mi艂osierdziem przez wiar臋. Przyszed艂 czas wydobycia pi臋knej c贸rki ziemskiej z g艂臋bin, czyli praduszy, o kt贸rej na Ziemi nikt nie wie, i nawet […]
„Nie 偶ywi On gniewu na zawsze, bo upodoba艂 sobie mi艂osierdzie.” Mi 7.18
Mi艂osierdzia udaremni膰 nie mo偶na, ono dzia艂a, bo ono jest od Boga. B贸g nie przez uczynki wybawia cz艂owieka, ale przez Mi艂o艣膰. Uczynki dobre i z艂e to s膮 tylko ludzkie knowania, ludzkie my艣lenia, ale B贸g jest poza ludzkim rozumieniem. Jezus Chrystus przyni贸s艂 Mi艂osierdzie bez wzgl臋du na to czy cz艂owiek by艂 dobry czy by艂 z艂y. Mi艂osierdzie jest 艂ask膮 […]
„Pomn贸偶 moj膮 godno艣膰 i pociesz mnie na nowo!” Ps 71.21
W g艂臋binach naszych jest istota my艣l膮ca uczuciami. Uczucia s膮 otwartym j臋zykiem, kt贸ry objawia tajemnice jawnie i szczerze, prosto, bez zawoalowania. Ale nie jest ten j臋zyk zrozumiany dla naszej g艂owy, natomiast jasny jest dla naszej duchowej istoty wewn臋trznej. I gdy ni膮 jeste艣my, staje si臋 wszystko jasne, proste, dotykalne, w obcowaniu, w ciszy, i w prawdziwym Boskim […]
„Oriona przemienia ciemno艣ci w 艣wit poranka” PAU Am 5.8
Iz 24:21: „Nast膮pi w 贸w dzie艅 to, i偶 Pan skarze wojsko niebieskie tam, w g贸rze i kr贸l贸w ziemskich tu – na dole.” Staro偶ytne cywilizacje budowa艂y r贸偶nego rodzaju budowle, skierowane prosto na konstelacj臋 gwiezdn膮 Oriona, i wskazywa艂y, 偶e stamt膮d pochodzi ich istnienie, ich 偶ycie, 偶e tam jest ich b贸g i tam go wychwalaj膮. Orion w staro偶ytnym […]
„B贸g nasz przyby艂 i nie milczy” Ps 50.3
B贸g m贸wi prawd臋. Cz艂owiek musi zaufa膰 Bogu i ca艂kowicie zanegowa膰 swoj膮 to偶samo艣膰, t膮 ziemsk膮. B贸g pojedna艂 nas z sob膮 przez Chrystusa, to On przyszed艂 na Ziemi臋 i przywr贸ci艂 nas jedno艣ci z Bogiem. Jezus Chrystus m贸wi: Duch 艢wi臋ty przyjdzie i was o艣wieci. Ale o艣wiecenie nie mo偶e by膰 bez obecno艣ci Ducha Chrystusowego, kt贸ry jest nasz膮 prawdziw膮 natur膮, […]
„Wy za艣 z weselem wod臋 czerpa膰 b臋dziecie ze zdroj贸w zbawienia.” Iz 12.3
O艣wiecenie jest nag艂ym stanem, tak jak nag艂y by艂 stan rozdarcia zas艂ony w Przybytku 艢wi臋tym, kiedy Jezus Chrystus umar艂 na Krzy偶u i kiedy si臋 rozdar艂a zas艂ona, nast膮pi艂a ciemno艣膰, zatrz臋s艂a si臋 Ziemia, gdy powr贸ci艂 do serc cz艂owieka Duch Boga – to nie jest proces, to jest nag艂y stan. Hbr 10:23: „Trzymajmy si臋 niewzruszenie nadziei, kt贸r膮 wyznajemy, bo […]
„Szuka艂em Pana, a On mnie wys艂ucha艂 i uwolni艂 od wszelkiej trwogi.” Ps 34.5
Jezus Chrystus mimo 偶e umar艂, to 艣mier膰 nad Nim nie zaw艂adn臋艂a. Czyli zgodnie z prawem tego 艣wiata zwyci臋偶y艂, wzi膮艂 we w艂adz臋 ten 艣wiat i nale偶ymy do Niego. 艢wiadomo艣膰 tego kim jeste艣my i 偶e Chrystus nas odkupi艂, nie jest z艂udzeniem, jest rzeczywisto艣ci膮, jest prawd膮. To 偶ycie jest prawdziwe. On czeka na mi艂o艣膰 nasz膮. On uwolni艂, On […]
„A Duch i Oblubienica m贸wi膮: „;Przyjd藕!”;” Ap 22.17
Nasz膮 tera藕niejszo艣ci膮 w Bogu jest nadzieja, kt贸ra jest dla nas przysz艂o艣ci膮, ale przez wiar臋 jest nasz膮 tera藕niejszo艣ci膮, wedle kt贸rej si臋 przemieniamy. To jest jak podr贸偶 w czasie do tera藕niejszo艣ci Boskiej a naszej przysz艂o艣ci – naszej tera藕niejszo艣ci przysz艂ej. 呕yjemy w dzisiejszym czasie, ale przez ufno艣膰 Bogu, przysz艂o艣ci膮 ju偶 偶yjemy przez wiar臋. Ap 22:17: „A Duch i […]
„Niech r臋ka Twoja b臋dzie nad m臋偶em Twej prawicy.” Ps 80.18
Wiara prowadzi do nawr贸cenia, bo nawr贸cenie to dzie艂o zadane cz艂owiekowi – dzie艂o zmartwychwstania. Nie艣miertelno艣膰 przybli偶a do Boga, co oznacza t膮 sytuacj臋, 偶e wydawa艂oby si臋, 偶e nie艣miertelno艣膰 ko艅czy drog臋, a ona rozpoczyna prawdziw膮 drog臋 Bo偶膮. Ps 31:17: „Niech zaja艣nieje Twoje oblicze nad Twym s艂ug膮: wybaw mnie w swej 艂askawo艣ci!” Kiedy my oddajemy si臋 Bogu, to nie […]
„Na drodze prawo艣ci jest 偶ycie.” Prz 12.28
Duch 艢wi臋ty jest moc膮 prawdziwego 呕ycia i jest to przej艣cie do nowego stanu istnienia. Cz艂owiek 艣wiat艂o艣ci nie pochodzi ani z cia艂a, ani z tego 艣wiata, ani z prochu ziemi, pochodzi z samego Boga. Prz 12:28: „Na drodze prawo艣ci jest 偶ycie, kroczenie po niej jest nie艣miertelno艣ci膮.” Mdr 6:19: „a nie艣miertelno艣膰 przybli偶a do Boga.” Wewn臋trzna istota 偶yje […]
„Bo偶e m贸j, o艣wiecasz moje ciemno艣ci.” Ps 18.29
Cz艂owiek pod艣wiadomy ma wewn臋trzn膮 to偶samo艣膰 偶yw膮 i czyst膮, kt贸ra ma pami臋膰 o tym, kim naprawd臋 jest. Ka偶dy cz艂owiek, kt贸ry 偶yje na tym 艣wiecie, ma w sobie prawd臋, tylko musi pozwoli膰 Bogu, aby t膮 prawd臋 On w nim m贸g艂 odkry膰, bo 偶adna si艂a tego ludzkiego 艣wiata, nie jest w stanie otworzy膰 tej 艣wiat艂o艣ci. Prawda, kt贸ra si臋 […]
„B贸g przygotowuje dom dla opuszczonych.” Ps 68.7
Prawdziwa natura chrze艣cija艅stwa, jest prawdziwym 偶ywym 艣wiadectwem wielko艣ci i doskona艂o艣ci Boga. Cz艂owiek, kt贸ry wierzy, jest cz艂owiekiem duchowym, bo przecie偶 wiara jest to przymiot duchowy. Ale cz艂owiek zapomnia艂 ju偶, 偶e jest wewn臋trzn膮 duchow膮 istot膮, i my艣li 偶e jest tym cia艂em, i walczy o t膮 natur臋 cielesn膮, o to cia艂o, jako o prawdziwe swoje miejsce. Tak jak […]
„Zdj臋艂a bowiem swoje szaty wdowie, aby wywy偶szy膰 uci艣nionych” Jdt 16.7
Dla wi臋kszo艣ci chrze艣cijan na tej Ziemi, wiara jest to poszukiwanie grzech贸w swojej duszy i nieustanne si臋 spowiadanie. Jeste艣my w miejscu, gdzie ca艂y 艣wiat staje si臋 jawny i jawnie objawia sytuacj臋 t膮, kt贸ra jest nieznana – wiara twoja, kt贸r膮 masz, ju偶 ukazuje tobie gdzie zd膮偶asz. Chrze艣cijanie, kt贸rzy szukaj膮 grzech贸w, widz膮 dow贸d swojego post臋powania i rzeczywisto艣ci czym […]
„Sztandarem jego nade mn膮 jest mi艂o艣膰.” Pnp 2.4
Chrystus przyszed艂 i uwolni艂 nas Mi艂o艣ci膮, ogromn膮 i g艂臋bok膮, aby艣my my mogli 偶y膰. Tak bardzo Chrystus pokocha艂 cz艂owieka wewn臋trznego, dusz臋, 偶e ci kt贸rzy uwierzyli Jemu, odwr贸cili si臋 od tego 艣wiata, i poszli za jedynym M臋偶em, kt贸ry by艂 zawsze M臋偶em ich duszy. Pnp 2:4 „Wprowadzi艂 mnie do domu wina, i sztandarem jego nade mn膮 jest mi艂o艣膰. […]
„Cicho! Ukochany m贸j! Oto on!” Pnp 2.8
Musimy prawdziwie poczu膰 prawdziwego Boga, 偶ywego Boga, kt贸ry jest naszym 偶yciem. Synowie Bo偶y s膮 艣wiadkami Nieba w g艂臋binach. Przychodz膮 dlatego, poniewa偶 taka jest wola Bo偶a, a B贸g jest ich moc膮, B贸g jest ich si艂膮, poniewa偶 On ich zrodzi艂. J 1:12-13: „Wszystkim tym jednak, kt贸rzy Je przyj臋li, da艂o moc, aby si臋 stali dzie膰mi Bo偶ymi, tym, kt贸rzy […]
„Przebud藕 si臋, przebud藕! Przyodziej moc tw膮” Iz 52.2
Nasze 偶ycie coraz bardziej ujawnia natur臋 偶ycia pi臋kn膮 c贸rk膮 ziemsk膮. Dzisiaj B贸g przywraca mi艂o艣膰 tej, kt贸ra w g艂臋binach oczekuje mi艂o艣ci, a On m贸wi: wezm臋 poha艅bion膮 i przywr贸c臋 jej 艣wiat艂o艣膰, i nikt nie powie ju偶, 偶e jest poha艅biona, bo Ja uczyni臋 j膮 chwa艂膮 i pozna Pana; Ja w艂a艣nie j膮 wezm臋, i z poha艅bionej uczyni臋 艣wiat艂o艣膰, uczyni臋 […]
„Po艣lubi臋 ci臋 sobie przez wierno艣膰, a poznasz Pana.” Oz 2.22
Nie jeste艣my na tej Ziemi, aby po prostu by膰 i nic nie czyni膰, poniewa偶 zostali艣my stworzeni z konkretnym celem – wewnetrzn膮 natur臋 wyzwoli膰 – to dla niej w艂a艣nie jeste艣my stworzeni. Ta natura wewn臋trzna, dzisiaj pod艣wiadoma, ona w owym czasie jawnie istnia艂a w ca艂ej prawdzie i doskona艂o艣ci, ja艣nia艂a blaskiem wewn臋trznego 偶ycia i roz艣wietla艂a ca艂e cia艂o, ca艂膮 […]
„zapu艣膰cie w Niego korzenie i na Nim dalej si臋 budujcie” Kol 2.7
Postawa Syn贸w Bo偶ych jest to nieskazitelny stan r贸wnowagi, i nie wynika on z nas, wynika on z samego Chrystusa; nieskazitelny stan czysto艣ci Chrystusa, obecno艣ci Chrystusa – ju偶 nie ja 偶yj臋, lecz 偶yje we mnie Chrystus – musi tak by膰, je艣li tak nie jest, to cz艂owiek b艂膮dzi. Jezus Chrystus chodzi po Ziemi i do samego ko艅ca […]
„Pozrywam wasze zas艂ony i tak jak ptaki wyzwol臋 lud m贸j z r膮k waszych” Ez 13.21
B贸g przywr贸ci艂 nas do prawdziwego cz艂owiecze艅stwa pocz膮tku, przywr贸ci艂 nas do tego cz艂owiecze艅stwa, kt贸re na pocz膮tku powsta艂o, kt贸re ca艂y czas ma to偶samo艣膰 w Bogu, i gdy tam si臋 zanurzamy, czujemy t膮 pradawn膮 natur臋 obecno艣ci, kt贸ra nie jest zatarta przez czas, ale jest nieustannie obecna w ciszy i 艂agodno艣ci, poniewa偶 sam B贸g utrzymuje stan tera藕niejszo艣ci, kt贸ry nie […]
„Bliska jest moja sprawiedliwo艣膰, zbawienie moje si臋 uka偶e.” Iz 51.5
B贸g jest wszystkim, nie tylko tym co cz艂owiek dostrzega, ale wszystkim, On stworzy艂 rzeczy widzialne i niewidzialne, rzeczy wszystkie, kt贸re istniej膮, w Nim ca艂a przesz艂o艣膰 i przysz艂o艣膰 istnieje z tera藕niejszo艣ci膮. Przez wiar臋 jeste艣my w Bogu, a On, B贸g objawia w nas plan, kt贸ry si臋 realizuje na naszych oczach, nam nieznany, ale staje si臋 w nas […]
„Przyst臋pno艣膰 Twoich s艂贸w o艣wieca i naucza niedo艣wiadczonych.” Ps 119.130
Chrystus Pan uwolni艂 nas od grzechu pierworodnego, razem ze wszystkimi grzechami, kt贸re z powodu tego grzechu si臋 pojawi艂y. Synowie Bo偶y s膮 tego ca艂kowicie 艣wiadomi, i wolni s膮 od tamtego obci膮偶enia, i maj膮 ca艂kowit膮 艣wiadomo艣膰, 偶e 偶yje w nich B贸g. Chrystus Pan przywraca nam pierwotn膮 natur臋 艣wi臋tej duszy, 艣wi臋tej jedno艣ci, kt贸ra jest dana od Boga. Tam, […]
„To m贸wi Ten, kt贸ry ma miecz obosieczny, ostry.” Ap 2.12
Iz 11:5: „Sprawiedliwo艣膰 b臋dzie mu pasem na biodrach, a wierno艣膰 przepasaniem l臋d藕wi.”Rz 16:20: „B贸g za艣 pokoju zetrze wkr贸tce szatana pod waszymi stopami. 艁aska Pana naszego Jezusa Chrystusa niech b臋dzie z wami!” B贸g jest nieustannie istniej膮cy, dzia艂aj膮cy, mimo 偶e min臋艂o 2000 lat od czasu Odkupienia, a 艣wiat trwa ju偶 niewiadomo jak d艂ugo, to dzie艂o Bo偶e w […]
„Biegn臋 drog膮 Twoich nakaz贸w, bo rozszerzy艂e艣 me serce.” Ps 119.32
Nie ma lepszej chwili, jak wtedy kiedy S艂owo wzywa (J 7.37) i S艂owo objawia moc; wtedy kiedy S艂owo dzia艂a i S艂owo m贸wi, wtedy jest droga, bo S艂owo jest moc膮 prawdy; nie cz艂owiek, kt贸ry przyj膮艂 informacje, a porzuci艂 S艂owo – moc. (Ps 84.8) 1Kor 16:13: „Czuwajcie, trwajcie mocno w wierze, b膮d藕cie m臋偶ni i umacniajcie si臋!” Synami […]
„C贸偶 mamy czyni膰, aby艣my wykonywali dzie艂a Bo偶e?” J 6.28
J 12:36: „Dop贸ki 艣wiat艂o艣膰 macie, wierzcie w 艣wiat艂o艣膰, aby艣cie byli synami 艣wiat艂o艣ci». To powiedzia艂 Jezus i odszed艂, i ukry艂 si臋 przed nimi.” J臋zykiem Nieba jest Mi艂o艣膰. Cz艂owiek jest niewidzialn膮 Bosk膮 istot膮 i emanuje w tym 艣wiecie Mi艂o艣ci膮. Uczucia prawdziwe to jest tera藕niejszo艣膰, uczucia to jest Mi艂o艣膰, to jest obecno艣膰 Boga w g艂臋binach, gdzie gdy czuje […]
„Z mocy w moc wzrasta膰 b臋d膮: Boga; „nad bogami” ujrz膮 na Syjonie.” Ps 84.8
Prawdziwym 艣wiatem, kt贸ry jest 艣wiatem g艂臋bin, jest natura 艣wi臋tego serca cz艂owieka. To jest ta wewn臋trzna istota, prawdziwa natura nasza praduszy, ona jest 艣wi臋tym sercem. W niej nale偶y 艣piewa膰 hymny, w niej nale偶y 艣piewa膰 psalmy, przez natchnienie 艂ask膮. Kol 3:16: „S艂owo Chrystusa niech w was przebywa z [ca艂ym swym] bogactwem: z wszelk膮 m膮dro艣ci膮 nauczajcie i napominajcie […]
„Do ciebie dawna w艂adza powr贸ci, w艂adza kr贸lewska.” Mi 4.8
Na pocz膮tku Ziemia by艂a stworzona per艂膮 wszech艣wiata, czysto艣ci膮, doskona艂o艣ci膮, ka偶dy chcia艂 tutaj przebywa膰, chocia偶by raz j膮 zobaczy膰 i dost膮pi膰 przebywania na niej. By艂a centrum duchowego wszech艣wiata, i wszyscy, kt贸rzy 偶yli, zd膮偶ali do tego miejsca. W tej chwili ponownie przywracana jest chwa艂a tej per艂y 艣wietno艣ci i per艂y 艣wi臋to艣ci przez Syn贸w Bo偶ych. Mi 4:7-8: „Chromych uczyni臋 Reszt膮, […]
„B艂ogos艂awiony, kt贸ry czuwa i strze偶e swych szat” Ap 16.15
Jezus Chrystus pochodzi ze 艣wiata Nieba, kt贸ry jest 艣wiatem pocz膮tku wszystkiego. Synowie Bo偶y te偶 s膮 z innego 艣wiata; jeste艣my z nimi zjednoczeni przez wiar臋, bo nie widzimy ich, ale nimi jeste艣my. Jeste艣my po艂膮czeni moc膮 Chrystusa, kt贸ry 艂膮czy nas z moc膮 innego 艣wiata, moc膮 Nieba. Nim ju偶 偶yjemy i tak post臋pujemy. Jeste艣my pod w艂adz膮 Syna Bo偶ego, […]
„Oto Ja dokonuj臋 rzeczy nowej: pojawia si臋 w艂a艣nie.” Iz 43.19
Synowie Bo偶y, kt贸rzy uwierzyli ca艂kowicie Bogu, s膮 pe艂ni 艁aski, emanuj膮 艣wiat艂o艣ci膮 samego Boga, a Chrystus Pan jest ich 呕yciem. Oni powstali z jednego konkretnego powodu – Chrystus ich powo艂a艂, aby stali si臋 jedno艣ci膮 z pi臋kn膮 c贸rk膮 ziemsk膮, czyli z pradusz膮, przez to daj膮c jej pe艂ne 偶ycie swoje. Wi臋c Synowie Bo偶y zst臋puj膮 z mocy Bo偶ej, do […]
„B臋dziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest.” 1J 3.2
W 艣wiecie prawdziwej Mi艂o艣ci Syna do Ojca i prawdziwej Mi艂o艣ci Ojca do Syna, Oni zradzaj膮 si臋 nawzajem, s膮 rodz膮cymi siebie, B贸g zradza siebie w Synu, czyli Syn staje si臋 艣wiadomy Ojca, a Ojciec odzyskuje Syna. 1J 3:2: „Umi艂owani, obecnie jeste艣my dzie膰mi Bo偶ymi, ale jeszcze si臋 nie ujawni艂o, czym b臋dziemy. Wiemy, 偶e gdy si臋 objawi, b臋dziemy […]
„Powsta艅, przyjaci贸艂ko ma, pi臋kna ma, i p贸jd藕!” Pnp 2.10
Pnp 2:14: „Go艂膮bko ma, [ukryta] w zag艂臋bieniach ska艂y, w szczelinach przepa艣ci, uka偶 mi sw膮 twarz, daj mi us艂ysze膰 sw贸j g艂os! Bo s艂odki jest g艂os tw贸j i twarz pe艂na wdzi臋ku».” Pi臋kna c贸rka ziemska – pradusza, zosta艂a stworzona z samych uczu膰, z samej Mi艂o艣ci, z samej doskona艂o艣ci. Ale zosta艂a sprzeniewierzona przez upad艂ych anio艂贸w i skierowana do emocji, […]
„Nie l臋kaj si臋, bo ci臋 wykupi艂em, wezwa艂em ci臋 po imieniu; ty艣 moim!” Iz 43.1
By艂a Krew wylana na Odkupienie – Drogocenna Krew w Chrystusie. Ona sta艂a si臋 wylaniem Doskona艂ego Ducha Ojca, by艂a Drogocenn膮 na zawsze. Usuni臋cie grzechu jest wieczne i trwa艂e, bo zrobi艂 to Ten, kt贸ry jest wieczny i trwa艂y i si臋ga wsz臋dzie Jego r臋ka. Iz 59:1: „Nie! R臋ka Pana nie jest tak kr贸tka, 偶eby nie mog艂a ocali膰, ani […]
„Lecz Pan czeka, by wam okaza膰 艂ask臋” Iz 30.18
Duchow膮 natur膮 wewn臋trzn膮 cz艂owieka jest prawdziwa 艁aska i owoce Ducha 艢wi臋tego i dary Ducha 艢wi臋tego. Jest to prawdziwe przyjmowanie i zdolno艣膰 przyjmowania 艁aski, gdzie przez wiar臋 Chrystus Pan w nas dzia艂a. Dzisiejszy 艣wiat, synowie buntu, kt贸rzy s膮 pod wp艂ywem ducha mocarstwa powietrza, nie pozwalaj膮 cz艂owiekowi uwierzy膰 Bogu, d膮偶膮 do 艣wiadomego uznania grzechu przez cz艂owieka, a […]
J臉ZYK DUSZY TO RELACJA Z BOGIEM – 艁贸d藕, 03.01.2017r.
Dusza Boga widzi swoim j臋zykiem. J臋zyk duszy to jest j臋zyk uczu膰. Jest to j臋zyk, kt贸ry jest w nas. Gdy m贸wimy j臋zykiem duszy, kiedy jeste艣my w relacji z Bogiem, kiedy j臋zyk duszy jest naszym g艂贸wnym j臋zykiem, przywracana jest nasza 艣wiadomo艣膰 rajska i czujemy si臋 u siebie, czujemy si臋 takimi jakimi powinni艣my by膰. Jest to porzucenie tej […]
Godny jest zaufania Ten, kt贸ry da艂 obietnic臋.” Hbr 10.23
艢wi臋to艣膰 nasza pochodzi od Chrystusa, Synowie 艢wiat艂o艣ci nie maj膮 swojego 偶ycia, maj膮 呕ycie Chrystusowe, Chrystus w nich dzia艂a, B贸g Ojciec i Duch 艢wi臋ty i nie mog膮 mie膰 innego post臋powania, jak tylko doskona艂e, poniewa偶 Chrystus nie zna艂 z艂ego post臋powania i w Bogu te偶 nie ma z艂ego post臋powania. Ci, kt贸rzy uwierzyli Chrystusowi, s膮 czystymi i doskona艂ymi, Chrystus […]
„Ja da艂em rozkaz moim po艣wi臋conym” Iz 13.3
Synowie Bo偶y z Boga si臋 narodzili, przyj臋li ca艂kowicie moc Bo偶膮 i s膮 ca艂kowicie nowym cz艂owiekiem. To nie jest ten fizyczny cz艂owiek, on dopiero przez powstanie Syna Bo偶ego ulega przemianie. Iz 13:3: „Ja da艂em rozkaz moim po艣wi臋conym; z powodu mego gniewu zwo艂a艂em moich wojownik贸w, raduj膮cych si臋 z mej wspania艂o艣ci.” J 1:13: „kt贸rzy ani z krwi, ani […]